R1 - ppor. Stanisław "Żwirek" Żwirko - ostatnie dni pokoju

[PL_Qbik]

Nie wiedział co to było. Ale było. I mówiło. Bardzo wyraźnie. Tak wyraźnie, że na samą myśl o beztroskim wyścigu teraz - gdy bezczelny, butny sąsiad znów zagrał im na nosie - w ich własnym kraju - nad ich miastami i wioskami - nad ludźmi - matkami, dziećmi, staruszkami... Żwirko aż się wzdrygnął a pięści zacisnęły mu się bezwiednie, gdy uświadomił sobie, że praktycznie są bezbronni. I gdy któregoś dnia tamci nadlecą z bombami...
Siłą rozluźnił zaciśnięte nieświadomie mięśnie szczęk. Wcisnął przycisk nadawania.
- Nie, Królu, dajmy spokój. Zupełnie nie mam nastroju. A poza tym szkoda marnować benzynę na wygłupy... Lećmy spokojnie i ekonomicznie. Do domu.

[PL_CMDR Blue R]

Po rozpoznaniu pogody, podczas której dostali też potwierdzenie, ze formacja nieprzyjaciela opuściła polskie niebo, wylądowali na lotnisku. Nieliczni mechanicy, wspierani przez pilotów ze 122 i 121 eskadry podeszli do nich pomagając im wysiąść z maszyny oraz podłączyć węże do uzupełnienia paliwa.
Szef mechaników zapytał:
-Amunicja do uzupełnienia?

[PL_Qbik]

Żwirko z irytacją wywrócił oczami.
- Szefie! Dlaczego pan żartuje tak boleśnie!? - machnął ręką, wzruszył ramionami i ze spuszczoną głową powędrował w stronę kwater.

[PL_CMDR Blue R]

Ledwo Żwirek odszedł kilka kroków, gdy podszedł do niego Król:
-Mamy pół godziny na tankowanie. Szybko chwyćmy jakąś kanapkę na stołówce, raport u kapitana i wracamy.

[PL_Qbik]

Przepraszam, ale znów nie wiem która jest godzina... Ostatnio podawałeś czas wieeeeele postów temu. Chyba gdzieś jak byliśmy nad Bielanami to zdaje się była piąta rano z jakimś hakiem. A ponieważ nie potrafię przeliczyć ile może trwać taki lot jaki odbyliśmy, to znów jestem w czarnej... dziurze. No bo jeśli jest daleko do ósmej (a o ósmej kończy się nasz dyżur), no to jasne, że zaraz lecimy znowu. Ale jeśli jest po ósmej lub blisko ósmej, to powinna się szykować następna zmiana...
PROSZĘ o częstsze wpisywanie na początku posta godziny i daty! To będzie BARDZO pomocne.

========================================================================================================================

Dobra Wacuś, ale sugeruję nieco zmienić kolejność, bo raport u kapitana z kanapką w paszczy lub kieszeni, może mieć tragiczne skutki. - Staszek mrugnął do kolegi z szelmowskim uśmiechem na ustach - Czyli najpierw raport, potem szarpiemy kanapki i biegiem do samolotów. Najwyżej ściamkamy w powietrzu.

[PL_CMDR Blue R]

Wacek nie był zachwycony, ale przyznał rację. U kapitana zeszło im więcej czasu, gdy musieli czekać, co Wacek nie omieszkał później wypomnieć. Wreszcie złożyli meldunek i gdy wychodzili z raportu, dostrzegli, że mechanicy jeszcze nie skończyli uzupełniania paliwa.
-Oby żaden Szkop nie przyleciał - mruknął Wacek- Przez te 15 minut stałem wyprostowany, a kiszki krzyczały "minąłeś stołówkę"... Zjadłbym kanapkę w tym czasie. Choć, pospieszmy się, to bez wrzodów na żołądku damy radę.

[PL_Qbik]

- Jasne, że jasne! - Żwirko przełknął ślinę i uświadomił sobie, że jego kiszki krzyczą dokładnie to samo, co kiszki Wacka. - Dawaj! Ruszajmy na tą stołówkę! Ja biorę kanapki z kiełbasą. Albo ze schaboszczakiem. I żadnych warzyw! Żaden Szkop mi w tym nie przeszkodzi! Dajemy!

[PL_CMDR Blue R]

Szczęśliwie żaden Niemiec nie zamierzał pokazywać się na niebie do 8:00 i poza zjedzeniem kanapek pod samolotami, a nie na stołówce, nic więcej na nich nie czekało. Niespodzianką był fakt, że gdy wrócili do stołówki (służącej też za kantynę) było tam dość pusto.
-Gdzie są wszyscy? - zapytał Wacław, kapitana Sędzielowskiego, który siedział nad kawą.
-W warsztacie. Pomagają w naprawie Białej 10. - odpowiedział kapitan.
-A to zajrzę, co tam robią. - powiedział Wacław i zwrócił się do pozostałej trójki (Żwirko, Futro, Flanek) - Idziecie ze mną?

