R1 - pchor. Andrzej Baran - ostatnie dni pokoju

[PL_CMDR Blue R]

Wspaniała przejrzystość nieba pozwalała na na śledzenie przeciwnika pomimo oddalania się i Andrzej starał się trzymać za nim. Niemniej Niemiec był coraz mniejszy i mniejszy... Wreszcie, gdy Andrzej był gdzieś w pobliżu Zebrzydowiec, stracił z oczu niknący punkt. Piotr, lecący z przodu, twierdził, że jeszcze go widzi, a kolejny meldunek z ziemi potwierdzał, że przeciwnik jest przed nimi. Gdy byli na południe od Wodzisławia, Piotr także potwierdził, że go zgubił. Biorąc pod uwagę ostatni kurs, niemiecki samolot powinien lada moment przekraczać granicę.
Andrzej spojrzał na zegary. Była 12:45, a w zbiorniku było paliwa na około 45 minut ekonomicznego lotu. Pościg za nieprzyjacielem nie wchodził już w grę, gdyż wówczas paliwa nie starczyłoby nawet na pół godziny lotu. No i ten tlen płynący wciąż ze zbiornika. Nie mówiąc już, że silnik samolotu wydawał się mówić, że też chce zejść niżej i złapać oddech.

[PL_Andrev]

Schodzimy na 4 tysiące, kontynuujemy patrol.
Baza nie potwierdza rozkazów? Dziwne.

[PL_CMDR Blue R]

[potwierdza. Jakby nie potwierdzała, to bym powiedział. Tylko każdego zdania w radio pisać nie będę Tak samo skrzydłowy częściej coś melduje, tylko te główne podaję]

Gdy zeszli na 4 kilometry, Andrzej ściągnął na chwilę maskę tlenową, aby wziąć oddech świeżego powietrza. Skrzydłowy wrócił na pozycję przy Andrzeju, gdy Andrzej poprawił maskę. W radio odbierał wiadomości, jak Tomasza naprowadzano na niemiecki samolot gdzieś nad Śląskiem. Sądząc z przechwyconych informacji samolot właśnie uciekł za granicę, a przynajmniej kręcił się w jej pobliżu, co meldował podporucznik Kazański. Wtedy Skrzydłowy zameldował:
-Panie chorąży, paliwo na 30 minut do minimum [paliwa na powrót].

[PL_Andrev]

Pokrążymy jeszcze koło 15 minut i leciemy na ciepły prysznic.

[PL_CMDR Blue R]

Wylądowali na Aleksandrowicach około 13:11 i zatrzymali maszyny pod warsztatem. Gdy tylko Andrzej wyszedł z maszyny zbliżyli się do niego kapitan Medwecki (dowódca dywizjonu, przyp. ), podporucznik Wacław Król (były zastępca dowódcy 121 em., obecnie w sztabie) oraz podporucznik Bronisław Skibiński. Bronek, nie zważając na starszego stopniem (najwyraźniej dalej tylko obserwował) powiedział:
-Świetna robota, chorąży. Wykryliście nieprzyjaciela szybciej, niż obserwatorzy z ziemi i sprawnie przegoniliście.

[PL_Andrev]

- Dziękuję panie poruczniku, ku chwale ojczyzny. Tak naprawdę to skrzydłowy, kapral Zaniewski pierwszy dostrzegł przeciwnika.
Przy okazji proszę o demontaż dwóch dodatkowych karabinów, Niemcy latają wysoko i dla naszych maszyn na tych wysokościach każdy kilogram ma znaczenie. Dzisiaj to skrzydłowy na dużo lżejszym samolocie szybciej przechwycił i przegnał Niemca. Ja tyle szczęścia nie miałem.

[PL_CMDR Blue R]

Bronisław odpowiedział:
-Na Białej 8? Nie, trochę przesadzacie. Owszem, jest bardziej ociężała, ale jak da ognia z 4 luf, to brzmi groźniej, niż 2 karabiny... nie mówiąc już o sytuacji w której przyjdzie nam walczyć. * Niemniej po to jest właśnie sparowany z dwukarabinową dziesiątką. Może więc, zamieńcie się ze skrzydłowymi maszynami?
Biała 8 w 122 eskadrze była maszyną Bronisława, więc zapewne dlatego nie chciał zmieniać nic w swojej maszynie. Niemniej w obecności kapitana wyciągnął mocną kartę - Czyż nie Białą Osiem wtedy nad Boguminem tak przeraziliście szkopa, że aż w radio to ogłosili?




