R2 - ppor. Ludwik Gwarczyński - Z armią "Kraków"

[PL_CMDR Blue R]

-Trochę wody jest panie, oficyerze - powiedział lokaj - Ale nie jakieś bagno. I dość szybko wysycha. Konie pana hrabiego, świeć panie nad jego duszą, często tam się pasały.

[LudwikG]

- Rozumiem hmm..... dziękuję jeszcze raz ,jesteście bardzo uprzejmmi.
Proszę oczywiście zatrzymać moją wizytę tylko i wyłącznie dla siebie.
Jeszcze pożegnam się z panią hrabiną. A i..... - długo przeciagnał Ludwik - jeszcze na koniec.
Czy nadal trzymacie konie?

[PL_CMDR Blue R]

-Nie, panie oficyerze - powiedział lokaj - Pani hrabianka nie trzyma już koni.
Wskazał potem dłonią na telefon:
-Nie chciał pan skorzystać, panie oficyerze?

[LudwikG]

- Nie dziękuję , chciałem sprawdzić czy jest. Chociaż mogę zatelefonować i sprawdzić czy wszystko działa.
Zadzwonię i złoże meldunek mojemu dowódcy. Po czym ruszam dalej.

[PL_CMDR Blue R]

I tu pojawił się problem. Choć połączono go z Krakowem, to dalej telefon milczał, pomimo tego, że miał być połączony z pocztą w Balicach.

[LudwikG]

- Dziwne. Połączyło z Krakowem więc to w Ba..... , to po drugiej stronie jest problem.
Dziękuję panu uprzejmie. To wszystko. Do widzienia !
Jeśli bym nie mijał hrabiny w drodze do auta, proszę ode mnie ją pożegnać i przekazać, że ubolewam nad tym że nie mogłem z nią porozmawiać. Niestety obowiązki wzywają.

[PL_CMDR Blue R]

Wkrótce dojechał do aeroklubu Krakowskiego w Pobiedniku. Podjechał pod zamkniętą bramę i dał znać klaksonem, że przyjechał. Z budki stróża nikt jednak nie wychodził. Wysiadł z samochodu i podszedł pod budkę. Zgodnie z podejrzeniami była pusta. Nie widział nigdzie też klucza do kłódki, która wisiała na bramie. Gdy był tu ostatnio stróż go wpuścił. Co teraz się zmieniło?

Ludwik spojrzał przez siatkę. Hangary nie wyglądały na uszkodzone, pas pod drzewami wyglądał na nietknięty. Budynki też wyglądały na nietknięte. Nawet makieta samolotu używana do szkolenia, stojąca obok budynku też wyglądała na nietkniętą. Najwyraźniej tutaj Niemcy nie dolecieli, choć w okolicach Krakowa to mógł być cel w TOP3 lotnisk do zaatakowania, które Niemcy znali... Chyba, ze właśnie znali je na tyle, że wiedzieli, że tu nie ma co zrzucać bomb...

[LudwikG]

Postanowiłem przeskoczyć przez ogrodzenie i zbadać teren areoklubu na własnych nogach.

[PL_CMDR Blue R]

Ludwik zaczął szykować listę rzeczy, które powinna mieć każda baza, aby zabezpieczyć ją przed intruzami. Drut kolczasty na murze albo przynajmniej drut pod prądem. Aeroklub nie posiadał ani jednego, ani drugiego, a jedynym zabezpieczeniem przed kradzieżą była kłódka. W zasadzie ciężarówką mógłby ją po prostu rozerwać, ale to można było zostawić na oficjalny przyjazd... a a nuż się stróż znajdzie?

Obchodząc aeroklub Ludwik spostrzegł, że nie tylko zza płotu, ale również i z bliska lądowisko wyglądało na nienaruszone. Jedynym sabotażystom był sympatyzujący z hitlerowcami kret, który w kilku miejscach pod płotem naruszył równą powierzchnię aeroklubu.

[LudwikG]

Byłem bardzo zdziwiony faktem , że teren areoklubu wyglądał na opuszczony, lecz nie naruszony. Postanowiłem węszyć dalej.
Co jakiś czas krzyczałem głośno "Halo". Na pierwszy rzut oka nic się nie zmieniło od mojej ostatniej wizyty. Maszerowałem w kierunku wieży bo tam był napewno telefon.

[PL_CMDR Blue R]

Patrząc na pustkę, to można było równie dobrze nie zamykać aerokluby ze względu na to, że mógł być potrzebny wojsku. Ktoś mógłby tutaj być. Niemniej brak stróża był zaskakujący. Ludwik podszedł pod wieżę i spróbował wejść do budynki poniżej. Drzwi były zamknięte. Podszedł do okna i spojrzał do środka. Telefon był na miejscu, a radio zapewne znajdowało się wyżej, dokąd prowadziła drabinka. I zapewne klapa w dachy nie była zamknięta... Równie dobrze mógł wyważyć te niezbyt mocne drzwi...

Niemniej wtedy w głowie pojawiło się ostrzeżenie, że kontuzja pilota przy próbie dostania się do telefonu jest ostatnim, czego potrzebuje eskadra. Wyglądało, że wszystko jest jak trzeba, a gdy tylko reszta dywizjonu tu przybędzie... to albo akurat będzie wtedy jakiś stróż, albo poradzą sobie z zamkami w inny sposób...

[LudwikG]

Zrobiłem jeszcze krótka rundę wokół budynków i samego lądowiska po czym wróciłem do samochodu.

Zapusciłem silnik i ruszyłem na Rakowice.

[PL_CMDR Blue R]

Droga do Krakowa była dłuższa, niż w przeciwną stronę, ze względu na cywilów, kierujących się na wschód. Ludwik musiał zwalniać, a nawet zatrzymywać się, gdy cywile nie zdążali sprawnie usunąć się mu z drogi. W Krakowie było równie tłoczno, a jeden z żandarmów na wjeździe powiedział:
-Lepiej niech pan jedzie dookoła miasta, poruczniku. Zbombardowali dworzec główny. Saperzy zabezpieczają most przy dworcu, aby nie runął. Dookoła będzie szybciej.
Niestety, Ludwik nie mógł jechać dookoła, bo jego celem było lotnisko w Rakowicach.

[LudwikG]

- Jakie straty wiecie ? Cholera nie da rady tak jechać...ja na Rakowice.

[PL_CMDR Blue R]

Żołnierz, gdy tylko usłyszał, że na Rakowice powiedział:
-A to rzeczywiście objazd nic wam nie da. Ale Rakowice zostały zbombardowane, lotnisko jest zniszczone, nie wiem, czy coś tam znajdziecie, ale to musicie już tam pytać - powiedział, usuwając się z drogi, aby pozwolić przejechać Ludwikowi