R2 - ppor. Tomasz "Kocur" Kazański - Z armią "Kraków"

[PL_CMDR Blue R]

Lotnisko potwierdziło informację:
-Wracacie w trójkę, przyjąłem.
W radio odezwał się Walerian:
-Klucz będzie was osłaniać podczas lądowania.
Tomasz koordynował z Flankiem spotkanie, mniej więcej nad Balicami. Flanek nie powinien mieć problemu z ich odnalezieniem, gdyż biały ślad za samolotem Tomasza był idealnym wskaźnikiem. Wówczas Skarbek, lecący obok poinformował wtedy Tomasza o dwóch rzeczach... O braku jednego koła na goleni i fakcie, że nad nimi pojawiła się trójka Messerchmittów, lecąca około kilometra, półtorej, nad nimi, też kierująca się na północ...

[PL_Cmd_Jacek]

Przekazuję informację o wrogim kluczu do bazy.

A do swoich: nie mamy za dużo argumentów w chwili obecnej na starcie z Me. Jeśli zaatakują, bronimy się i każdy walczy z jednym. Na razie formujemy klucz.

[PL_CMDR Blue R]

Lecieli poniżej Me110, które delikatnie oddalały się. Wtedy w radio odezwał się Flanek, który najwyraźniej je dostrzegł:
-Tu Grot 10. Widzę szkopów. Lecą w moją stronę, są w przewadze. Wycofuje się nad Michałowice!
Znali tą wioskę na północ od Krakowa. Często nad nią zbierali się, gdy latali na północ. Wymagało to jednak trzech minut lotu (dwóch na pełnej szybkości)

[PL_Cmd_Jacek]

Skarbek - lecimy w tamtą stronę.

[PL_CMDR Blue R]

(z ustaleń dokładniejszych)


====================================


Przelecieli poniżej Messerschmittów, które dosłownie w chwili, gdy przelatywali za nimi, zaczęły się rozpraszać i obniżać lot, jakby czegoś lub kogoś szukały.. Zapewne kierowały się właśnie w miejsce, gdzie walczył Flanek i nie spodziewali się, że ktoś może być bardziej na południe od nich. Szczęśliwie po 3 minutach spotkali się i połączyli z Flankiem. Gdy Grot 10 zajmował pozycje za Tomaszem Flanek zameldował:
-Grot 2, wiecie, że macie odstrzelone prawe koło?

[PL_Cmd_Jacek]

Tak wiem, lądowanie będzie trudne. Wracamy do bazy.

[PL_CMDR Blue R]

Ominęli Kraków od północy, zbliżając się do Pobiednika. Silnik Grota 2 pracował dość nierówno, a temperatura oleju wzrastała. Pewne było, że dłużej, niż kilkanaście minut nie pociągnie. Gdy do lotniska zostały 2 minuty lotu, w radio odezwał się Andrzej Baran, który zapewne był ich kawalerią:
-Grot 2, gdzie jesteście?
Tomasz wiedział, że lecą od strony Krakowa do lotniska i to nisko, ale rzucił okiem na wysokościomierz. Byli już na 500 metrach cały czas kierowali się w dół, prosto na lotnisko.

[PL_Cmd_Jacek]

Podaję pozycje. Na WN od Pobiednika, wysokość 500m, zniżamy się by wylądować. Pierwsi mają lądować skrzydłowi, ja jako ostatni.

[PL_CMDR Blue R]

- Zrozumiałem, kierunek Północny-Zachód. Podchodzę na wysokości 400. - odpowiedział Andrzej.
Gdy zbliżyli się do lotniska, Tomasz dostrzegł jak para samolotów przeleciała poniżej ich, kierując się w stronę Krakowa.

W Pobiedniku wystawiono znak T wskazujący kierunek lądowania i maszyny kolejno lądowały. Pierwszy lądował Flanek, drugi Skarbek. Gdy tylko ich maszyny zwolniły pas, nadeszła kolej na Tomasza... I po spotkaniu z Me110, teraz znów Tomasz musiał zmierzyć się z niebezpieczeństwem...

[PL_Cmd_Jacek]

Podaję przez radio że mam uszkodzone podwozie i podchodzę do lądowania.

[PL_CMDR Blue R]

Samolot obniżał lot, zbliżając się do wskaźnika T. Tomasz pochylił maszynę na drugą stronę wiedząc, że musi lądować na jednym kole i oprzeć się o ziemię dopiero, gdy prędkość będzie mniejsza... Był to trudny manewr... i nie udał się prawidłowo. Ledwo dotknął kołami ziemi, poczuł, jak pozbawiona koła koleń również szarpnęła o ziemię, maszynę skręciło w bok, ale jednocześnie podskok wyrwał ją z uścisku... Kierował się teraz jednak nie na pole lądowania, a na hangar... Odległość była wystarczająca do wyhamowania... ale jak chciał przyspieszyć i odejść na drugi krąg, to musiał to robić teraz, gdy maszyna jeszcze podskakiwała w górę... Miał ułamek sekundy na decyzję, lądować, czy próbować odlecieć...

[PL_Cmd_Jacek]

Przyspieszam i odchodzą na drugi krąg ponawiając próbę lądowania.

[PL_CMDR Blue R]

Tomasz pchnął manetkę, ale silnik nie chciał się rozpędzić tak szybko jak powinien. Tomasz poczuł, że oczy mu chcą wyjść na zewnątrz, gdy hangar rósł przed nim i rósł, ale refleks zadziałał prawidłowo i w chwili, gdy prędkość była odpowiednia, Tomasz podciągnął maszynę, przelatując nisko nad hangarem. Odlatując widział w lusterku, że wywołał swoim podejściem niemałą panikę...
-Grot 2, dacie radę wylądować, czy potrzebujecie większego pola? - odezwał się w radio głos dyżurnego z Pobiednika

[PL_Cmd_Jacek]

Taaa - usuńcie wszystkie budynki :-/

Podchodzę raz jeszcze do lądowania.

[PL_CMDR Blue R]

Tomasz podszedł do lądowania po raz drugi, ale na lotnisku doszło do pewnych zmian. Tomasz był pewny, że gdy pierwszy raz lądował pod hangarem stało kilka osób, teraz jakoś nikogo nie było w pobliżu. Po raz drugi podszedł do lądowania, starając się tuż przed lądowaniem bardziej pochylić maszynę i chyba mu się udało. Co prawda goleń zahaczyła o ziemię, ale tylko delikatnie zmieniła kierunek lądowania i Tomasz dalej miał przed sobą przestrzeń do lądowania. Teraz już nie było odwrotu, zaraz straci nośność na skrzydłach i będzie musiał uderzyć pustą golenią o ziemię... Starał się jak najdłużej przeciągnąć na jednym kole, ale wreszcie stało się, szarpnięcie maszyny zaczęło ją obracać wokół osi, Tomasz poczuł, że ogon idzie do góry... i nagle zawisnął... po czym z impetem maszyna znów się przechyliła do tyłu, zatrzymując się na środku pasa... Tomasz dał głowę, że usłyszał mocny trzask, prawdopodobnie uszkadzając płozę, ale jedno było pewne. Wylądował.

Od strony hangaru i drzew natychmiast w jego stronę ruszyli mechanicy, pomagając mu wysiąść z maszyny i chyba przygotowując się do ściągnięcia maszyny na bok. -Jesteście cali? - zapytał sierżant Bartecki, gdy inny mechanik wskazując na śmigło powiedział:
-Trzeba będzie je wymienić.