R2 - ppor. Feliks Piłsudski - Z armią "Kraków"

[pingwin14-93]

Feliks przyglądał się towarzyszą z którymi dzielił stopień i czekał na potwierdzenie przez Ludwika o którą część chodziło.

[PL_CMDR Blue R]

Ludwik potwierdził:
-Tak z odebraniem maszyn o świcie, a jak chcecie w Rakowicach czekać też o tym powiedz.
Wacław odwracając się rzucił:
-Wolałbym nie...

[pingwin14-93]

Patrząc na to jak wygląda lotnisko też bym wolał nie. Ale o Balicach niemcy też wiedzą, tam także bezpieczni nie będziemy.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy Wacław znikał za drzwiami, sierżant przysłuchujący się rozmowie powiedział:
-Pobili was w powietrzu, poruczniku?

- Rozwincie proszę wasze pytanie , sierżancie? - powiedział Ludwik i Feliks wiedział, że teraz będzie Ludwik wywodził się jako mentor, nauczyciel i ojciec dziecka, co zadało głupie pytanie. Nie zawiódł się - Bo jeśli pytacie czy dostajemy łomot w powietrzu to tak i nie. Szkopy mają znaczną przewagę, ich maszyny są dużo szybsze i mają ich dużo więcej niż my. Więc niech mi pan odpowie jak mają nas nie bić ? - tu zrobił pauzę i kontynuwował:
-Hmmm...ano widzi pan , porucznik, który poszedł wykonać telefon ma jedno zastrzelenie, porucznik stojący koło mnie ma również jednego szkopka. - wskazał na Feliksa - I powiem panu jeszcze jedno....mamy pięć takich potwierdzonych, a ile naszych maszyn zostało utraconych ?.........Dwie ! Więc jeszcze raz o co pytacie ? Powinniście zapytać jak długo zdołamy się tak utrzymać.....o to by było dobre pytanie!
-Tak, o to właśnie chodzi. Bo jak wy, piloci myśliwców, zastanawiacie się, czy tu jest bezpiecznie... To co mam mówić, ja, który na was polega, panie poruczniku - powiedział sierżant.
- Pozwoli pan , że zapalę - poza ciągnięciu papierosem Ludwik odpowiedział - Bezpiecznie pytacie ? To chyba w bunkrze tylko... proszę się nie martwić na zapas bo oni tylko na tym żerują , na tym by nas zastraszyć. Jeśli mamy podchodzić do tego przestraszeni to nic nie zdziałamy sierżancie. A podczas wojny nigdzie nie jesteśmy bezpieczni... - powiedział zaciągając się papierosem, a sierżant pokiwał głową i sam wyciągnął papierosa.

[pingwin14-93]

Feliks który nie był fanem papierosów odsunął się na bok, patrząc przez okno obserwował niebo. Zastanawiał się co ich teraz czeka, czy niebawem nadejdzie kolejny nalot? Może jutro jego samolotu już nie będzie, co tam jutro może nawet dziś z jego samolotu może nic nie zostać.

[PL_CMDR Blue R]

Wacław długo nie wracał, a gdy wracał, nie miał zbyt dobrej miny.
-Do Balic nie da się dodzwonić. W ogóle poza Kraków jest problem. Do sztabu można się dodzwonić, ale tam tylko dowiedziałem się, aby ktoś z dywizjonu przybył do nich w jakiejś "znanej sprawie" - rozłożył bezradnie ręce. Po czym powiedział:
-A nie mamy się przenosić gdzieś na wschód? To zawsze wrócić po nie możemy z Balic, czyż nie?
- No niby mamy się przenieś - powiedział Ludwik, zastanowił się chwilę i powiedział - To co ? Chyba czas już na nas. Ruszajmy.
I wtedy rozległ się alarm lotniczy, którego tak obawiał się Feliks. Ludwik również zaklął, a sierżant zrywając się ku drzwiom wskazał na zachód:
-Tam jest rów!

[pingwin14-93]

Feliks od razu ruszył biegiem w stronę rowu wskazanego przez sierżanta.

[PL_CMDR Blue R]

Czekali w rowie na odgłos samolotów, eksplozje bomb lub cokolwiek co pozwoliłoby określić cel ataku. O dziwo po pewnym czasie alarm odwołano... a nic się nie stało. Ludwik zapakował ich więc na pakę Fiata, dodając, że muszą jechać drogą okrężną.

