USS Hoe (SS-258) - Patrol 2 - Usługi transportowe 14FOP&Co.

[PL_Qbik]

Hardy nie mógł się powstrzymać, aby nie podzielić się swoją fascynacją:
- Dla mnie największą innowacją jest myśl o pościgu z radarami w trzech kierunkach naraz. Przecież to fascynująco niezawodne! Wróg nie ma szans na ucieczkę! Obstawiamy wszystkie kierunki, a pierwszy który ma echo wzywa pozostałych, którzy mieli mniej szczęścia i gdyby działali w pojedynkę, mieliby g... , nie polowanie. DOSKONAŁE!

[PL_CMDR Blue R]

Pochwały, które się posypały, chyba zadowoliły Browna, który do tej pory sprawiał wrażenie, jakby ktoś mu nadepnął na odcisk. Uspokoił emocje i powiedział:
-Dobrze, panowie, przekażę wasz entuzjazm autorom planu. Na pewno się ucieszą. A teraz jeszcze raz, podsumowując... - zaczął mówić dalej, aby utrwalić najważniejsze punkty.

W zasadzie była to nudniejsza część szkolenia, które wreszcie dobiegło końca. Hardy, a przynajmniej jego jeden bardzo domagający się posiłku narząd, czekały jak uczeń na dzwonek. W zasadzie w kantynie oficerskiej Hardy i jego oficerowie zameldowali się jako pierwsi i choć musieli chwilę poczekać wśród smakowitych zapachów, to jednak "spaghetti" dostali pierwsi. Co prawda były to jakieś kluski z sosem pomidorowym i klopsami, ale jakoś nikt z oficerów nie miał ochoty, ani wybrzydzać, ani zostawić cokolwiek na talerzu, aż obsługujący kantynę marynarz zapytał, czy podać kolejną porcję.

Wreszcie, wieczorem wszyscy ociężali mogli usiąść na kanapie z widokiem na zachodzące nad portem słońce. Długi dzień, jakby trwał miesiąc, a nie 24 godziny... Ale wreszcie mogli odsapnąć. Rozinsky przerwał ciszę i zapytał:
-Sir, jak pan myśli, przed remontem wyślą nas na patrol w takiej grupie?

[PL_Qbik]

Hejo! Wreszcie z powrotem przy własnym kompie...

A ta kanapa, na której siedzą chłopaki z Hoe, to gdzie?
Pod pokładem Hoe nie, bo z widokiem na zachodzące słońce...
Na pokładzie nie, bo kanapa...
Czyżby na tarasie jakiegoś portowego hotelu lub restauracji?

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = == = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Hardy przez chwilę zastanawiał się nad pytaniem swego oficera uzbrojenia. W końcu, po wypuszczeniu kolejnego kłębu papierosowego dymu, odezwał się:
- Myślę poruczniku, że to całkiem możliwe. Wszystko będzie zależało od tego jak dobrze będziemy pasowali do planu i ile okrętów z lepszym niż nasze wyposażeniem, dowództwo ma właśnie do dyspozycji. Tak. To całkiem możliwe, że popłyniemy... Wie pan jak to jest: przecież remont może trochę poczekać... - Kolejny kłąb dymu przesłonił zachodzące słońce. - Ale powiem panu szczerze, że ja wolałbym przed remontem popłynąć jednak na samotne polowanie. A w stadzie dopiero po remoncie, z dobrym wyposażeniem. Wie pan: żeby nie odstawać od grupy i nikogo nie zawieść.

[PL_CMDR Blue R]

Na pokładzie nie, bo kanapa...
Czyżby na tarasie jakiegoś portowego hotelu lub restauracji?

Zapewne gdzieś blisko kantyny oficerskiej/klubu oficerskiego... Taka na werandzie.
Może być i hotel.

po remoncie, z dobrym wyposażeniem. Wie pan: żeby nie odstawać od grupy

(patrzy na historyczne stada...)
Tak Dopiero będziesz nie odstawał wtedy To reszta będzie od ciebie odstawać XD

=================================

[a teraz na serio... Zamierzasz maltretować Petersona lub Momsena jutro z rana, czy grzecznie poczekać na wiadomości?]

[PL_Qbik]

Odpowiedź B: grzecznie poczekać na wiadomości.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

[PL_CMDR Blue R]

1 września 1943, biuro komandora Longstaffa, przed południem.
Qbik zastanawiał się, dlaczego go wezwano do komandora, a sprawa zaczęła wyglądać poważniej, gdy oprócz komandora, w biurze był jeszcze komandor porucznik Peterson. Sprawa wyjaśniła się szybko, gdy po powitaniu, poproszono Qbika, aby usiadł i komandor przeszedł do rzeczy:
-Podejrzewałem, że wolelibyście dowiedzieć się tego pierwsi, komandorze podporuczniku. Czyli wstępnych wniosków i zaleceń w sprawie torped. Komandor Momsen wspominał, że wiecie już, co powodowało problem z torpedami, zgadza się?

