R3 - ppor. Feliks Piłsudski - Pod Lublinem

[PL_CMDR Blue R]

-Pułkownik [Sznuk] z Warszawy dzwonił z rozkazami. Jutro do nas przyjedzie na lotnisko dokonać inspekcji. Poruczniku - powiedział kapral - Uzupełnię paliwo i przygotuję maszynę do lotu. Pan niech nie zapomni zabrać swoich rzeczy z wioski i dać na ciężarówkę - skinął na stojącego w lesie Fiata.

[pingwin14-93]

- W porządku - ruszam załatwię jak najszybciej sprawę.

[PL_CMDR Blue R]

O 18:00 przy zbliżającym się zachodzie słońca lotnisko ożyło. Ciężarówki ruszały w kierunku drogi, a sznur samolotów wytaczał się na pole wzlotów. Feliks kołował jako ostatni, a za nim toczyła się jedna ciężarówka z mechanikami, którzy mieli pomóc, gdyby ktoś nie mógł wystartować. Na lotnisku zostawał tylko podchorąży Baran i dwóch mechaników, gdyż jego maszyna jako jedyna nie była zdolna do lotu. Pozostałe maszyny wystartowały bez problemu i po krótkim locie lądowały na nowym lotnisku, gdzie czekał już Ludwik z rozłożoną płachtą wyznaczającą kierunek lądowania.

Słońce zaszło, ale dzień roboczy jeszcze się nie skończył. Maskowali samoloty i wystawili warty, czekając aż wartownicy i mechanicy przyjadą ciężarówkami. I Feliksowi przypadła rola jednego z wartowników. Stał przy drodze prowadzącej do wioski i... stał. Ciemność powoli okrywała świat, odległy wiatrak stał niczym strażnik... Co mogło tu się stać? - przeszło przez myśl i wtedy Feliks dostrzegł grupę osób, która oświetlając drogę jakąś niewielką latarnią zmierzała w ich stronę. Nie był w stanie nawet rozpoznać kto to, widząc tylko światło latarni i ciemne kształty idących za nią osób...

[pingwin14-93]

Feliks krzyknął w stronę obozu że ktoś nadchodzi, a następnie obserwował zbliżających się, rękę trzymając na kaburze.

[PL_CMDR Blue R]

Wierny skrzydłowy Feliksa, kapral Kremski zjawił się u boku Feliksa i powiedział:
-Myśli pan, że to dywersanci?
Jak na dywersantów szli zbyt jawnie, nie przejmując się, że ktoś może ich zobaczyć...

[pingwin14-93]

- Raczej nie, zbyt otwarcie pokazują że idą. Natomiast bądźcie w pogotowiu.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy zaczęli się zbliżać, Feliks mógł rozpoznać pierwsze osoby. Latarnię niósł jakiś młodzieniec, za nim szła młoda dziewczyna... Wyglądało jak procesja nastolatków... Nadszedł czas aby wystąpić naprzeciw...

[pingwin14-93]

Feliks ruszył ku nim, zobaczyć co chcą od lotników.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy tylko wyszedł naprzeciw okazało się, że to młodzieńcy z wioski i zmierzali... właśnie do nich.
-Panie wojskowy, my chcieliśmy zobaczyć samoloty. Te co nimi piloci po niebie jeżdżą.
-Nigdy nie widzieliśmy samolotu z bliska - powiedziała młoda dziewczyna...
Najwyraźniej wieści o przybyciu samolotów na lądowisko rozeszło się po wiosce w tempie błyskawicy

[pingwin14-93]

- Nie mogę dać zgody. Zaczekajcie zapytam dowódcy czy się zgodzi. Nie wchodźcie na razie na teren bo mogą Was uznać za sabotażystów. - Po czym Feliks ruszył do Kapitana Sędzielewskiego.

[PL_CMDR Blue R]

(chwilę później)
-Znaczy chcecie wpuścić cywilów do jednostki w trakcie wojny? W środku nocy? - zapytał kapitan Sędzielowski - Już pomijając, że wartowników jeszcze nawet nie mamy.
A Feliksowi stanęła przed oczami opowieść Janusza Meissnera "Eskadra", gdy w przededniu Bitwy Warszawskiej narzeczona głównego bohatera przyjechała na lotnisko i pokazywali jej maszyny... Detal, że wtedy wpadł jej w oko przełożony głównego bohatera, ale to nawet lepiej, bo jemu wpadła inna dziewczyna...

[pingwin14-93]

- Dlatego wolałem zapytać. Wiedziałem ze raczej nie. Ale pomyślałem że to zawsze dobre relacje z mieszkańcami u których pewnikiem będziemy spać.

[PL_CMDR Blue R]

-To może jutro, po wizycie pułkownika o tym pomyślimy - powiedział kapitan - A na pewno nie po nocy, bez wartowników.... Ale nie obiecujcie nic tym, co przyszli. Po prostu każcie im trzymać się z daleka od jednostki... Tylko broń Boże nie mówcie, jakiej jednostki! Im mniej wiedzą, tym lepiej dla nas.

[pingwin14-93]

- Tak jest! - przekażę.

[PL_CMDR Blue R]

Młodzieńcy byli niezadowoleni z odmowy, ale poza marudnym "Szkoda" nie było nic, czym wykazaliby swoje niezadowolenie, gdy zawrócili.

Pierwszy samochód dotarł do lotniska o 21:00, a następne docierały w grupach do (jak się potem Feliks dowiedział) 23:00, nie licząc ciężarówki, która miała awarię i dopiero rano dotarła na lotnisko. Gdy tylko przybyli wartownicy Walerian zaczął rozsyłać kolejno pilotów na kwatery i o 22:36 Feliks stanął przed przydzieloną jemu kwaterą. Była to drewniana chata, a sądząc po nikłym świetle, przypominającym to bijące z paleniska w środku, gospodarz czekał na przybycie gościa mimo późnej pory. Niemniej nie było zbyt wiele czasu na zapoznanie się z gospodarzem, gdyż o 6:00 (i tak prawie godzinę po świcie) piloci mieli zjawić się na lotnisku...