USS Barb (SS-220) - Patrol 7 - Nowa Broń

[PL_Andrev]

RAPORT Z PATROLU USS BARB

23 listopada

Przebieg działań:
USS Barb zgodnie z rozkazami zbliżał się do rejonu operacyjnego. Po otrzymaniu wezwania o pomoc USS Barb ruszył z pełną prędkością w stronę przewidywanego wodowania samolotu. Orientacyjna odległość: 5 mil.

Komentarz dowódcy okrętu:
Samolot został zestrzelony w wyniku walk lotniczych między USA a Cesarstwem Japońskim. W celu zminimalizowania szansy wykrycia aktywności okrętu zdecydowałem się na zanurzenie okrętu i podejście w rejon zestrzelenia w zanurzeniu.

Przebieg działań:
W czasie podejścia wykryto okręt patrolowy przeciwnika. Próba zajęcia pozycji do ataku nie powiodła się wskutek gwałtownej zmiany zachowania przeciwnika, wspieranego przez samolot rozpoznawczy.

Komentarz dowódcy okrętu:
Zachowanie przeciwnika jednoznacznie wskazywało na zlokalizowanie zestrzelonego pilota. Zdecydowałem się na wykonanie ataku z zaskoczenia, na przeciwnika, który był skupiony na innych czynnościach (przejęcie amerykańskiego pilota).

Przebieg działań:
W wyniku ataku artyleryjskiego uzyskano zatopienie patrolowca (500 BRT), odbito również pilota z rąk japońskich.
Z powodu uszkodzeń okrętu podczas walki zdecydowano się wycofać okręt z rejonu aktywności nieprzyjaciela i powrót do portu macierzystego, w celu ograniczenia ryzyka straty okręty w wyniku możliwego ataku nieprzyjaciela.

Wnioski
Należy podkreślić, iż brawurowo przeprowadzona akcja USS Barb była możliwa tylko w przypadku nałożenia się kilku czynników, które w całości wykorzystał dowódca okrętu:
1) zaatakowana jednostka wroga była niedużym, słabo uzbrojonym patrolowcem, którego okręt podwodny przewyższał siłą ognia,
2) przeciwnik, aktywnie wspierany przez rozpoznanie lotnicze nie spodziewał się aktywności okrętu podwodnego w okolicy,
3) moment całkowitego zaskoczenie przeciwnika, skoncentrowanego na przejętym amerykańskim lotniku
4) atak artyleryjski minimalizował możliwość śmierci pojmanego pilota

Należy podkreślić, iż sukces przeprowadzonej akcji był efektem braku informacji o aktywności USS Barb w rejonie wroga. Z wysokim prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością można stwierdzić, iż wykrycie "niezidentyfikowanej" jednostki przez przeciwnika spowodowałoby wyższą aktywność wroga podczas poszukiwań amerykańskiego pilota, co uniemożliwiłoby jakąkolwiek akcję ratunkową.

Operacja okazała się wysoce ryzykowna z powodu bliskości bazy przeciwnika. Do sztabu należy decyzja, czy akcje ratunkowe w rejonie wysokiej aktywności przeciwnika powinny mieć miejsce. Należy zaznaczyć, iż wodowanie samolotu w pobliżu baz przeciwnika, czas akcji (ok 10 rano) oraz brak rozpoznania lotniczego praktycznie uniemożliwił inne warianty akcji ratunkowej. Pewność o bliskości bazy / posterunku wroga została stwierdzona na podstawie dość szybkiego pojawienia się okrętu patrolowego w okolicy, po ok. pół godziny od zestrzelenia samolotu.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy Andrev kończył sprawdzać, czy po przepisaniu w raporcie nie umknęło nic ważnego, do przydzielonego mu pokoju zapukał XO. Po uzyskaniu zgody na wejście porucznik Waterman powiedział:
-Sir. Rozmawiałem z inżynierem ze stoczni. Podtrzymuje to, co powiedział inżynier przysłany na nabrzeże.

Andrev pamiętał tą wizytę... I te słowa "ło, panie, kto wam tak przypie***". Po czym ocenił, że należy wyciąć spory kawałek kadłuba wewnętrznego i wstawić nowy. Bez wizyty w suchym doku nie mogło się obejść, dlatego ze stoczni przybyła także i druga ekipa, tym razem już do samego ocenienia koniecznych do wykonania prac...

