R1 - pchor. Mikołaj "Święty" Skarbek - ostatnie dni pokoju

[PL_danio25]

-Panie podporuczniku, wiadomo w jakim kierunku poruszał się intruz? Plan lotu zostaje bez zmian, czy lecimy przez Cieszyn w stronę Korbielowa i kontynuowanie patrolu po punktach Korbielów-Wisła-Bogumin?

[PL_CMDR Blue R]

Podporucznik odpowiedział:
-Intruz leciał w kierunku Babiej Góry, ale odleciał na południe. Kontynuujcie lot według planu i uznania. Jakby wrócił, zawiadomimy was.

[PL_danio25]

- Przeciwnik ciągle jest w ruchu, więc jest minimalna szansa na spotkanie go w granicach Korbielowa ponownie - Pomyślał sobie w duchu Mikołaj.
- Dobrze Panie podporuczniku. Będziemy kontynuować lot według wcześniej ustalonego planu.

[PL_CMDR Blue R]

Lot Mikołaja upłynął bez żadnych kontaktów z wrogiem, a i przeciwnik nie pokazał się na niebie. Choć latali przez dwie godziny (maksymalny, ekonomiczny czas lotu) na niebie nie pokazał się żaden nieprzyjacielski samolot. Po wylądowaniu Mikołaj sprawdził, czy nie było w międzyczasie meldunków ze stanowisk obserwacyjnych, ale potwierdzono, że podczas jego lotu żaden samolot nie naruszył przestrzeni powietrznej.

Po kolacji Mikołaj był jeszcze w rezerwie, ale nawet dyżurujący podporucznik Skibiński nie został wezwany w powietrze. Nowy plan na następny dzień przewidywał, że o 4:00 Mikołaj miał być na alarmie, o 12:00 miał odbyć kolejny lot, a wieczorem być w stanie alarmu.

Klucz 1 - Grot 1, Grot 2
Klucz 2 - Biała 8, Biała 10

Drużyna 1: ppor. Tomasz Kazański/st. szer. Tadeusz Krieger
Drużyna 2: pchor. Andrzej Baran/kpr. Piotr Zaniewski
Drużyna 3: ppor. Bronisław Skibiński/plut. Antoni Markiewicz
Drużyna 4: pchor. Mikołaj Skarbek/st. szer. Paweł Kowala

W przypadku wykrycia wroga kierowana na niego jest drużyna w locie, w następnej kolejności w dyżurze. Maksymalnie 1 drużyna na 1 samolot nieprzyjaciela

23 Sierpnia 1939

4:00:
Klucz 1, Drużyna 4, Alarm
Klucz 2, Drużyna 3, Rezerwa

6:00
Klucz 1, Drużyna 2, Rezerwa
Klucz 2, Drużyna 1, Alarm

8:00:
Klucz 1, Drużyna 3, Alarm
Klucz 2, Drużyna 4, Rezerwa

10:00
Klucz 1, Drużyna 1, Dyżur
Klucz 2, Drużyna 2, Lot

12:00:
Klucz 1, Drużyna 4, Lot
Klucz 2, Drużyna 3, Dyżur

14:00
Klucz 1, Drużyna 2, Dyżur
Klucz 2, Drużyna 1, Lot

16:00:
Klucz 1, Drużyna 3, Alarm
Klucz 2, Drużyna 4, Rezerwa

18:00
Klucz 1, Drużyna 1, Rezerwa
Klucz 2, Drużyna 2, Alarm

20:00
Klucz 1, Drużyna 4, Alarm
Klucz 2, Drużyna 3, Rezerwa

Spokój reszty dnia zakłóciła noc. Mikołaj spał spokojnie w swoim łóżku, gdy obudził go huk. W pierwszej chwili zdezorientowany rozglądał się po pokoju, dochodząc do wniosku, że to musiał być sen, gdy usłyszał wzmożony ruch na korytarzu i kogoś mówiącego: "Tam, ogień!"
Głos był jednak spokojny, jakby ktoś opowiadał o ostatniej wizycie u dziadków.

[PL_danio25]

-Mikołaj wstał z łóżka, lecz jeszcze był prawie nieprzytomny. Pierwsze co mu przyszło do głowy to udanie się do źródła całego zamieszania.

[PL_CMDR Blue R]

Mikołaj dołączył do osób, które wybiegały przed budynek lotniska w kierunku na bramę wyjazdową i dostrzegł nad Bielskiem łunę, jak od pożaru. Z terenu bazy jednak nie dało się dostrzec, gdzie wybuchł pożar.
Z budynku wybiegł za Mikołajem podporucznik Kazański i jeden z żołnierzy zameldował:
-To chyba na dworcu.
Jeden z technicznych podszedł do dowódcy:
-Panie poruczniku, brać Fiata i pojechać do miasta?
Podporucznik Kazański odpowiedział:
-Jedź i sprawdź co się dzieje. - po czym głośno zawołał - Szef warty do mnie!
Techniczny, imieniem Jan, pobiegł do ciężarowego Fiata, aby wyjechać na miasto.

[PL_danio25]

Pierwsza myśl co przyszła Mikołajowi to udanie się razem z Janem na miejsce wybuchu. Jednak otrzeźwił się i zdał sobie sprawę, że dziś w nocy jest na alarmie i musi zostać w bazie.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy szef warty przyszedł do podporucznika Kazańskiego ten ogłosił:
-Wzmocnić czujność - nie wiemy co się stało w mieście, ale dywersanci mogą być wszędzie.
-Tak jest, panie poruczniku - zameldował szef warty.

