Forum Klanowe POLISHSEAMEN

Udali się zobaczyć co z Feliksem...

Ludwik spojrzał na Żwirka i odpowiedział
- Nie rozumiem o co pan pyta, w jakim celu i dlaczego? Panie majorze.

Ludwika ogarnął strach. Czy pułkownik blefował ? Czy może mówił prawdę?
Czy wyczyn Ludwika naraził jego kolege na poważniejsze kontuzję.
Wszystko się drastycznie zmieniło, Ludwik wstał i postanowił sprawdzić jak trzyma się Feliks

- Chwileczkę doktorze ! Proszę jeszcze o informację gdzie macie ewentualne miejsce ewaluacji szpitala. Które miasto ?

- Zostawiamy go na pewno w szpitalu w Tarnopolu

Ludwik obejrzał doktora "od góry do dołu" nie mówiąc nic. Jednocześnie obserwując jak niezadowolenie u pułkownika wzrasta. Nieco leniwym, a dokładniej zniesmaczonym głosem powiedział - Na wstępie chciałbym podziękować za opiekę medyczną nad moim żołnierzem, pilotem. Jeszcze do wczoraj dzielnie broni...

- Już wszystko w porządku ! Spokojnie, chodźmy do niego - Ludwik podniósł się nieco otępiały , lecz świadomy.

Ludwik uklęknął na kolanach - Jaki szok ? Przecież wiem co robie i jestem tego w pełni świadom - czy ten doktor zgłupiał ?
Próbował usiąść, ale rana na plecach przypomniała że jeszcze na to za wcześnie.

- Co jest z nimi ? Feliks , Staszek ! Żyjecie ? - Ludwik wypowiedział te słowa z wielkim wysiłkem - chwycił doktora i powiedział -
Moi ludzie są też na zewnątrz !
Cholera co z chłopakami na zewnątrz ? Muszę iść do nich - po czym udał się w kierunku wyjścia

Ludwik również odwrócił głowę w kierunku głosu. Wszystko wydawało się że wraca do normy.

Próbował wydusić z siebie słowo, ale początkowo były to bardzo trudne. Po chwili wydusił z siebie głośny jęk. W tle słychać było kolejną eksplozję, dzięki której świadomość powracała. - Ała ! Z tyłu... plecy - to pierwsze słowa, które padły z ust Ludwika. Kolejne były nie zrozumiałe - Gdzie, ludzie ...

Ludwik wyszarpał szybko noszę od szergowego i rzucił w jego kierunku - Co nie mamy jaj ? Paraliż i strach ? Natychmiast podstawił nosze pod Feliksa wydając instrukcje jak przenieść poszkodowanego - Staszek trzymaj cały czas nogę, ja wezmę go pod pachy i podniosę, wy nie patrzcie tak tylko podsunięci...

- Kładziemy go , tylko ostrożnie. Najpierw tyłek i położysz się na plecy - powiedział Ludwik do Feliska - Będziesz trzymał mu nogę Żwirko - powiedział do Stanisława i dodał po cichu "trzymajcie się tego" - Ehhh, ale numer patrzcie koledzy oficerowie, my którzy walczymy ze szkopami i bronimy nieba......

Ludwik uśmiechnął się i powiedział głośno - Oj "bekniecie" za to ! - Spojrzał na szeregowego który powiedział dezerter - A ty za te słowa żołnierzyku, który celuję do oficerów pójdziesz daleko w stronę wroga. Zmienił ton i po żołniersku krzyknął - Na co się patrzycie ? Organizować nosze natychmiast ...

Ludwik odpowiedział stanowczo
- Czy ty szeregowi na rozum upadliscie ? Celujecie do oficerów,. którzy bronią Polskiego nieba ? Jak śmiecie i jaką to czelność trzeba mieć. Kto jest twoim przełożonym żołnierzu?