XO kontynuował:
-Barb trafia do suchego doku i na pewno w tym roku go nie opuści, sir. Zalecają, abyśmy zgłosili dowódcy, że można czas w suchym doku wykorzystać tez na modyfikację okrętu, zamontowanie nowego kiosku, nowych działek. I w zależności od zakresu prac spodziewają się, że okręt będzie gotowy gdzieś na połowę stycznia, sir.

[PL_Andrev]

Psiakrew. Spodziewałem się że nam nakleją łatkę i wyjdziemy w przeciągu 2-3 tygodni.
Trudno. Ale to dobry pomysł z tymi ulepszeniami. Zajmijcie się tym.

[PL_CMDR Blue R]

Piątek, 3 grudnia 1943, godziny wieczorne
Biuro komandora podporucznika Petersona na USS Bushnell
-Proszę, wejście i usiądźcie, komandorze podporuczniku - powiedział Peterson, wskazując na krzesło i zamykając drzwi . W jego głosie było coś, co nie pasowało Andrevowi. Zupełnie, jakby nie był to ten sam dowódca dywizjonu, który jeszcze kilka dni temu pił kawę na Barbie. Peterson okrążył biurko i siadając powiedział:
-W normalnych warunkach nie ściągałbym was tutaj tak późno i poczekał do poniedziałku, ale... - spojrzał do kubka, który stał na biurku i powiedział - Przepraszam na chwilę - z kubkiem w ręku wrócił do drzwi i otwierając je powiedział:
-Przynieście nam kawy.
Po czym wracając z pustym kubkiem na swoje miejsce powiedział:
-O czym to... ah, o późnej porze... Chodzi o wasz raport. Komandor Longstaff jeszcze go nie czytał, ale... - spojrzał na Andreva - Zacznę od jednej sprawy, a mianowicie waszych uwag do sztabu odnośnie sensowności akcji ratunkowych.... Czy uważacie, że wysłanie was z tym zadaniem było błędem? Bo tak można wyczytać z tego raportu.

[PL_Andrev]

- Nie, panie komandorze. Akcje ratunkowe zawsze mają sens - nawet nie chodzi o życie amerykanina, ale o utratę doświadczonego żołnierza, marynarza czy lotnika.
W raporcie zaznaczyłem tylko iż w pewnych sytuacjach, jak np. sytuacja przedstawiona w moim raporcie, podjęcie działań ratunkowych może być skrajnie ryzykowne. Co innego jak samolot rozbije się na falach pośrodku niczego, a co innego gdy spadnie po nosem wroga.

Obecnie to dowódca sam musi ocenić ryzyko, i mam wrażenie że dowolna decyzja którą bym podjął była by błędna, bo za każdym razem ktoś może zadać to samo pytanie które zadał komandor Longstaff: czy warto narażać okręt i jego załogę w celu ratowania życia jednego amerykanina.
Z drugiej strony, w razie niepowodzenia komandor może postawić zarzuty o zaniechanie akcji w obliczu wroga.
W środku akcji pod presją nieprzyjaciela naprawdę trudno podjąć najlepszą decyzję co jest ważniejsze: bezpieczeństwo okrętu czy zadanie jak największej straty wrogowi.

[PL_CMDR Blue R]

Peterson słuchał, po czym odpowiedział:
-Więc co macie na myśli, pisząc - podniósł kartkę raportu - "Do sztabu należy decyzja, czy akcje ratunkowe w rejonie wysokiej aktywności przeciwnika powinny mieć miejsce. ... Wodowanie samolotu w pobliżu baz przeciwnika, czas akcji (ok 10 rano) oraz brak rozpoznania lotniczego praktycznie uniemożliwił inne warianty akcji ratunkowej. ". Ja rozumiem. Emerson nie był w stanie dolecieć w pobliże waszej pozycji, gdzie miały lądować uszkodzone samoloty... W końcu nie lądował awaryjnie, a został zestrzelony i nie był w stanie oddalić się od atakowanego posterunku wroga. Chcecie, aby sztab wydał jasne wytyczne, co należy robić w takiej sytuacji? Bo czytałem to kilka razy i w zależności, czy chciałbym szukać czegoś, aby się przypieprzyć, czy środków obrony, to mógłbym wyczytać w tym raporcie krytykowanie decyzji osób w sztabie wiceadmirała, a tego, jak wiecie, nikt nie lubi.

[PL_Andrev]

Racja panie komandorze, nie pomyślałem o tym.
Wszak to nie była wina Emersona że tam go zestrzelili.
Czy sugeruje pan abym przeredagował raport? Wystarczy chyba wykreślić ten fragment.