Ciężarowy Fiat wyjechał z lotniska w kierunku miasta, a grupa zebranych przed aeroklubem zaczęła powoli się zmniejszać, z kolejnymi osobami wracającymi do łóżek.

[PL_danio25]

Mikołaj był lekko zmartwiony tą sytuacją, która stała się w Bielsku, myślał nad przyczynami tego zdarzenia, jednak wiedział że musi zasnąć i być w pełni sił, ze względu, że będzie się tego dnia wzbijał w powietrze.

[PL_CMDR Blue R]

Rano podhalańczycy przynieśli nowe informacje o wczorajszym wydarzeniu.
Według ich informacji był to wypadek w młynie, jednak policja zabezpieczyła miejsce wypadku i szukają śladów obcej interwencji. Jednak wydarzenie wzbudziło pewien niepokój na lotnisku. Wszyscy woleliby chyba usłyszeć, że był to sabotaż i dywersantów ujęto... Jedynym, który chyba nie przejmował się sytuacją i najwyraźniej spokojnie przespał noc był podchorąży Baran.

Gdy rano po śniadaniu dostarczono prasę, można było poczytać wieści ze świata, zwłaszcza o rozmowach Ribbentropa w Moskwie, które psują stosunki między Hitlerem i jego sojusznikami.

Była prawie 11:00 i Mikołaj zjadał wcześniejszy, lekki posiłek przed lotem, gdy nastąpiło poruszenie w eskadrze. Silniki samolotów, którymi miał lecieć za godzinę Mikołaj zostały uruchomione, a dyżurujący podporucznik Kazański ze starszym szeregowym Kriegerem, ładowali się do maszyn. Gdy maszyny startowały wieść już dotarła do wszystkich z Zasadzki "Intruz nad Boguminem!"
W powietrzu był podchorąży Baran, który najwyraźniej przyciągał Niemców jak magnes. Podporucznik Skibiński objął dowodzenie na ziemi, gdzie nasłuchiwano o sytuacji. Podoficer meldował o sytuacji, gdy oba klucze zmierzały w kierunku przeciwnika:
-Wysokość 6000 metrów. Kręci się przy umocnieniach.... Klucz 2 (pchor. Baran) będzie blokować drogę do granicy...... Będą strzelać... Niemiec odpędzony. Klucz 2 wraca, Klucz 1 zostaje do zmiany przez następną drużynę.
Sierżant Bartecki, szef mechaników, zwrócił się do Mikołaja:
-Panie chorąży, będziemy potrzebować godzinę na przygotowanie maszyn do lotu. Wasz lot chwilę się opóźni.
Mikołaj zerknął na zegar. Była 11:10. Lot z Bogumina do Aleksandrowic powinien zająć "Jedenastkom" z lądowaniem niecałe 10 minut.. To zapowiadało start o 12:20.

[PL_danio25]

Mikołaj krzątał się wokół mechaników czekając, aż maszyna będzie gotowa do lotu.

[PL_CMDR Blue R]

Lot upłynął bez problemów, podobnie jak większość wieczoru. Przy kolacji usłyszano strzał, ale dowódca straży szybko interweniował, oświadczając potem, że jakieś dzieciaki zbliżyły się do lotniska, a strażnicy, co przyjechali na zmianę byli przewrażliwieni i oddali strzał ostrzegawczy.

Była 20:06. Wszyscy z eskadry przebywali na dworze, ciesząc się ciepłym wieczorem. Podchorąży Baran, po zakończeniu alarmu zjadał wreszcie większy posiłek, jego skrzydłowy stawiał pasjansa, a sierżant Bartecki popisywał się sztuczką z nożem. Był miły, spokojny wieczór i zapowiadało, że Mikołaj spędzi resztę alarmu w spokoju. I wtedy padł rozkaz:
-Klucz 1 (czyli właśnie oni) do maszyn! Intruz nad Wodzisławiem!

I tak rozpoczął się lot Zasadzki numer 13/08/39...

[PL_danio25]

Słysząc rozkaz, który padł od razu ruszyli w kierunku maszyn,
-Tym razem nie chciałbym lecieć na marne - pomyślał sobie Mikołaj

[PL_CMDR Blue R]

Dwa samoloty wystartowały z lotniska, kierując się ku ciemniejącemu niebu. Mikołaj leciał na Grocie 1, maszynie w eskadrze przypisanej dowódcy eskadry, wciąż noszącą jego oznaczenia, a zaraz za nim leciał Grot 2 przypisany do podporucznika Kazańskiego. Maszyny te miały na skrzydłach zamontowane dodatkowe karabiny maszynowe i z pewną ociężałością wspinały się w górę. Wejście na 4 kilometry zajęło im prawie 5 minut. Gdy po 9 minutach lotu zbliżali się do Wodzisławia, przez radio uzyskali nowy meldunek:
-Intruz przemieszcza się. Obecna pozycja 8-12. Wysokość 3 [000 metrów]!

[PL_danio25]

-Lecimy na wyznaczony kurs - Mikołaj skierował się do swojego skrzydłowego.