USS Barb (SS-220) - Patrol 6 - Usługi transportowe 14FOP&Co./Nowa broń

[PL_CMDR Blue R]

Chief odpowiedział:
-Nie zmieni to prędkości. 30 mil nie pokonamy na silnikach elektrycznych z pełną prędkością, a raczej na 5-6 węzłach... co można równie dobrze może pociągnąć 1 silnik spalinowy, sir.

[PL_Andrev]

No to nie ma co się spieszyć, wejdziemy w późniejszym terminie.
Nie chcę dopuścić do sytuacji abyśmy byli bez paliwa.

[PL_CMDR Blue R]

Jak ustalono tak zrobiono. Oszczędzenie paliwa podczas 4 listopada, jak i nocy z 3 na 4 listopada, którą stała się noc z 4 na 5 listopada, pozwoliło zaoszczędzić trochę ropy i gdy około 4:00 chief opróżniał do ostatnich kropel zbiorniki zewnętrzne, zostawiając paliwo na około 12 godzin, byli o 5 mil od punktu spotkania i 35 mil od Midway. W zasadzie byli w stanie dojść do atolu cały czas prując na całej naprzód.

Wieczorem odebrano także wiadomość od USS Pompona, który szedł, gdzieś za nimi, że również dołączy do spotkania z eskortowcem nad ranem.

4 listopada, godzina 4:50 czasu pokładowego, 3h do świtu, mila od punktu spotkania
Pomimo, że spodziewano się, że Pompon dotrze tutaj tej nocy, trzeci podniósł alarm bojowy, gdy radar wykrył jakąś jednostkę, zbliżającą się od zachodu w odległości 6500 jardów. Było to bardzo blisko, co świadczyło, że jednostka jest mała lub operator radaru zaspał.

[PL_Andrev]

Alarm bojowy.
Nie wierzę że to jakiś zabłąkany japoniec, ale na wszelki wypadek...

Przygotować race, obsadzić działo, aldis na mostek.

[PL_CMDR Blue R]

Wszystko stało w gotowości, gdy cel zbliżał się... Określono, że nie płynął prosto na Barba, a jego kurs wyprzedzał okręt z prawej burty w odległości niecałej półtorej mili. Pierwsza kwadra nie pomagała w obserwacji, a w tej ciemności nie dało się nic zauważyć. Jeden z marynarzy twierdził, że widzi kształt okrętu podwodnego, jednak jego obserwacja różniła się o 10 stopni względem obserwacji z radaru i chyba mu się zdawało...

Drugi okręt, jakby nie widział Barba, bo ani nie meldował przybycia, ani nawet nie zaczynał nadawać...

[PL_Andrev]

Wystrzelić racę oświetleniową.
Działo, na mój znak strzał przed dziób niezidentyfikowanej jednostki.

[PL_CMDR Blue R]

Raca poleciała w górę, kierując się w stronę niezidentyfikowanego celu. Gdy tylko rozbłysła, na namiarze dostrzeżono okręt podwodny, prujący przez fale. W tej samej chwili z okrętu w niebo wystrzeliła raca...

[reakcja, jak patrzysz i czekasz na dalej, to piszę dalej]

[PL_Andrev]

Identyfikacja jednostki? To nasz? Raca oświetleniowa, jeszcze raz!
Kurs na wrogą jednostkę.
Nadawać aldisem: Tu USS Barb, zidentyfikujcie się.

Mamy jakiś silny reflektor na pokładzie?

[PL_CMDR Blue R]

[pytałem, czy reakcja, czy pisać dalej. Czyli pisać dalej. A jakby to był wróg, to by mogli strzelać pierwsi]

=================================================

Flara wystrzelona z drugiego okrętu rozbłysła kolorem, którym miały identyfikować się okręty podwodne. Z Barba jako pierwszy rozbłysł aldis, ale na odpowiedź nie trzeba było długo czekać. Choć okręt do którego się zbliżali był tak mocno sponiewierany, że nie przypominał kształtem amerykańskiego okrętu, identyfikował się jako USS Pompon, którego się spodziewali. Maszty peryskopów i anten były tak pogięte, że zapewne nic powyżej pomostu nie było sprawne. Potwierdził to sam Pompon, z którego nadano "Dobrze was widzieć. Utraciliśmy połowę elektryki".