[PL_Qbik]

- Ja idę! Jestem ciekaw co dolega Białej 10.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy zajrzeli do hangaru, dostrzegli Białą 10, pod którą podłożono wsporniki, ze skrzydłem zahaczonym łańcuchami do dźwigu. Trwał właśnie demontaż lewej goleni, a jak udało się szybko dowiedzieć, była lekko skrzywiona i trzeba było ją wyprostować oraz sprawdzić, czy amortyzator nie jest uszkodzony. Szef mechaników widząc nową czwórkę powiedział:
-Panowie, naprawdę rąk wystarczy już - po czym wrócił do odkręcania śrub i luzowania goleni.

Gdy wracali do reszty, spotkali kapitana Medwieckiego, który zwrócił się do Wacława:
-Poruczniku Król, proszę za mną.
Król skinął i pożegnawszy się ręką poszedł za dowódcą.

Na stołówce przywieziono już nowe gazety. "Nie damy się", "nie ustąpimy ani o krok", krzyczały tytuły. Siedli na stołówce, przeglądając co tam nowego niósł świat. Żwirek zdążył tylko spojrzeć na kilka pierwszych stron, gdy Flanek zapytał:
-Panie poruczniku, widział pan stronę 7?
Żwirek przerzucił strony, co ciekawego znalazł Flanek i natrafił na pola minowe w powietrzu.

[PL_Qbik]

Artykuł od pierwszych słów pochłonął go bez reszty.
"Hmm... Herbert George Wells... aaa... czytałem, czytałem... Wojnę Światów czytałem..., Wehikuł Czasu czytałem..., Wyspę doktora Moreau czytałem..., odjazdowe książki! Ale z rzeczywistością to niewiele miały wspólnego. Hmmm... to samo chyba jest i tutaj... "
Żwirko uważnie czytał dalej.
"Ha! Faktycznie to czysta fantastyka! Umocowane na cienkim drucie długości 40 stóp..., lont zegarowy sprawia..., zaopatrzone w cztery igły... Zaraz, zaraz! Długości 40 stóp???!!! To będzie jakieś trzynaście z hakiem metrów! Co?! Jaki nalot będzie dziś prowadzony z wysokości trzynastu metrów?! Lub Niższej?! Toż wybuchy własnych bomb skrzydła by im pourywały!"
Staszek podniósł głowę znad artykułu i spojrzał na wgapionego weń Flanka.
- Czysta fantastyka, plutonowy. Czysta fantastyka. Przecież to Wells! Ten od Wojny Światów! - pokiwał w zadumie głową - Cholewcia! Nie mają już o czym pisać!

[PL_CMDR Blue R]

To może o francuzach? W gospodarczym piszą - próbował ratować się Flanek przed podsunięciem kolejnego artykułu wątpliwej jakości. Żwirko przerzucał strony i nagle zatrzymał się





Na wybrzeżu było gorąco... Przerzucił tylko wzrokiem po najważniejszych wydarzeniach i zakładając palcem stronę przerzucił strony do działu gospodarczego:

[PL_Qbik]

- Aha. Anglia nie wypuszcza surowców. Aha. Francuzi zwiększają produkcję samolotów. Będzie wojna.
Wrócił do miejsca, które założył paluchem.
- Aha. Francuzi chcą rozwiązać... A co mnie to!
- Aha. Niemcy wyrzucili ze stoczni Polaków. Aha. Niemcy zarekwirowali polskie drewno. Będzie wojna.
- Aha. Na ulicach Gdańska popłoch i świrlandia. Aha. Niemiecki żołnierz zbiegł do Polski. Aha. Przerwana komunikacja Wisłą do Tczewa, Gdańska i Gdyni. Aha. Niemieckie samoloty znów naruszają polską granicę. No jakbym nie wiedział! Aha. Niemcy łżą jak zwykle. Będzie wojna. Będzie wojna wkrótce. Będzie wojna u nas! Wspomnicie moje słowa, plutonowy. I dajcie mi już spokój z tymi gazetami. Głowa boli!

[PL_CMDR Blue R]

Flanek dziwnie zamilkł po tych słowach. Czy do niego dotarł sens tych słów, tego Żwirek nie wiedział. Potrzebował powietrza...
Sytuacja była denerwująca... Jakby trwała wojna, to człowiek wiedziałby, co robić, ale teraz...

10:00 - około 45h do wybuchu wojny, Rakowice
Stanisław na stołówce trafił na porucznika Tadeusza Nowierskiego z 24 eskadry rozpoznawczej. Żwirek znał się ze starszym stopniem kolegą już od dawna i pomimo tego, że Tadeusz był "szoferem"( Piloci z eskadr towarzyszących/liniowych byli przezywani "szoferami" przez pilotów myśliwców, gdyż to obserwator dowodził maszyną) Żwirek czuł do niego jakąś braterską wieźć... Jakby Tadeusz źle wybrał i powinien być jednak myśliwcem. A może po prostu Stanisław nie odczuwał potrzeby tego sztucznego dzielenia na "pilotów" i "szoferów", jaki zbudował się w pułkach?
Tadeusz podszedł do Stanisława i powiedział:
-Wszystko u was w porządku? Wyglądacie tak, jakbyście chcieli być gdzieś indziej, "Żwirek"?

[PL_Qbik]

- To GAZETOZA, panie poruczniku. Za dużo artykułów. Zbyt strasznych i dołujących. Zbyt czarnowidzkich. Ma pan rację. Chciałbym być gdzie indziej. Najchętniej w innym czasie. Bardziej optymistycznym. Uff.