R1 - pchor. Andrzej Baran - ostatnie dni pokoju

[PL_Andrev]

- Albo wręcz przeciwnie, nie będą chcieli Adolfowi zepsuć święta przykrą niespodzianką.
W razie czego jesteśmy gotowi. Jak zawsze.

[PL_CMDR Blue R]

Dzień zaczął się mocnym akcentem. Ledwo zaczęli dyżur, gdy okazało się, że pod granicą słychać strzały (co zameldowali podhalańczycy) oraz nie było łączności z posterunkiem we wsi Mosty. W niecałą godzinę okazało się, że posterunek znalazł się pod ostrzałem szkopów, którzy zaatakowali ze wsparciem karabinu maszynowego. Niemniej spokój na pozostałych odcinkach granicy był zaskakujący. Tomasz trzymał wszystkich w gotowości, ale nie podejmowali żadnych działań.





I wreszcie, na 15 minut przed końcem dyżuru, zadzwonił telefon z meldunkiem o intruzie:
-Dwupłat niemiecki lata nad Węgierską Górką. Zaraz nad drzewami! - zameldowano





Tomasz rozkazał:
-Szeregowy Kreiger !!! Startujemy. Chorąży Baran !!! Przekażcie porucznikowi Skibiniewskiemu że przejmuje dowodzenie i koordynację.
W tej chwili przez drzwi wszedł Bronek z kawą i powiedział:
-Przyjąłem, Kocur.

Tomasz wystartował, a Bronek popijając kawę powiedział do Andrzeja:
-No to zaczęło się...

[PL_Andrev]

-Eeee.... a niby co się zaczęło?
Kilku szkopom puściły nerwy i tyle.

[PL_CMDR Blue R]

-Dokładnie, Andrzej - powiedział Bronisław - Będą dziś świętować na granicy. To może i do nas zaczną strzelać, nie?
Po czym spojrzał na Mikołaja, gotowego do lotu, który najwyraźniej chciał być tym, który wystartuje teraz. Mikołaj odpowiedział
-Niech spróbują, zobaczą czy będzie warto zadzierać.
Bronisław podszedł do mapy i powiedział:
-Latają w dolinie.. Może być problem z łącznością....

Miał z tym rację, gdyż pierwszy meldunek dostali telefonicznie. Meldowano, że samolot uciekał przed "chyba" polskimi myśliwcami w kierunku Milówki. Drugi telefon wywołał pewne zamieszanie. Bronisław zapytał:
-Orzesze?.... Jak wysoko?.... Przyjąłem. - odłożył słuchawkę i skinął na Mikołaja:
-Święty, ten jest dla ciebie. Minął granicę tu i leci na Orzesze. Kilka kilometrów, nie wiem dokładnie.



W tej chwili operator radia dał znać Bronisławowi, że coś ma.
-Krieger, poruczniku.
Bronisław chwycił za słuchawki i powiedział:
-Tak?........ Słyszę was wyraźnie.....Przyjąłem..... Zapytanie dowództwa. Pozwolenie na otwarcie ognia do szwaba. Natychmiast się zajmiemy.
Skinął na Mikołaja:
-Startujcie.
I nie czekając na odpowiedź, zwrócił się do Andrzeja.
-Telefonujcie do pułku. Szkop odpowiedział ogniem i Kocur chce pozwolenie na otworzenie ognia... Szkop i tak ucieknie, zanim się dodzwonicie, ale dzwońcie.

[PL_Andrev]

- O kur... - zaklął Andrzej, po czym wybiegł do oficera dyżurnego.
- Strzelają do naszych, proszę o połączenie z dowództwem pułku!

[PL_CMDR Blue R]

Połączenie chwilę zajęło i oczywiście poproszono do telefonu podporucznika Kazańskiego, a gdy Andrzej potwierdził, że nie ma go w placówce, telefon przejął Bronisław. I całe szczęście, bo zaczęły się niewygodne pytania o to, co się dzieje. W tej chwili w radio odezwał się Krieger meldując, że niemiecki samolot rozbił się na przełęczy prowadzącej na Słowację. Podporucznik Skibniewski mógł tym uciąć rozmowę ze sztabem, dodając, że "sytuację rozwiązało rozbicie się niemieckiego samolotu. Prosimy o wytyczne na przyszłość". Po czym, sądząc po minie, nie był zadowolony z odpowiedzi:
-Przyjąłem. Nie dać się sprowokować. Przekażemy.
Odłożył telefon i powiedział:
-Mamy zawiadomić podhalańczyków, gdzie dokładnie jest wrak i na przyszłość trzymać dystans od takich agresorów.
W tej chwili w radio odezwał się Tomasz:
-"Ponawiam, wrogi samolot rozbity przy granicy w okolicach Skalite. Podążają do niego z południa prawdopodobnie Słowaccy pograniczniacy!
Bronek podszedł do radia i powiedział:
-Wracajcie na lotnisko - po czym wyłączając nadawanie powiedział do Andrzeja - Utrzymują zakaz strzelania. Jak odpowiedzą ogniem mamy "trzymać bezpieczny dystans".

