R2 - ppor. Ludwik Gwarczyński - Z armią "Kraków"

[LudwikG]

- Panie majorze panowie oficerowie...
Obecnie nie mamy łączności z siecią dozoru i tak naprawdę jeśli nie nasze zdobyte doświadczenie z zasadzek to byli byśmy zupełnie odcięci od rozponanie powietrznego.
Potrzebujemy ludzi i sprzęt bo nasz dozór opiera się tylko o trzy radiostację. Dzisiaj w powietrzu jesteśmy od samego rana i sktuecznie odpieramy nieprzyjaciela , a i zadajemy mu straty mimo , że nie mam rozkazów. Jak widzicie stoję tu zamiast być w powietrzu. Potrzebujemy rozkazów ! Bo tylko dzięki naszemu dowódcy, który nie siedzi bez radnie latamy i bronimy naszego nieba. Jeśli obecna sytuacja się utrzyma to skończy nam sie paliwo o godz. 19:00. Potrzebujemy samolotów , w tych dokumentach jest dokładny stan obecny naszego Dywizjonu
Ludwik przekazał dokumenty na stół
- Nie mamy samolotu łącznikowego, gdyż został w Bielsku. Straciliśmy nie szczęśliwie tylko jednego pilota.
Panowie potrzebujemy rozkazów, paliwa i sprzętu !

[PL_CMDR Blue R]

Major Popiel zapytał:
-Sprzętu, poruczniku? - w tej chwili major Pawluć spojrzał zaskoczony na Ludwika, a przez moment w jego oczach Ludwik dostrzegł... strach? Tymczasem major Popiel kontynuował - Zakładając, że paliwo nie będzie problemem, jak długo możecie jeszcze operować, jeżeli nie dostaniecie żadnego sprzętu?
Oczy wszystkich oficerów spojrzały na Ludwika... A major Pawluć wydawał się lekko kręcić głową na prawo i lewo, jakby chciał czemuś zaprzeczyć...

[LudwikG]

- Jeśli mielibyśmy paliwo tak ?!
Mechanicy powiedzieli mi , że jeśli chcemy dalej latać to musimy się na dwa dni uziemić....
Cóż....leżymy, ale jeszcze mamy siły się podnosić i odpowiadać na ciosy , ale jest to kwestia maksymalnie kilku dni...

[PL_CMDR Blue R]

Spojrzenie majora Pawlucia było dziwne. Patrzył, jakby nie wierzył, że Ludwik stoi tu przed nim. Otwierał usta, aby coś powiedzieć, ale zdążył tylko nabrać oddechu, gdy pułkownik powiedział:
-Dziękuję, to chyba rozstrzyga nasz spór.
Major Pawluć jakby ocknął się i odezwał się:
-Pułkowniku, ale wycofując myśliwce...
Pułkownik podniósł dłoń i powiedział zdecydowanie:
-Wiem. Słyszałem. - po czym wskazał dłonią na Ludwika - Ale nawet porucznik zauważa problem. Leżymy, a musimy się podnieść. - po czym spojrzał na Ludwika i powiedział - Dziękuję za wasz udział w naszej dyskusji. Proszę was teraz o opuszczenie sali, ale nie wracajcie jeszcze do jednostki. Zawieziecie z powrotem nowe rozkazy.

[LudwikG]

- Dziękuję panowie oficerowie !
Gwarczyński przyjął postawę zasadniczą ,zasalutował i zrobił w tył zwrot po czym wyszedł zamykając za sobą po cichu drzwi. Usiadł ponownie w miejscu gdzie siedział poprzednio i rzucił
- To teraz możemy poczekać. Czy mogę poprosić o kawę?

[PL_CMDR Blue R]

Chorąży, wkładając kolejne akta do pudełka powiedział:
-Proszę wybaczyć, ale mam teraz... - po czym spojrzał na stolik na którym stał imbryk - Chwileczkę. - podszedł do niego i dotknął dłońmi, sprawdzając temperaturę - Jeszcze gorąca - powiedział podnosząc imbryk i jakby zawahał się przed nalaniem do kubka i zapytał - Czy chce pan świeżej? Ale to musiałby pan pójść na stołówkę.

[LudwikG]

- Skądże panie chorąży, dziękuję.
Macie wieści z frontu ? Jak wygląda sytuacja w Polsce ?

[PL_CMDR Blue R]

Chorąży podał kawę i powiedział:
-Niezbyt wiele wiem, panie poruczniku. Pod Częstochową i pod Rabką niemieckie zgrupowania pancerne wbiły się we front, pod Pszczyną podobne uderzenie zatrzymano. Te walki na południu są oczkiem w głowie pułkownika. Jak tam Niemcy się przedrą, to wyjdą na tyły całej Armii... dlatego nie rozumiem tego całego pomysłu z wycofaniem lotnictwa...

[LudwikG]

Wiecie co, macie rację chorąży. Tylko nie wiem czy wiecie , ale nie mamy już na czym latać. Teraz do dyspozycji jest dwa czy trzy samoloty.
Co w takiej sytuacji ?

[PL_CMDR Blue R]

-Jest aż tak źle? Tylko czy wycofanie do Dęblina coś pomoże? - powiedział chorąży - Przecież wtedy Kraków będzie całkowicie bezbronny, a jak sparaliżują kolej, to i armia będzie w kłopotach, jakby już teraz nie było nienajlepiej. Niemcy chcą Śląska, a my go w zasadzie oddamy im.

[LudwikG]

- Mówiliście do Dęblina. Czyli armia ma się bronić na linii Wisły. Wycofujemy się wszyscy.
Ale to już są decyzję sztabowe panie chorąży
Nam nie pozostaję nic jak wykonywać rozkazy.
Dziękuję za kawę.

[PL_CMDR Blue R]

11:15
Pułkownik wrócił do biura i zauważywszy Ludwika dał znać swojemu oficerowi, który przekazał Ludwikowi spisane rozkazy. Zanim Ludwik miał czas zobaczyć, co jest w nich zapisane, oficer powiedział:
-Jeszcze dziś dywizjon ma przenieść się do Podlodowa 40 kilometrów na wschód od Dęblina. Nawiążecie kontakt ze szkołą pilotażu w Ułężu oraz Centrum Wyszkolenia Lotniczego w Dęblinie. Do tych jednostek będziemy kontaktować się z Warszawy, aby przekazać wam dalsze rozkazy oraz poinformujemy, gdzie zostaną zlokalizowane warsztaty. Kapitan Jan Pentz ze szkoły w Dęblinie będzie waszym kontaktem z nami do czasu, aż nie zostanie ustalona ostateczna hierarchia. Wszystko jasne?

[LudwikG]

- Wszystko jasne ! Wracamy w moje rodzinne strony.
Jeśli to wszystko udaję się niezwłocznie przekazać rozkazy.

[PL_CMDR Blue R]

Zmierzając do wyjścia, Ludwik zauważył Floriana Martiniego, który rozmawiał z majorem Pawluciem. Major dostrzegł Ludwika i odezwał się do niego:
-Poruczniku, pozwólcie do nas!

[LudwikG]

- Tak panie majorze ?!