[PL_Qbik]

- No nie do końca, panie komandorze. Właściwie to były tylko moje przypuszczenia. Stawiałem na to, że przyczyna leży w zapalniku uderzeniowym i w kącie pod jakim torpeda uderza w burtę. Ale pewności nie mam i nic też nie wiem w jaki sposób miałoby to zależeć od tego kąta. W moim przypadku niewybuchy zdarzyły się przy uderzeniu w burtę prawie pod kątem prostym. Tyle wiem. Jednak z niecierpliwością czekam na oficjalne wyniki badań.

[PL_CMDR Blue R]

Komandor westchnął i powiedział:
-I to samo sedno. Torpeda uderzająca pod kątem prostym z dużą prędkością... niszczy zapalnik, zanim ten zadziała. Co gorzej, nawet przy ustawieniu wolnego biegu. Wstępnie mamy rozwiązania natychmiastowe i długoterminowe. Tym drugim jest opracowanie i wyprodukowanie poprawnie działającego zapalnika. Przecież nie możemy walczyć złomem! Innym krajom jakoś się zapalniki udały, a u nas torpedy, to cud, że w ogóle coś zatapiają od początku wojny! - widać było, że komandor jest zirytowany -Wracając do rozwiązań natychmiastowych, są dwa. Do czasu wprowadzenia nowego zapalnika, należy torpedy parogazowe wypuszczać z prędkością maksymalnie 30 węzłów. Torpedy elektryczne osiągają tylko taką prędkość, więc nie ma problemu. Natomiast druga rzecz, dotyczy samych ataków. Należy unikać ataków prostopadłych, a atakować, aby torpeda uderzała pod kątem 30 do 60 stopni. Wiem, komandorze podporuczniku, że podczas szkoleń uznawano takie ataki za bardzo trudne i należało za wszelką cenę ich unikać, ale sami widzicie, co się wyprawia. Mamy do wyboru albo loterię, albo trudniejsze strzały.

[PL_Qbik]

- Dobra. Ja wybieram trudniejsze strzały. Przynajmniej teraz wiadomo o co chodzi. A nie tak jak ostatnio: puszczałem torpedę za torpedą, wszystkie prostopadle i kląłem na czym świat stoi! Dobrze, że to wreszcie zostało rozpoznane.

[PL_CMDR Blue R]

-To nie jest dobrze - powiedział Peterson - W zasadzie jest tragicznie, bo mamy broń, która nie działa prawidłowo. Kto wie, czy więcej okrętów nie wróciłoby do bazy, jakby torpedy działały prawidłowo. Jest źle, ale co poradzimy. - rozłożył bezradnie ręce
Komandor Longstaff odpowiedział:
-I w zasadzie teraz to wszystko. Gdy USS Hoe opuści stocznie, porozmawiamy o dalszych działaniach. Na razie reszta zostaje bez zmian. W przyszłym tygodniu dalej trwają szkolenia... Oczywiście te w których uczestniczyliście możecie odpuścić. Teraz proszę wybaczcie, ale musimy poinformować pozostałych kapitanów, co są w Pearl. Proszę was o przekazanie ustaleń swojej załodze, ale poproście ich, aby z rozmowami na ten temat wstrzymali się do poniedziałku. Wolelibyśmy, aby kapitanowie innych okrętów dowiedzieli się o tych ustaleniach od nas, a nie od swojej załogi, która dowie się od innej załogi, której powiedziała jeszcze inna załoga. Taki przekaz może być mocno zniekształcony i przeinaczony, komandorze podporuczniku.

[PL_Qbik]

- Tak jest, panie komandorze. Rozumiem. To może lepiej będzie, gdy przekażę te informacje swojej załodze dopiero w poniedziałek. Wtedy na pewno nikt się za wcześnie nie wygada.