[PL_Andrev]

- Rozkaz to rozkaz. Pytanie tylko kto będzie taki rozkaz respektował.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy Tomasz wrócił do Aleksandrowic, zamknął się na chwilę z Bronisławem w biurze i o czymś dyskutowali. Potem doszło do przechwycenia przez Mikołaja i jego powrotu. Tu widać było po samym nastroju chorążego, że pościg się nie udał. Zaraz po 10:00 zaczęło się coś dziwnego. Zaraz po starcie Bronka na patrol do eskadry przeleciała Biała 9 ze 122 eskadry myśliwskiej, pilotowana przez Wacława Króla. Nie minęło długo, a Biała 9 odleciała... ale nie z podporucznikiem Królem, a podporucznika Kazańskiego, a Wacław przejął dowodzenie nad Zasadzką. Tymczasem na lotnisku pozostawał 1 sprawny samolot (Biała 8 była naprawiana).

Nie było czasu jednak na wyjaśnienia, gdyż właśnie przybyli mechanicy z paliwem i mieli zaraz wracać po kolejny ładunek, więc Wacław nakazał wszystkim wolnym siłom ludzkim zająć się rozładunkiem. Gdy Andrzej pomagał rozładowywać beczki z paliwem, Leon zapytał:
-Co tu się dzieje? W Krakowie szaleją w sztabie.

[PL_Andrev]

Andrzej aż zdumiony stanął w miejscu:
- A skąd ty wiesz co się dzieje w sztabie?

[PL_CMDR Blue R]

-Byłem z kwitami - wzruszył ramionami - No i... słyszy się... - uśmiechnął się szelmowsko

[PL_Andrev]

- I nic nie mówisz?
A potem dodał ciszej: to co się tam dzieje? Co słyszałeś?

[PL_CMDR Blue R]

-No mówię, że szaleją, bo u was coś się dzieje... czyli u nas, tylko ja byłem w Krakowie z beczkami - powiedział konspiracyjnym głosem Leon - I właśnie ja ciebie pytam, co się tu dzieje.

[PL_Andrev]

- Aaa o to chodzi - Andrzej aż się roześmiał.
- Słuchaj, po prostu wykonaliśmy rozkazy: mieliśmy gonić szkopów to gonimy.
- I co, i co? - Sierżant się zainteresował.
- No i czasami jest nerwowo. A że ostatnio jakoś jest nerwowo na granicy, więc po tamtej stronie też jest nerwowo.
Tamci dzwonią do Adolfa i tam się robi nerwowo. Adolf dzwoni do Londynu i tam się robi nerwowo.
Potem z Londynu dzwonią na Belweder i z kolei tam się robi nerwowo.
Z Belwederu dzwonią do dowództwa i co?
- I tam jest nerwowo - dopowiedział sierżant.
- No właśnie. Więc z dowództwa dzwonią do sztabu i tam jest nerwowo.
Zaraz przyjedzie tu jakaś szycha i u komendanta zrobi się nerwowo.
A potem na odprawie będzie nerwowo, więc w powietrzu na patrolu też potem będzie nerwowo.

[PL_CMDR Blue R]

Leon przyjął to wytłumaczenie, zakończyli rozładunek, wrzucono na pakę pozostałe puste beczki i Fiaty pojechały znów do Krakowa.

Klucz 1 - Grot 1, Grot 2
Klucz 2 - Biała 8, Biała 10

Drużyna 1: ppor. Tomasz Kazański/st. szer. Tadeusz Krieger
Drużyna 2: pchor. Andrzej Baran/kpr. Piotr Zaniewski
Drużyna 3: ppor. Bronisław Skibiński/plut. Antoni Markiewicz
Drużyna 4: pchor. Mikołaj Skarbek/st. szer. Paweł Kowala

W przypadku wykrycia wroga kierowana na niego jest drużyna w locie, w następnej kolejności w dyżurze. Maksymalnie 1 drużyna na 1 samolot nieprzyjaciela

26 Sierpnia 1939

(...)

12:00
Klucz 1, Drużyna 2, Dyżur
Klucz 2, Drużyna 1, Lot

14:00
Klucz 1, Drużyna 4, Lot
Klucz 2, Drużyna 3, Dyżur

O 12:00 w powietrze wypuszczono tylko Białą 10 na której leciał szeregowy Krieger (Biała 8 miała częściowo zdjęte poszycie, a i Tomasza nie było) i początkowo wyglądało, że sytuacja po poranku się uspokaja, gdy zadzwoniono z Mostków meldując, że sytuacja na granicy została unormowana. O 12:43 wykryto intruza nad Śląskiem, gdzie skierowano Kriegera, a co chwilę zdzwoniły telefony z aktualnymi namiarami na samolot, krążący nad Śląskiem, które przekazywano Kriegerowi. Telefon o 12:49 był jednak inny.
-Nad Bielszowicami? Nie chodzi na pewno o Siemianowice? - dopytywał się podoficer czym zwrócił uwagę podporucznika Króla. Podoficer wysłuchał odpowiedzi i zameldował:
-Panie poruczniku, drugi intruz. Przekroczył granicę z Zabrza do Bielszowic. Wysokość około 7 kilometrów.
Król spojrzał na Andrzeja i powiedział:
-Startujecie.
Piotr spojrzał przez okno na samoloty. O ile Grot 1 był gotowy, to do Grota 2 jeszcze tłoczono paliwo.

[PL_Andrev]

- Rozkaz. Staruję i nie czekam na drugi samolot.
Zaniewski ma lżejszą maszynę, może uda mu się mnie dogonić.