R2 - ppor. Stanisław "Żwirek" Żwirko - Z armią "Kraków"

[PL_CMDR Blue R]

Wóz powoli toczył się ulicami Krakowa, kierując się na wschód. Ruch nie przypominał tego przedwojennego... w większości był skanalizowany na wschód im jechali dalej. Gdy dotarli do drogi prowadzącej do Sandomierza, dostrzegli ludzi ciągnących na wschód. Wozy, bryczki, samochody i piesi. Powodowało to, że nawet samochody przed nimi poruszały się tym samym tempem, choć gdy tylko była okazja i nikt nie jechał z przeciwnej strony (co było częste) przyspieszały wyprzedzając część kolumny. Szeregowy powiedział:
-Ruch się wzmaga, panie poruczniku. Ciągną ze Śląska, panie poruczniku.

[PL_Qbik]

- Biedni ludzie... - Żwirko westchnął - Pieprzone szwabskie barbarzyństwo!

[PL_CMDR Blue R]

Gdy jechali drogą zaczęła się podnosić mgła. Choć dla "cywilów" mogło to być lekkie przygruntowe mgły, Stanisław wiedział, że dla pilotów mogła być wkrótce zabójcza pułapka. Miał tylko nadzieję, że wszyscy polscy piloci wrócili na lotnisko, a niemieccy... że mają już gorszą mgłę, są w powietrzu i kończy się im paliwo.

I tak, przy zagęszczającej się mgle, dojechali do Pobiednika i odłączając się od tłumu. Gdy podjechali pod bramę, wartownik, zauważywszy Stanisława powiedział:
-Panie poruczniku! Kapitan Sędzielowski o pana pytał, czeka na pana - powiedział wskazując na budynki i zupełnie na razie ignorując żołnierza, który przywiózł Żwirka.

[PL_Qbik]

Żwirko poznał stojącego na warcie żołnierza.
- Dobrze, Kowalski, że tak od pierwszego wejrzenia wysyłacie mnie do raportu, ale wiecie co? Otwórzcie no bramę, bo chcemy wjechać i nieco się po ciężkiej przeprawie oporządzić: może się umyć i przebrać? Może coś, do cholery, zjeść? Może nakarmić i napoić tego bojowego rumaka? A dopiero potem do kapitana? - Stanisław przetarł zmęczone, załzawione od nieustającego pyłu drogi oczy - Chyba kapitan Sędzielowski nie jest niemocą złożon i na księżowską oborę nie patrzy?! Co, szeregowy Kowalski?! Jak to jest?

[PL_CMDR Blue R]

-Nie wiem, poruczniku - powiedział żołnierz, otwierając bramę - To musi pan zapytać kapitana.

[PL_Qbik]

Wjechali do środka i zaparkowali wóz pod rozłożystym dębem rosnącym blisko zabudowań. Żwirko zlazł z kozła i gestem dał znać gońcowi, aby zrobił to samo.
- Nie wiem, żołnierzu dokąd macie rozkazy, ale faktycznie może chodźmy od razu do mojego kapitana... Zameldujemy się... Może rzeczywiście ma dla mnie coś niebywale pilnego...
Po chwili zniknęli wewnątrz budynku, w którym kwaterował kapitan Sędzielowski.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy Stanisław zapukał do pokoju, kapitan pozwolił na wejście. W pokoju, oprócz Tadeusza, siedział także Tomasz [Kazański] i chyba coś omawiali. Tadeusz, widząc Stanisława uśmiechnął się, mówiąc:
-Żwirek! Doczekać się twojego powrotu nie mogliśmy! Cały jesteś?

[PL_Qbik]

- Tak jest, Panie kapitanie! Jestem całkowicie cały! Choć zmęczony, niewyspany i brudny. I również cholernie się cieszę, że Was widzę. - Żwirko wskazał na stojącego na baczność gońca - To jest szeregowy Iksiński, zakamuflowany goniec z tajnymi rozkazami, który mnie tu podrzucił. I jeśli nie ma rozkazu do nas, to po odświeżeniu się rusza dalej. A ja, panie kapitanie, chciałem zapytać co z moim skrzydłowym, plutonowym Flankiem: wrócił? Jest cały?

[PL_CMDR Blue R]

Szeregowy jakby się wycofał:
-To jakaś pomyłka, panie poruczniku.. kapitanie - zwrócił się do osób w pomieszczeniu - Ja tylko przywiozłem smar z Rakowic.
Kapitan natychmiast odesłał żołnierza z porucznikiem Kazańskim do magazynu, a Żwirkowi wskazał krzesło i powiedział:
-Siądźcie Żwirek. Wiem, że macie już dość tej epopei... tfu, odysei, ale w Krakowie żądają raportu. Leoś jest u nas i mówił o waszym starciu, ale oddzielił się od was i wiele nie wiem. Wiem, że przylecieliście na ratunek Tomaszowi, a zaraz potem on musiał was ratować, tylko do was nie zdążył. Walerian [Jasionowski] był wściekły. Wiedzieliśmy, gdzie jest wróg, którego należy unikać, bo przyleciał przegonić nasze patrole, a i tak je oba utraciliśmy. Ale ja to rozumiem. Jak mogliście pozostać obok, gdy Tomasz miał kłopoty?

