R2 - ppor. Stanisław "Żwirek" Żwirko - Z armią "Kraków"

[PL_Qbik]

- Tak! Stało się! Szkopy bombardują! I ponieważ nie wiem czym mi zdrowotnie grozi wyjście z łóżka i marsz do schronu lub rowu, chcę zapytać losu co robić! - wyciągnął rękę w stronę pielęgniarki - Niech już siostra pożyczy ten papierek... on też musi upaść na jedną ze stron.

[PL_CMDR Blue R]

Siostra położyła rękę na ramieniu Stanisława i powiedziała:
-Zostańcie w łóżku. Lekarz kazał wam leżeć. Tak będzie dla was najlepiej.

[PL_Qbik]

Od leżącej na ramieniu drobnej dłoni promieniowało dziwne ciepło. Wyraźnie czuł jak wnika wgłąb jego ciała, wypełniając go całkowicie. Pod jego wpływem rozluźnił napięte mięśnie, a jego umysł przeszedł w stan leniwego spokoju. Wiedział, że dziewczyna wie co mówi. Albo mówi co wie. Albo jedno i drugie. W każdym razie w tym momencie uwierzył jej całkowicie.
- Tak jest, siostro! - wymamrotał - "Zostać w łóżku." "Lekarz kazał leżeć." "Tak będzie najlepiej."
Siostra zdjęła rękę z jego ramienia, ale spokój i pewność decyzji pozostały. Odwrócił się więc i poczłapał w stronę łóżka. W ogóle nie myślał już o niemieckich bombowcach. Myślał tylko o spaniu i zdrowieniu.

[PL_CMDR Blue R]

Z oddali dobiegał go ryk syren, ale o dziwo nie słyszał eksplozji i nie czuł wstrząsów... Było to dziwne uczucie... Wkrótce siostra wróciła i zdjęła koc z ciężko rannego kolegi i dzień wydawał się upływać zwykłym, szpitalnym rytmem...
Po obchodzie doktora, siostra znów pozwoliła Stanisławowi na obejrzenie swoich rzeczy. Stanisław spojrzał w swoje dokumenty wojskowe, ciekawy, czy wpisano coś o ostatnich wydarzeniach, gdy nagle spośród dokumentów wypadło zdjęcie Zosi. Na pewno nie wkładał go do dokumentów, tego był pewny...

[PL_Qbik]

Cóż. Pewnie ona włożyła. Żeby nie zapomniał. Albo na szczęście. Wszystko jedno. I teraz nie wiadomo czy to dobrze, czy źle. Bo w czasie wojny chyba lepiej skupić się na walce. Bo takie wypadające znienacka zdjęcie wprowadza niepokój i żałość. Za bardzo rozprasza. Za bardzo osłabia. Za bardzo boli...

[PL_CMDR Blue R]

Gdy siostra znów zabrała rzeczy Stanisława, zjawił się niespodziewany gość: major Stanisław Pawluć, oficer operacyjny lotnictwa Armii "Kraków".


Zdjęcie z 1938 roku

Major podszedł do łóżka Stanisława i powiedział:
-A więc to tu spoczywa nasz ostatni myśliwy w Krakowie. - uśmiechnął się - I co mamy z wami zrobić? Jak w ogóle się czujecie, Żwirek?

[PL_Qbik]

- Witam, panie majorze! - Żwirko uśmiechnął się z zakłopotaniem - No nie powiedziałbym jeszcze, że "spoczywa"... Może na razie "odpoczywa" i wraca do zdrowia. Cóż. Czuję się coraz lepiej i chciałbym jak najprędzej wrócić do walki. A co ze mną zrobić? Doleczyć i spuścić ze smyczy na Szkopów!
Staszek odetchnął kilka razy głęboko po tak długiej wypowiedzi, po czym dokończył:
- Ale co pana majora sprowadza do zwykłego żołnierza? I dlaczego niby miałbym być "ostatni w Krakowie"?!

[PL_CMDR Blue R]

Major oparł się o poręcz łóżka, westchnął i powiedział:
-Wczoraj dywizjon myśliwski i bombowce zostały wezwane do odwodów naczelnego wodza. W tej chwili jestem tu w Krakowie ze sztabu tylko ja, a z jednostek tylko eskadry obserwacyjne... no i wy jako "ostatni myśliwy". Będzie was czekać spora podróż. Dywizjon odleciał pod Dęblin. - major westchnął, jakby coś ciążyło mu na sercu, rozejrzał się dookoła i nachylił się nad Stanisławem i cicho powiedział:
-A przybyłem, aby dowiedzieć się, czy można was wywieźć do Lwowa. Bez lotnictwa - pokręcił głową - Kraków nie utrzyma się. W sztabie rozważają opuszczenie miasta, aby nie zostało zniszczone w bezsensownej walce... - na moment na jego twarzy pojawiła się wściekłość - Niech no ja dorwę Gwarczyńskiego... Prawie przekonałem sztab, że lotnictwo pomagało nam zamknąć wyrwy we froncie, a tu wpada on i mówi, że jesteście rozbici...

[PL_Qbik]

- Czy można mnie wywieźć do Lwowa, to pan major już musi uzgodnić z lekarzami. Ja pójdę, gdzie rozkaz poprowadzi. - Żwirko przywołał na chwilę przed oczy mapę Polski - Ale tak mi się zdaje, panie majorze, że do Lwowa mamy stąd mniej więcej tak samo daleko jak do Dęblina. Więc również "spora podróż". A zapytam tak z ciekawości: jakież to zadania czekałyby na mnie we Lwowie i z kim? Bo rozumiem, że żadnego z moich dobrych kolegów, z którymi razem walczyliśmy i nieźle się rozumiemy, raczej we Lwowie nie będzie?

[PL_CMDR Blue R]

-Wyzdrowieć i wrócić do jednostki, to wasze zadanie. - powiedział major - A do Lwowa łatwiej dotrzeć, niż do Lublina, poza tym to leży w obszarze działania Armii Kraków... Dokładniej Armii Karpaty, ale z nią współpracujemy bardzo bezpośrednio. A z Lwowa jak was wyślą do Lublina, czy Dęblina, to już będzie ich decyzja. Porozmawiam z lekarzem, ale widzę, że wasz stan nie jest tak zły, więc może wrócę do was z informacją, że czeka was podróż pociągiem.

[PL_Qbik]

- Tak jest, panie majorze! Oby pan miał rację! Dziękuję, panie majorze!

[PL_CMDR Blue R]

Major wrócił pół godziny później i powiedział:
-Żwirek, rozmawiałem z lekarzem. O ile samej podróży nie zabrania, to odradza. Ale będę o was pamiętać. Jak coś się zmieni, to dowiecie się. Zdrowiejcie tymczasem!

[PL_Qbik]

- Chwila, panie majorze! - Żwirko był zdecydowanie zaniepokojony - Znaczy co ze mną? Mam tu zostać i zdrowieć - rozumiem. Ale co potem?! Jakie mam opcje?

[PL_CMDR Blue R]

-A co potem? - zapytał zaskoczony major - A potem będziecie wracać do waszej jednostki. To potem.

[PL_Qbik]

- Tak jest, panie majorze! Ku chwale Ojczyzny, panie majorze! Czy mogę się w takim razie odmeldować i wrócić do łóżka? Aby zdrowieć zgodnie z rozkazem?