*Użycie punktu sławy niemożliwe, gdyż:
a) brak punktu
b) dowódcą Zasadzki nie jest NPC, a gracz (Jacek)

[PL_Andrev]

Andrzej skrzywił się w duchu - wobec przełożonych porucznik będzie bronił swojego zdania.
- Ma pan rację, panie poruczniku. Trochę mnie sfrustrował nieudany pościg za niemcem.

[PL_CMDR Blue R]

Tego dnia jeszcze tylko jedno wydarzenie zapadło Andrzejowi w pamięć. Ponieważ Niemcy już się nie pojawiali, a dowódcy wyjechali, wieczorem podporucznik Kazański zebrał zasadzkę i powiedział:
-Panowie, sytuacja staje się coraz bardziej poważna. Niemcy są coraz bardziej nerwowo się zachowują. To jest efekt między innymi naszej udanej zasadzki. Nie daliśmy wrogowi żadnego pola manewru i zmusiliśmy go do ucieczki. Na wyróżnienie zasługuje szczególnie chorąży Baran, który najskuteczniej przepędza Niemców z naszego nieba.
Członkowie zasadzki nagrodzili Andrzeja brawami, uściskami i przyjaznym poklepaniem ramienia. Gdy zebrani się uspokoili, podporucznik Kazański kontynuował:
-Ale wracając do naszej obecnej sytuacji, która nie jest łatwa: Zasadzka trwa dalej. Musimy być ciągle czujni i uważni w naszych działaniach. W dalszym ciągu obowiązuje zasada nie strzelania do wroga, tylko strzały ostrzegawcze. Ale bądźcie gotowi strzelić także bezpośrednio we wrogi samolot. Taki rozkaz możecie w każdej chwili otrzymać.
Dowódca przebiegł po nich oczami, po czym uderzył w poważniejsze tony:
Powinniście wiedzieć także, że nasze przygraniczne potyczki mogą się w każdej chwili przerodzić w otwartą wojnę. Jeśli się tak zdarzy i nie będziemy mieć innych rozkazów musimy bronić lotniska za wszelką cenę. Bądźcie gotowi na alarm w nocy i w ciągu dnia. Nie damy się hitlerowcom !!! Niech żyje Polska !!!
Zawtórował mu ryk "Niech Żyje! Niech Żyje!

[PL_Andrev]

Andrzej w przypływie adrenaliny wstał i głośno zaczął śpiewać "Jeszcze Polska nie zgine-e-eła...".
Po chwili cała sala rozbrzmiała śpiewem.

[PL_CMDR Blue R]

25 sierpnia 1939, Piątek
Aleksandrowice

Klucz 1 - Grot 1, Grot 2
Klucz 2 - Biała 8, Biała 10

Drużyna 1: ppor. Tomasz Kazański/st. szer. Tadeusz Krieger
Drużyna 2: pchor. Andrzej Baran/kpr. Piotr Zaniewski
Drużyna 3: ppor. Bronisław Skibiński/plut. Antoni Markiewicz
Drużyna 4: pchor. Mikołaj Skarbek/st. szer. Paweł Kowala

W przypadku wykrycia wroga kierowana na niego jest drużyna w locie, w następnej kolejności w dyżurze. Maksymalnie 1 drużyna na 1 samolot nieprzyjaciela