[PL_Qbik]

Ostatnim zdaniem kapitana Żwirko poczuł się dotknięty do żywego.
- Nie wiem czy dobrze zrozumiałem, panie kapitanie... Czy pan mi zarzuca tchórzostwo? Czy pan zarzuca mi, że nie pomogłem koledze w kłopotach? Że widziałem jak Tomasz popada w tarapaty i nie zareagowałem, tchórzliwie "pozostając obok"?! Pyta mnie pan jak mogłem zrobić coś takiego? PAN?! Który zna mnie tak długo i tak dobrze?! I czy we wcześniejszym Pańskim zdaniu nie usłyszałem: "Wiem, że przylecieliście na ratunek Tomaszowi..."???! To co w końcu?! Czy mnie uszy mylą?!!!

[PL_CMDR Blue R]

-Żwirek, uspokój się - kapitan wydał się zaskoczony wybuchem - Mówię ci ze rozumiem, że przyszliście z pomocą, bo jak mogliście postąpić inaczej, niż przyjść z pomocą. Inaczej się po was nie spodziewałem. Właśnie, że jakbyście nie przyszli z pomocą, to byłoby tchórzostwo, a wy przecież przybyliście z pomocą Tomaszowi! Oho, o wilku mowa - powiedział spoglądając na drzwi, którymi wrócił właśnie Tomasz Kazański - Siadajcie, zaraz wrócimy do jutra - wskazał Tomaszowi miejsce obok Żwirka, po czym wrócił do Stanisława:
-I właśnie chodzi o to, co działo się po tym, jak przybyliście Tomaszowi z pomocą. Leoś mówił, że ruszyliście na wrogie myśliwce, potem postrzelił jednego tak, że kto wie, czy nie rozbił się po naszej stronie, ale gdy potem szukał ciebie, to dostrzegł, jak spadasz, a twój oprawca ucieka za resztą. Postrzeliliście go?

[PL_Qbik]

-Przepraszam, że się uniosłem, panie kapitanie. Najwyraźniej źle odebrałem pańskie intencje. - Żwirko spojrzał na rozsiadającego się obok "Kocura" i nagle się odprężył. Spojrzał na Sędzielowskiego i spróbował odpowiedzieć na jego pytanie - Cóż... Pamiętam jak lecieliśmy na czołówkę ze Szwabami, ja i Poldek, pamiętam jak waliłem po kabinie Niemca ze wszystkich czterech kaemów, pamiętam jak mną szarpnęło, gdy dostałem - chyba z działka - pamiętam, że ledwo panowałem nad maszyną, jakbym miał zgruchotane stery i ... pamiętam jak lądowałem na spadochronie wśród nagrobnych płyt. Niestety, panie kapitanie, więcej nic. Sam chciałbym się dowiedzieć co się stało z moim samolotem.
To mówiąc Stanisław zawiesił pytające spojrzenie na rozpartym w sąsiednim krześle "Kocurze".

[PL_CMDR Blue R]

-Niestety nic więcej dodać nie mogę. Momentu zestrzelenia Żwirka nie widziałem, tym bardziej miejsca upadku. W każdym razie, Żwirko oderwał wrogie myśliwce od nas. - powiedział Tomasz, po czym kapitan powiedział:
-No to chyba mamy wszystko... - spojrzał na kartkę - A przynajmniej wszystko, co mieć możemy. Skoro cię zestrzelił, a potem uciekał, to raczej był przynajmniej lekko uszkodzony. Wykorzystał sytuację, że jesteś uszkodzony, ale bał się starcia ze sprawnym myśliwcem.
Spuścił wzrok na kartkę, jakby spodziewał się tam coś znaleźć, po czym pokręcił głową i wracając wzrokiem do Stanisława powiedział:
-Stasiu, nie będę cię zatrzymywać. Leopold pewnie też chce usłyszeć, co się wtedy działo... Jutro będzie ze mną lub Kocurem w parze... jeszcze to z Kocurem ustalamy. Za jakąś godzinę zrobimy zbiórkę to przekażemy wszystko. Na razie to wszystko, chyba, że macie coś pilnego do przekazania.

[PL_Qbik]

-Nie, panie kapitanie, nie mam nic pilnego. Jeśli pan pozwoli to chcę się tylko upewnić czy Pana dobrze zrozumiałem... Mój skrzydłowy ma jutro lecieć w parze z panem lub z Tomaszem? A ja? - Żwirko spojrzał żałośnie na dowódcę - Są jakieś plany dla mnie?

[PL_CMDR Blue R]

-A wy będziecie z drugim z nas w parze. Z Kocurem to jeszcze ustalamy. Mamy dostępne 6 myśliwców, więc my oraz 2 i pół pary przypada na nas. A że was z Leosiem Wacław będzie wkrótce zabierać... Tak na was padło. A co będzie w poniedziałek [dop. jest sobota]? Zobaczymy jutro.