[PL_CMDR Blue R]

-Tak, Andrev - odpowiedział Peterson - I to jeszcze dzisiaj. Jutro rano, komandor Longstaff chciał zapoznać się z raportem i kto wie, czy nie trafi też do oficera operacyjnego (komandor Voge, dop. Finka). No i druga sprawa... Skoro już jesteśmy... Poprzednia strona, gdy wyciągacie wnioski... "które w całości wykorzystał dowódca okrętu"... Z jednej strony dobrze, z drugiej, mogą znaleźć się tacy, którzy by to zgłosili do nagrody złotego Narcyza... Sugerowałbym ciut ogólniej... "które w całości wykorzystano", czy "udało się w pełni wykorzystać". Zawsze to lepiej brzmi, jak to przełożony chwali dowódcę... a to zdanie chyba będzie dobrze w mojej opinii wyglądało,... w każdym razie lepiej, niż jak pan pisze, że to pan wykorzystał, prawda?

[PL_Andrev]

Wnioski
Należy podkreślić, iż brawurowo przeprowadzona akcja USS Barb była możliwa tylko w przypadku nałożenia się kilku czynników, które w całości wykorzystano:
1) zaatakowana jednostka wroga była niedużym, słabo uzbrojonym patrolowcem, którego okręt podwodny przewyższał siłą ognia,
2) przeciwnik, aktywnie wspierany przez rozpoznanie lotnicze nie spodziewał się aktywności okrętu podwodnego w okolicy,
3) moment całkowitego zaskoczenie przeciwnika, skoncentrowanego na przejętym amerykańskim lotniku
4) atak artyleryjski minimalizował możliwość śmierci pojmanego pilota

Należy podkreślić, iż sukces przeprowadzonej akcji był efektem braku informacji o aktywności USS Barb w rejonie wroga. Z wysokim prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością można stwierdzić, iż wykrycie "niezidentyfikowanej" jednostki przez przeciwnika spowodowałoby wyższą aktywność wroga podczas poszukiwań amerykańskiego pilota, co uniemożliwiłoby jakąkolwiek akcję ratunkową.

Operacja okazała się wysoce ryzykowna z powodu bliskości bazy przeciwnika, który stosunkowo szybko zareagował, wysyłając na poszukiwania zestrzelonego pilota okręt patrolowy wraz ze wspierającym poszukiwania wodnosamolotem. Należy ponownie podkreślić, iż kombinacja niespodziewanych czynników (czas akcji w świetle dnia, wrogie samoloty w zasięgu wzroku, szybka reakcja przeciwnika) praktycznie uniemożliwiła jakąkolwiek inną próbę przechwycenia pilota, nie narażając jednocześnie okrętu na zaalarmowanie przeciwnika i jego kontratak w celu wykrycia i zniszczenia USS Barb, wykonującego działania operacyjne w bezpośrednim pobliżu rejonu aktywności nieprzyjaciela.

Morton spojrzał krytycznie na raport.
Tym razem "stary" powinien być zadowolony.
Nagroda "Narcyza" roku - ale wymyślił...

[PL_CMDR Blue R]

Dowództwo odniosło się jednak bardziej krytycznie do samego faktu zaatakowania i ostatecznie uznało, że "wskutek uszkodzenia patrol został zakończony przedwcześnie" i uznany został za "nieudany". I tym zaklasyfikowaniem, zakończono wszelkie debaty. O't kolejny patrol, ale ten się nie udał.

Dużym problemem okazała się powojenna identyfikacja zatopionej jednostki. Japończycy wszystkie jednostki utracone podczas ataku zaklasyfikowali razem w raporcie jako "utracone podczas ataku". Jednocześnie nikt nie podważył zatopienia wrogiej jednostki, głównie za sprawą potwierdzenia zatopienia przez porucznika Emersona.

Podczas gdy załoga dostała przepustki na święta, USS Barb został skierowany do suchego doku, gdzie spędził prawie 40 dni.


[koniec patrolu.
A że Jacek tylko jest w morzu, to raczej szybko to tej połowy stycznia dojdziemy]

[PL_Andrev]

A to prasa amerykańska nie rozpisywała się o bohaterskim dowódcy, który z narażeniem własnego życia podjął samotną i nierówną walkę z przeważającymi siłami wroga, cudem wyrywając pilota z łap japońskich siepaczy?

[PL_CMDR Blue R]

Smutne, że nie, prawda?
Tak samo jak jeszcze nie poinformowali o tym, co przeżyli jeńcy na Filipinach.