Droga zajęła sporo czasu i tuż przed 18:00 dotarli do Balic, gdzie trwały przygotowania do wyprowadzki, szykowano maszyny do startu, pakowano ciężarówki, a kuchnie polowe szykowały kolację, zapewne ostatnią w tym miejscu. Ludwik popędził do pokoju operacyjnego, Wacław skierował się ku Stanisławowi pilnującemu walizek, a Marian zabrał ciężarówkę pod magazyny. Feliks spojrzał na stos waliz i nie mógł dostrzec swojej...

[pingwin14-93]

Felix wyruszył spakować swoją walizkę.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy jednak dotarł do swojej kwatery, jego walizki nie widział, tak jakby ktoś ją już zabrał. Przejrzał raz jeszcze pokój, ale nie było możliwości, aby jego walizka była tutaj.. Chyba, że jednak była w tej zbieraninie waliz przed budynkiem, której pilnował Stanisław, tylko to mogło wiązać się z przekopaniem stosu.

[pingwin14-93]

Uznał ze podejdzie i zapyta o nią Stanisława. Było to najprostsze rozwiązanie.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy zapytał Stanisława, czy widział gdzieś jego walizkę ten odpowiedział z uśmiechem:
-Widziałem, Feliks. I ty też. Tak! Właśnie! - powiedział, gdy Feliks spojrzał na podobną do swojej walizkę, tylko z obitym rogiem i bez rączki. Stanisław powiedział - Ta bez rączki, podobna do twojej, to właśnie twoja... Warsztat ci ją naprawi, ale dopiero po przenosinach.
Feliks wyciągnął walizkę spod stosu. Tak, to była jego, tylko wyglądała, jakby spadła z drugiego piętra.

[pingwin14-93]

- Był nalot jak mnie nie była? - Feliks uśmiechnął się lekko, zajrzał do środka, raczej wszystko było inna sprawa że wymieszane, ale było.

[PL_CMDR Blue R]

W tej samej chwili pojawił się jeden z żołnierzy i powiedział:
-Panowie oficerowie. Podano kolację.
-Jakby był nalot, tobyś miał miazgę w środku. Albo zero walizki. A tak - tylko rączki nie masz. Urwała się jak chłopaki nieśli... A w ogóle to lepiej coś zjedzmy! - powiedział Żwirko już w drodze do środka pałacyku.


Podczas kolacji, na którą zaproszony był też zarządca z córką, Walerian podziękował mu za gościnę, po czym powiedział, biorąc kieliszek:
-Panowie i pani, za spokój duszy naszego kolegi i dowódcy kapitana Medweckiego, który oddał życie za ojczyznę. Teraz tam z góry patrzy na nas i może być dumny. W pierwszym dniu walk straciliśmy tylko jednego pilota, natomiast nad Małopolską naliczono 10 zestrzelonych samolotów nieprzyjaciela... nie licząc tych uszkodzonych. I to, gdy byliśmy zaskoczeni tym zdradzieckim atakiem bez wypowiedzenia wojny. Panowie. Wojna to dziwna pani, która zabiera najlepszych. Zapewne wkrótce niektórzy z nas dołączą do Mietka - spojrzał na zarządcę i dodał - znaczy kapitana Medweckiego. Zróbmy wszystko, aby każdy z nas, gdy już będzie musiał stanąć wraz z nim pod bramami świętego Piotra, aby mógł powiedzieć z dumą "Panie kapitanie, wykonałem zadanie". I aby z dumą móc spojrzeć na dłuższą kolejkę, którym święty Piotr odpowie "Wy nicht hier". Dla Mietka i za Mietka - powiedział kończąc małą przemowę. Tymczasem uwagę Feliksa przykuł samochód, który zajechał pod dworek za oknem. Był to czarny, błyszczący mercedes.
Ludwik Gwarczyński powiedział:
-- Za Mietka....i za tych co już się nie napiją ! - po czym szturchnął kapitana Sędzielowskiego, powiedział kilka słów i dyskretnie odstąpił od stołu, kierując się w stronę wyjścia.

[pingwin14-93]

- Za Mietka! - Felks zawołał i ponownie zerknął za okno. - Oby to były dobre wieści - pomyślał Feliks i upił niewiele.