Forum Klanowe POLISHSEAMEN

-Za dużo opcji bez przepustki nie ma, panie poruczniku - powiedział Poldek - Może na początek wyśpimy się jak ludzie, kładąc się spać przed zmrokiem i wstając gdy już słońce wstanie, a potem się zobaczy?

-Tak jest! - odpowiedział Żwirko, wręcz z ceremonialnym salutem i obaj odeszli. 15 września 12:05 Ludwik oderwał się od kolejnej książki i wyjrzał przez okno na strażnicę, przy której zatrzymał się wóz konny. Widział ten wóz już wczoraj, przywozili nim różne rzeczy z koszar pułku. Czyżby przywieźli ...

- No, a mamy? - Ludwik odpowiedział nieco poirytowanym głosem, a jego twarz przybrała wyraz twarzy sierżanta, którego wartownik pyta, czy ma stac na warcie gdy pada. Po czym Ludwik dodał: -Słuchajcie, mamy tu oczekiwać na Króla, co was interesuję łączność ze sztabem? Pułkownik Pawlikowski wie, że tu...

Ludwik siedział na kanapie wyraźnie znudzony i wyglądał przez okno na ginące w mroku nocy ulicę, zauważywszy zbliżającego się Żwirka z Flankiem spojrzał na nich, a jego wzrok wydawał się pytać
-Czego?
Choć uśmiech dopowiadał "Panowie sobie życzą".

Gdy tylko ktoś pojawiał się na bramie, Ludwik odrywał się od lektury i spoglądał, czy to nie wyczekiwany Wacław, ale nie. Raz to były rzeczy, które były im potrzebne, raz zwrócono naprawioną ciężarówkę (godne pochwały tempo), a raz przyjechała kolacja z kuchni garnizonowej. Słońce chowało się za hor...

Przewietrzenie, papieros, rozmowy o walkach i jakoś doszło do kolacji, więc partia musiała poczekać na następny dzień. A gdy tylko inne tematy schodziły z uwagi, wracał jeden: -I co dalej? Wszyscy wiedzieli, że mają czekać na porucznika Króla. Ale ile? Nawet Ludwik po jednym obejściu "gospodarstwa" ...

Ze stołu na karo poszło kolejne karo, a Żwirko zobaczył jak podchorąży zacisnął zęby i spojrzał na Jurka. Ten przejrzał swoje karty i dorzucił czarną dwójkę. Żwirko już chciał się radować z kolejnej lewy, gdy spostrzegł, że to nie był pik! To była dwójka trefl! Jurek raczej nie pomylił się... Czyżby...

Żwirko z radością zgarnął lewę i postawił ją przy sobie. Oto było wielkie zwycięstwo. Jakby kompania piechoty pokonała dywizję i jeszcze zdobyła miasto przy okazji. Ale zaraz potem Żwirko zastanowił się, co dalej. Spojrzał na karty na stole. Co nie rzuci, to "dziadek" może zbić. Ale ważniejsze było,...

Wrócił do sali, gdzie przebywała większość pilotów. Panowała tu pewnego rodzaju cisza, która nagle przerwało potężne uderzenie. Żwirko na stół rzucił kartę z takim impetem, jakby to miało podkreślać siłę karty. Ludwik tylko zerknął na stół. Tak, to był czarny as. Rzucił jeszcze wzrokiem na zewnątrz....

Podchorąży przez chwilę siłował się ze sobą, po czym westchnął i teraz on z miną "a'la Jerzy" siadł do gry. -Ósemka karo- polecił "dziadkowi"*. Na blotkę, którą dorzucił Jerzy odpowiedział siódemką. To wystarczyło, aby Żwirko domyślił się, że dziewiątkę, waleta i króla ma podchorąży... Przecież jakb...

Po drodze minął sierżanta Kamińskiego, który gdziś się spieszył w kierunkj bramy, ale dziwnie zwolnił mijając Ludwika, zasalutował i dalej szedł w kierunku wartowni, nie spiesząc się zupełnie...
Powiedzieć, że on też zachowywał się nienaturalnie, to mało powiedziane.

-Tak jest, panie poruczniku... - żołnierz odpowiedział bardziej mechanicznie, jakby zastanawiał się jednocześnie, czy zostawił garnek na ogniu... I patrzył cały czas w dal w kierunku bramy. Ludwik nie potrzebował żadnego szkolenia z psychologii, aby wyczuć, że żołnierz, mimo "rozmowy" unika go jak m...

I z taką błogością Feliks jechał dalej do obozu dla internowanych w Dobrudży... Za nim zostawało rodzinne niebo, które wkrótce miało zniknąć na wiele lat... Teraz nad nim gwiazdy rozświetlały obce niebo...

KONIEC

Ciąg dalszy w Dęblińskich Asach 2: Pod Obcym Niebem, już wkrótce!

Pociąg o dziwo był już na stacji, gdy dojechali tam, choć po załadunku, Feliks musiał długo czekać już w samym pociągu, gdyż ciągle donosili nowych. Wreszcie pociąg ruszył. Wieczorem minęli Kołomyję i ruszyli dalej. Zapadała noc, gdy pociąg przejechał nad jakąś rzeką i zatrzymał się, a do pociągu ws...

-... że walczymy jednak, panie poruczniku. - powiedział żołnierz po krótkiej pauzie, rzucając tylko krótkie spojrzenie na Ludwika i wracając wzrokiem "przed siebie".