R3 - pchor. Andrzej Baran - Pod Lublinem

[PL_Andrev]

W porządku, rozumiem - odparł Andrzej i zdecydował się zdrzemnąć.

[PL_CMDR Blue R]

(tak po kawie?)

=====================

I żaden plan nie wychodził poprawnie, gdy Andrzeja, który już prawie się zdrzemnął, obudził jakiś kapral trzymający miskę.
-Panie poruczniku. Kasza z mięsem dla pana. W kotle mamy mięso z całej świni i gotowaną kaszę.
W drugiej ręce żołnierz trzymał kubek, chyba z kompotem.

[PL_Andrev]

- Dziękuję - ucieszył się Andrzej.
- Długo spałem? Bo widzę że nikt po mnie jeszcze nie przyjechał.

[PL_CMDR Blue R]

-Nie wiem poruczniku - powiedział żołnierz podając Andrzejowi posiłek - Ale jest południe.
Południe. Więc już prawie dwie godziny Andrzej tu czekał. To budziło pytanie dokąd pojechał ten żołnierz... Przecież do Kraczewic powinien już dawno obrócić w dwie strony, nawet z oczekiwaniem, jak coś się działo. No chyba nie jechał pod Dęblin? W sumie rower to wykluczał, chyba, że żołnierz miał wrócić jutro.

[PL_Andrev]

No nic, poczekajmy do rana.

[PL_CMDR Blue R]

Na szczęście tyle czekać nie musiał, gdyż ledwo Andrzej skończył zajadać kaszę, odezwał się wartownik:
-Wraca nas goniec...
Andrzej wychylił się z okopu i zobaczył rowerzystę, który wracał samotnie drogą. Momentalnie obok znalazł się sierżant, który również chyba czekał na gońca. Ten zameldował się i powiedział:
-Potwierdzają, że stracili takiego pilota... znaczy pana porucznika - poprawił się i dodał - Ale w tej chwili w całej okolicy zbierają pilotów i zaczynają od tych, co mogą być blisko szkopów. Prosili, aby porucznik mógł tu zaczekać, jak jest bezpieczny.
Sierżant spojrzał na strażnika, który cały czas był przy okopie i powiedział:
-Słyszycie?
Po czym nie czekając odpowiedź zwrócił się do Andrzeja:
-No to jeszcze chwilę was pogościmy... Naprawdę was tak Hitlerowcy łoją?

[PL_Andrev]

- Andrzej się skrzywił: - od razu łoją. Są straty po obu stronach. My im a oni nam.

[PL_CMDR Blue R]

Sierżant pokiwał głową, po czym powiedział:
-Cóż, w każdym razie musicie poczekać. Wiedzą, gdzie jesteście i pewnie wkrótce was odbiorą.

[PL_Andrev]

[czekamy]

[PL_CMDR Blue R]

Tym razem cierpliwość została szybko nagrodzona. Jeszcze Andrzej nie zdążył dobrze zapomnieć smaku kompotu (mocno zapełnionego owocami), gdy na drodze prowadzącej do pozycji pojawił się samochód. I to nie byle jaki samochód. Czarny Mercedes, którego ciągnęli za sobą od Bielska. Z innym samochodem Andrzej mógłby mieć wątpliwość, ale ten mógłby śmiało nosić oznaczenia 121-szej eskadry myśliwskiej.

Samochodem przyjechał kapral Stefan Bzdera wraz z jednym z wartowników. Zameldował się sierżantowi, że przyjechał po porucznika i sierżant powiedział:
-Panie poruczniku. Dziękujemy za odwiedziny, ale już nam pana zabierają.

[PL_Andrev]

Dziękuję sierżancie - również dziękuję za strawę i napitek.
Proszę podziękować pańskim ludziom opanowania, bo zważywszy na sytuację, można było by się pomylić.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy wsiedli i ruszyli w drogę powrotną, kapral Bzdera powiedział:
-Poruczniku, gdy wyjeżdżaliśmy, wrócił sierżant Flanek. Porucznika Skarbka też mamy, więc w ludziach odbyło się bez strat.

[PL_Andrev]

- To dobre, a nawet bardzo dobre informacje.
A co z samolotami? Ile jest sprawnych?

[PL_CMDR Blue R]

-W eskadrze? Wrócił tylko jeden. - powiedział kapral - A o nowych nic nie słychać.

[PL_Andrev]

- No to pięknie - zasępił się Andrzej.
Jeszcze trochę i będzie 10 pilotów na jedną maszynę.