R2 - ppor. Stanisław "Żwirek" Żwirko - Z armią "Kraków"

[PL_Qbik]

Żwirko wstał, obciągnął bluzę munduru, wygładził rękawy i poprawił pas. Otworzył drzwi przedziału i wyszedł na korytarz.
- Dzień Dobry, panowie! A gdzież to, ciekawość, jesteśmy i dokąd zmierzamy, jeśli posiadacie takową wiedzę? Bo muszę się przyznać, że dość mocno mi się przysnęło...

[PL_CMDR Blue R]

Kapral Łoziński odpowiedział:
-Panie poruczniku, jedziemy do Rzeszowa. Tam będziemy formować nowe jednostki. Pan pojedzie dalej do Lwowa. Tam mamy odsyłać wszystkich rannych lotników.

[PL_Qbik]

"Gdzie Lwów, a gdzie Dęblin? - pomyślał Żwirko - Nieprędko zobaczę chłopaków z mojej jednostki!"
- Cóż, rozkaz! - rzucił.
Przyłożył czoło do korytarzowej szyby i wpatrzył się w mijane krajobrazy.

[PL_CMDR Blue R]

Kapral Łoziński po godzinie drogi dosiadł się do Żwirka trzymając gazetę.
-Poruczniku, słyszał pan o poruczniku Szyszko? Zestrzeli go. Spadochron nie chciał mu się otworzyć, ale dał radę, mimo 18 ran. Ale Niemcy to bestie - to mówiąc potrząsał gazetą, na której Żwirko mógł odczytać nagłówek "Chcemy z powrotem na front!" - Strzelają do wyskakujących na spadochronie! I jeszcze nasze szachownice sobie na maszynach malują! Gdzie te czasy podniebnych rycerzy! Czerwonego Barona, choćby... Niemcy zeszli na psy...

[PL_Qbik]

Żwirko smętnie pokiwał głową. Zasmuciła go przygoda Feliksa Szyszki, ale nie chciał się już wdawać w dyskusje o Niemcach. Powiedział więc tylko:
- Ma pan rację, kapralu. Niemcy to bestie. A Czerwony Baron był wyjątkiem. A po co malują na maszynach nasze szachownice?!

[PL_CMDR Blue R]

-Jak to po co? - zapytał kapral - Aby nasi do nich nie strzelali! Niemcy powiedzą swoim, że wtedy i wtedy lecą ich z naszymi malowaniami, nie strzelają. Lecą nad naszych. O, to nasi, nie strzelamy... A oni DUP w naszych! - to mówiąc mocno tupnął butem

[PL_Qbik]

- Hmm... - Żwirko był zupełnie zniesmaczony - Jeśli to prawda... Zawsze byli podstępni, nieuczciwi i niehonorowi... Wystarczy przypomnieć obronę Głogowa... i nasze, polskie dzieci przywiązane do niemieckich wież oblężniczych. Szkoda słów.

[PL_CMDR Blue R]

-No i znów do tego wracają - kapral podniósł gazetę i zacytował - "Pędzili tyralierą mieszkańców, dzieci i bydło tworząc ludzką tarczę" - gdy czytał Żwirko chcąc nie chcąc widział nagłówki na pierwszej stronie "Anglia i Francja rozpoczęły atak" "Athernia zatopiona bez ostrzeżenia", "Konie i Żołnierze Niemieccy na Jasnej Górze" - kapral czytał dalej - "Musieliśmy przetrwać tą straszną chwilę. Dostało się za to potem tym barbarzyńcom. Znieśliśmy doszczętnie ten oddział".

Tak. Celowo mniejszej rozdzielczości

Opuszczając gazetę kapral powiedział - Poruczniku, z Niemcami spod Verdun, czy lotnikami z Wielkiej Wojny można było rozmawiać, a z tą dziczą? W sumie teraz pakt z Sowietami nie dziwi, chcą być tacy sami! Był cud nad Wisłą, to teraz będziemy bronić Europy przed.... zaraz... patrz pan, oni też mają czerwone sztandary ze swastykami!

[PL_Qbik]

Dla Żwirka to już było za dużo. Natłok informacji, krzyczące tytuły artykułów, wytrzeszczone w emocjach oczy Łozińskiego... Wszystko to sprawiło, że w głowie zaczęło mu szumieć.
"Do diaska! - pomyślał - To chyba szum informacyjny! Żebym tylko nie oszalał!"

[PL_CMDR Blue R]

-Panie poruczniku? Dobrze się pan czuje? - kapral Łoziński chyba dostrzegł coś w Żwirku, gdyż złożył gazetę i spojrzał na niego z miną zatroskanego lekarza - Słabo się pan czuje? To pewnie te rany - kapral sięgnął za pazuchę i wyciągnął piersiówkę - Proszę panie poruczniku. Ziołowa nalewka. Pomoże na wszystko!

[PL_Qbik]

- No i tuś mi bratem, kapralu! - Żwirko pociągnął solidny łyk, aż mu się w oczach zaświeciło - No teraz mam jeszcze większy szum we łbie. Ale na pewno nie informacyjny. Dziękuję kapralu. Ale po czymś takim to mus mi wrócić do przedziału. Wybaczcie.

[PL_CMDR Blue R]

-Jasna sprawa, poruczniku - powiedział kapral - Odpocznijcie. Obudzę was, jakby coś się działo.
To powiedziawszy zostawił Stanisława samego w przedziale...

[PL_Qbik]

Żwirko poczuł się solidnie zaopiekowany.
"Obudzą mnie, jakby co... Zacna naleweczka..." - i z tą myślą spokojnie zasnął.

[PL_CMDR Blue R]

Powolna jazda, wstrząsy na zwrotnicach i gwar za oknem wybudziły Stanisława z drzemki. Wjeżdżali właśnie na jakiś dworzec. Budynek dworca był uszkodzony, a jego prawe skrzydło było gruzowiskiem. Nie trzeba było podpisywać, kto był odpowiedzialny za to dzieło zniszczenia...

Wtedy też drzwi do przedziału odsunął kapral Łoziński i zameldował:
-Panie poruczniku. Rzeszów. Tu nasz pociąg kończy bieg. Pana mają wysłać dalej.

[PL_Qbik]

Żwirko popatrzył na zburzoną część budynku i ze zdziwieniem stwierdził, że powoli zaczyna traktować takie widoki jako normalne. Natomiast myśl o rozstaniu ze znanymi ludźmi była dla niego nadal dojmująco przykra. Postanowił jednak zacisnąć zęby i nie biadolić.
- Dobra, kapralu Łoziński. Więc tu nam się przyjdzie rozstać. Dziękuję za pomoc i opiekę i oby do zobaczenia! - wyciągnął do kaprala rękę, którą tamten mocno uścisnął. Gdy pociąg stanął, wysiadł na peron i zaczął rozglądać się za jakimś punktem dowodzenia całym tym zamieszaniem.