25 Sierpnia 1939

4:00:
Klucz 1, Drużyna 3, Alarm
Klucz 2, Drużyna 4, Rezerwa

6:00
Klucz 1, Drużyna 2, Rezerwa
Klucz 2, Drużyna 1, Dyżur

8:00:
Klucz 1, Drużyna 4, Alarm
Klucz 2, Drużyna 3, Rezerwa

10:00
Klucz 1, Drużyna 1, Dyżur
Klucz 2, Drużyna 2, Lot

12:00:
Klucz 1, Drużyna 3, Lot
Klucz 2, Drużyna 4, Dyżur

14:00
Klucz 1, Drużyna 2, Dyżur
Klucz 2, Drużyna 1, Lot

16:00
Klucz 1, Drużyna 4, Alarm
Klucz 2, Drużyna 3, Rezerwa

18:00:
Klucz 1, Drużyna 1, Rezerwa
Klucz 2, Drużyna 2, Alarm

20:00
Klucz 1, Drużyna 3, Dyżur
Klucz 2, Drużyna 4, Rezerwa

Gdy o 16:04 Andrzej zdjął buty po locie 21/08/39, odetchnął. Ten dzień był jakby odmiennością wczorajszego. Żaden Szkop jak na razie nie zakłócał spokoju. Niestety, tylko w powietrzu. Prasa na pierwszych stronach cały czas żyła podpisaniem paktu 3 Rzeszy i ZSRR, dalej informowała o kolejnych incydentach na granicach i terrorze w Gdańsku w którym szkopy instalowały już swoje władze. Jak ktoś miał jeszcze wątpliwość, czy będzie wojna, czy nie, to wszelkie wątpliwości się rozwiewały.
Podporucznik Skibiński zajrzał do szatni i zwrócił się do Andrzeja:
-Jak tam się trzymacie, chorąży? Spokojnie jak na wojnie, choć jeszcze mamy pokój, co?

[PL_Andrev]

Jest dobrze panie poruczniku, aż świerzbią ręce żeby przywalić jakiemuś szkopowi. Tylko tak sobie myślę... co to będzie jak adolfy jutro zaatakują, a ich samoloty będą nam bez przerwy uciekać??

[PL_CMDR Blue R]

Bronisław odparł:
-Jak będą uciekać, to pół biedy. Uciekaniem nie wygrywa się wojen. Hitlerowcy nie mają też tylko lepszych maszyn. Jak będą unikać walki, to urządzimy sobie polowanie na najsłabsze sztuki w stadzie... Albo będziemy tam, gdzie oni muszą przylecieć... - kiwnął głową w kierunku granicy - Teraz oni mogą latać gdzie chcą i kiedy chcą...Nabierze taki wysokości nad Rzeszą i wlatuje gotowy do ucieczki i patrzy dookoła, bo tylko my go ostrzelamy. Lata wysoko. Z takiej wysokości bomby nie zrzuci. A jak będzie atakować bunkry pod Węgierską Górką, to co? Będzie nisko, będzie uważać na obronę przeciwlotniczą, a tu nagle z zaskoczenia od czoła wyskakujesz ty. I hitlerowiec może odrzucić bomby i uciekać, albo przebijać się przez ciebie... ale ty nie strzelasz obok ostrzegawczo, tylko walisz prosto w maszynę. - szturchnął Andrzeja w ramię - Tak będziemy robić!

[PL_Andrev]

- Tak jest, panie poruczniku. Niech tylko spróbują.

[PL_CMDR Blue R]

Wieczór, Aleksandrowice

Klucz 1 - Grot 1, Grot 2
Klucz 2 - Biała 8, Biała 10

Drużyna 1: ppor. Tomasz Kazański/st. szer. Tadeusz Krieger
Drużyna 2: pchor. Andrzej Baran/kpr. Piotr Zaniewski
Drużyna 3: ppor. Bronisław Skibiński/plut. Antoni Markiewicz
Drużyna 4: pchor. Mikołaj Skarbek/st. szer. Paweł Kowala

W przypadku wykrycia wroga kierowana na niego jest drużyna w locie, w następnej kolejności w dyżurze. Maksymalnie 1 drużyna na 1 samolot nieprzyjaciela

26 Sierpnia 1939

4:00
Klucz 1, Drużyna 2, Rezerwa
Klucz 2, Drużyna 1, Dyżur

6:00:
Klucz 1, Drużyna 4, Alarm
Klucz 2, Drużyna 3, Rezerwa

8:00
Klucz 1, Drużyna 1, Rezerwa
Klucz 2, Drużyna 2, Dyżur

10:00:
Klucz 1, Drużyna 3, Lot
Klucz 2, Drużyna 4, Dyżur

12:00
Klucz 1, Drużyna 2, Dyżur
Klucz 2, Drużyna 1, Lot

14:00
Klucz 1, Drużyna 4, Lot
Klucz 2, Drużyna 3, Dyżur

16:00:
Klucz 1, Drużyna 1, Rezerwa
Klucz 2, Drużyna 2, Alarm

18:00
Klucz 1, Drużyna 3, Alarm
Klucz 2, Drużyna 4, Rezerwa

20:00
Klucz 1, Drużyna 2, Rezerwa
Klucz 2, Drużyna 1, Alarm

Gdy Andrzej zapoznawał się z listą, podszedł do niego Bronisław:
-Andrzej, pamiętaj, że jutro jest święto wojskowe w Niemczech, a pojutrze Hitler przemawia w Prusach Wschodnich. Jutro mogą być bardziej aktywni.