[PL_CMDR Blue R]

4 października 1943
"Włosi poddali się", "Kapitulacja Włoch", "Oś rozpada się"
Nagłówki gazet, które James mógł przeczytać w kantynie napawały optymizmem. Zaledwie przedwczoraj gazety informowały o lądowaniu na południu Włoch, a już dziś Włosi uznali, że wojna jest przegrana. "1943 Włochy, 1944 Niemcy, 1945 Japonia" - głosił inny nagłówek, optymistycznie patrzący w przyszłość. Z drugiej strony w tym roku alianci nie mieli czego się wstydzić. No, może poza Brytyjczykami, którzy nie dali rady zająć Birmy. Niemniej od dawien dawna James nie słyszał o jakiejś większej operacji wroga, która zakończyłaby się sukcesem. U nich na Pacyfiku, to próba wysłania posiłków na Truk zakończyła się jeszcze na Morzu Filipińskim, gdy okręty podwodne zatopiły kilka ciężkich okrętów, na froncie Wschodnim niemiecki atak pod jakimś "Białym Grodem", zakończył się klęską... A Włosi? Ci to chyba od dwóch lat nie mieli sukcesu na koncie. W sumie tylko chyba w Chinach Osi szło jeszcze jako-tako, niemniej USA wyspa po wyspie okrawała Japonię z ich posiadłości, zbliżając się do dwóch głównych baz na południu Pacyfiku: Rabaul i Truk. I cały czas wrogowie byli w defensywie, tracąc okręt za okrętem.

"O wilku mowa", można było powiedzieć, gdy obok Jamesa dosiadł się komandor podporucznik John Starr Coye, dowódca USS Silversides, poprzedniego dnia odznaczony srebrnym krzyżem za atak na lotniskowce wroga. Choć John twierdził, że zatopił lotniskowiec, to jednocześnie to samo zatopienie zgłaszało też 2 innych kapitanów, w tym Burrows z Whale i Hawk z Pompona. Ostatecznie Hawka i Coye odznaczono Srebrnymi Krzyżami, a Krzyż Marynarki przyznano Burrowsowi, który w 2 patrolach zgłosił zatopienie 3 lotniskowców i dwa zostały mu przyznane. Razem z Johnem, dosiadł się także i komandor porucznik William S. Stovall Jr., oficer wywiadu i dowódca okrętów podwodnych. W sumie odkąd William zdał Gudgeona, James nie widział go w Pearl, uznając, że zapewne wrócił do wywiadu.
-Qbik - odezwał się jako pierwszy - Miło cię znów widzieć. Zastanawiałem się, ile znajomych twarzy spotkam w Pearl po powrocie, a tu proszę. Co u ciebie?

[PL_Qbik]

- Wszystko gra, Willie, wiesz jak to jest: patrol, Japsy, ocean od spodu, adrenalina, a potem baza, szkolenia, próby z torpedami, szkolenia, nudy i znów szkolenia – aż człowiek ponownie nabiera ochoty na wyjście w morze i patrol… i tak w koło. Znasz to. Lepiej powiedz skąd to ciebie wiatry przywiały? O ile to nie tajemnica…

[PL_CMDR Blue R]

-Żadna tajemnica - odpowiedział Willie - Zbombardowałem biuro personalne, że bardziej przydam się na okręcie, niż za biurkiem, pociągnąłem, gdzie się da, a że ostatnio trochę brakuje kapitanów, dostałem nowy okręt. USS Darter. Wczoraj wieczorem przypłynąłem do Pearl, ale spóźniłem się na pierwszą grupę skoordynowaną. John wychodzi jutro z rana z Swedem. Dokąd? Tajemnica. - powiedział to takim głosem, jakby to było wszystkim wiadome, ale oficjalnie nikt nie wiedział.
John wtrącił się:
-Okręt Qbika jest jeszcze w doku, ale podobno jeszcze parę dni.
Willie odparł:
-To może wyjdziemy w morze razem w grupie. Za ile dni cię wypuszczają?


[podpowiedź: 7 X planowo kończy się remont, potem jeszcze próby. Więc najszybciej cię gdzieś w połowie miesiąca wypuszczą]

[PL_Qbik]

Poniedziałek, 4 października 1943
- We czwartek, za trzy dni Hoe ma wyjść z doku. Jeśli oczywiście nie będzie opóźnień. Do tego dołóżmy co najmniej tydzień prób. Czyli najwcześniej okręt będzie gotowy gdzieś koło piętnastego października. Najwcześniej. A kiedy dowództwo mnie wypuści… Tego nie wie nikt. Ale może się nam uda wyjść w jednym stadzie. Cieszyłbym się.
Hardy przez chwilę zawiesił głos, jakby sobie coś przypomniał i po chwili z błyskiem ożywienia w oku zwrócił się do Stovalla:
- Aaa! Chyba widziałem twojego Dartera przy nabrzeżu! Świecił się jak samo słońce, widać że nówka sztuka… Czy to numer burtowy SS-227?