[PL_Andrev]

"Miło was widzieć, do zobaczenia w kantynie".

[PL_CMDR Blue R]

Gdy wstało słońce, uszkodzenia Pompona można było obejrzeć w pełnej klasie. Okręt wyglądał na nieźle poturbowany, jednak inżynier miał ciut inne zdanie. Jego zdaniem uszkodzenia wyglądały groźnie, ale dotyczyły na oko tylko kadłuba zewnętrznego, który był dość prosto naprawialny, a na dodatek ingerencja w niego nie osłabiała całej konstrukcji. Pytanie brzmiało, jak wygląda sytuacja wewnątrz sojuszniczego okrętu, ale to nie była rozmowa na lampę.

Eskortowiec przybył na miejsce spotkania 15 minut przed czasem i zaprosił oba okrętu to rejsu za nim, narzucając dość duże tempo marszu. Szczęśliwie na pokładzie Barba było jeszcze wystarczająco zapasu i gdy cumowali do USS Bushnella w atolu, chief ocenił, że mieli paliwa na 3 godziny tak szybkiego marszu. Nie za dużo, ale też i wystarczająco.

Wreszcie, tuż przed południem 5 listopada 1943, USS Barb był bezpieczny w sojuszniczej bazie. Na pokład położono trap i na pokład wszedł komandor Styer oraz marynarze, którzy mieli pomagać przy cumowaniu Pompona, który przymierzał się do cumowania od drugiej strony Barba. Jednocześnie za komandorem już ustawiali się oficerowie odpowiedzialni za bunkrowanie i ocenę stanu okrętu, czekając, aż komandor jako pierwszy zakończy swoje sprawy.

-Jak się udał patrol, komandorze podporuczniku? Nowe torpedy działają jak trzeba?

[PL_Andrev]

- Tak jest, panie komandorze. Jesteśmy bardzo zadowoleni z ich działalności. Praktycznie 100% skuteczność. Szczegóły jak zawsze w raporcie który za kilka godzin będzie gotowy. Czy mogę zapytać, czy inne załogi podzielają moją opinię?

[PL_CMDR Blue R]

-W zasadzie to jesteście pierwszymi wracającymi - odpowiedział komandor Styer - Choć pierwszy całkowicie to był Seawolf - wskazał ręką na okręt stojący bliżej dziobu - Niemniej oni tylko raz zaatakowali, ale też byli zadowoleni z tych torped. Wreszcie coś, co działa prawidło? - rozejrzał się po okręcie - Jak okręt? Zostajecie tutaj, czy wymagany suchy dok?

[PL_Andrev]

Mieliśmy pewne przygody z japońskimi eskortowcami i chętnie bym zasięgnął porad inżyniera stoczni.
Jednak wygląda na to, że dok będzie niepotrzebny.

[PL_CMDR Blue R]

-Dobrze - powiedział komandor - Jakbyście mnie potrzebowali, wiecie gdzie mnie szukać. Mam nadzieję, że odpoczynek po patrolu będzie przyjemny, a teraz wybaczcie, muszę udać się na drugi okręt.

Spośród osób które weszły na pokład jako kolejne najważniejsze były dwie. Dla załogi był to oczywiście "księgowy" z żołdem, jednak dla Andreva ważniejszy był inżynier z warsztatu (stoczni na Midway nie ma). Oglądał uszkodzenia okrętu i oceniał. KMy były najprostsze, zresztą po prostu je planowano wymienić, a uszkodzonymi zająć się na lądzie. Także i uszkodzenia kadłuba nie wyglądały poważnie. Najgorzej wyglądała sytuacja z radarem i peryskopem, ale inżynier ocenił, że sądzi, że naprawy w warunkach jakie mają na skałkach zajmą nie więcej, niż miesiąc, a w międzyczasie zaproponował, aby też wymienić armatę na pięciocalową.
-Dostaliśmy je do obrony wyspy, ale admirał zauważył, że czterocalówki też wystarczą i wyraził zgodę, że możemy je wymieniać z okrętami podwodnymi, którym pięciocalówki przydadzą się bardziej, komandorze podporuczniku.