R2 - pchor. Andrzej Baran - Z armią "Kraków"

[PL_CMDR Blue R]

Około 5:55 dolecieli nad Aleksandrowice. Pierwszy lądował Tomasz, zaraz po nich Krieger. Andrzej lądował tuż przed 6:00, a zaraz po nim Piotr. Gdy Andrzej zatrzymywał maszynę, podszedł do niego tylko 1 mechanik, podczas gdy pozostali przyglądali się Białej 8, gdzie Tomasz rozmawiał z Bronkiem. Andrzej wysiadł z maszyny i spojrzał na przestrzeliny na maszynie. Grot 1 już nie wyglądał jak nowa maszyna. Wtedy Andrzej dostrzegł uziemienie Piotra. Maszyna z impetem uderzyła podwoziem o ziemię i aż podskoczyła w górę, kołysząc się na boki. Silnik Piotra zwiększył obroty i samolot śmignął nad lotniskiem nabierając wysokości. Chyba to zwróciło uwagę wszystkich na aeroklubie.

[PL_Andrev]

Drugie podejście?

[PL_CMDR Blue R]

Było to bardzo prawdopodobne biorąc pod uwagę kurs, który wziął Piotr. Bronek podszedł do Andrzeja i patrząc na Piotra powiedział:
-Dobrze, że podwozia nie złamał... Ale w krzyżu chyba go łupnie... A jak wam się powiodło, Andrzeju?

[PL_Andrev]

2 uszkodziłem, bomby poszły w pola.
Piotrze, a Tobie jak poszło?

[PL_CMDR Blue R]

[ostatnie zdanie na razie pominę, gdyż Piotr dopiero koło zatacza]

Z Bronkiem spoglądali jak Piotr po raz drugi podchodzi do lądowania. Bronek powiedział:
-A do Rzeszy wrócą, czy marne szanse?

[PL_Andrev]

Jeden ciągnął dym z silnika, drugiemu się zapalił. Obstawiam 50 na 50, jeden może doleci.
- Uważa Pan że zrobiłem błąd? Że powinienem ubić jednego gada, a nie rozbijać formacji?

[PL_CMDR Blue R]

-Nie, dlaczego? Jak nie zrzuci bomb, a niekoniecznie wróci do domu, to przecież też sukces. - zapytał Bronek - Wiadomo, strącony to całkowity sukces... Ale bombowiec, który nie zrzuci bomb, to także sukces. No, a jak niekoniecznie wróci do domu, to podwójny.... No, może półtorej.

[PL_Andrev]

- To co, czekamy na Piotrusia?

[PL_CMDR Blue R]

-Tak. Mam zebrać raport dla Kocura - powiedział Bronek.
Tymczasem Piotr poprawnie uziemił maszynę i powoli kołował pod warsztaty. Zatrzymał myśliwiec niedaleko pozostałych i z pomocą mechaników wysiadł z maszyny. Widząc podchodzących Bronka i Andrzeja, zameldował:
-Panie poruczniku! Melduję uziemienie jednego szkopa i uszkodzenie drugiego!

[PL_Andrev]

Andrzej też pogratulował kapralowi.

[PL_CMDR Blue R]

Bronek powiedział:
-Chyba nam przerwali śniadania. Idźcie, odpocznijcie po locie. My zajmiemy się, abyście mogli polecieć znowu.
Po czym ruszył w stronę "centrum dowodzenia", gdzie też zniknął wcześniej Tomasz Kazański.

[PL_Andrev]

- Rozkaz - odparł krótko Andrzej i zadowolony poszedł do kantyny.

[PL_CMDR Blue R]

Kilka minut po ósmej Bronek wpadł do kantyny, gdzie siedzieli praktycznie sami piloci i powiedział:
-Panowie. Mechanicy naprawiają nasze orły, my jedziemy po paliwo. Zbierać się, ładować puste beczki na Fiaty!
Nagle od strony południowej dał się słyszeć groźny pomruk silników lotniczych. Można było wnioskować, że leci co najmniej kilkanaście samolotów i to zapewne bombowych. Tomasz spojrzał na południe. Poprzez poprzerywane chmury wiszące na wysokości około 1500 metrów, w tworzących się między nimi oknami, przedzierały się promienie słoneczne. Andrzej spoglądając w tamtą stronę dostrzegł w jednej z przerw, jakieś kilkanaście kilometrów od lotniska, majaczące sylwetki dwusilnikowych bombowców, kierujących się prosto na nich...

[PL_Andrev]

- Do schronów, wszyscy do schronów!

[PL_CMDR Blue R]

[wczorajszy dzień udziela się?]

-Do rowów! Do rowów! - krzyczał podchorąży Baran. Szeregowy Krieger wskazał na południe:
-Są! Wynurzają się spoza chmur!
Po czym dalej ruszył ku rowowi. Leon, odrywał mechaników od pracy krzycząc:
-Wszyscy do rowów! Nie zapominać o maskach!
Andrzej dopadł do rowu i wyjrzał zza niego, spoglądając na bombowce. Rowy nie zabezpieczały ich całkowicie, ale chociaż chroniły przed odłamkami. Jak zrzucą na nich bomby i bomba wpadnie do rowu, nie będzie co zbierać - przebiegło przez myśl. Tymczasem dwunastka bombowców leciała w zwartym szyku: na przedzie trójka, za nią w pewnej odległości trzy następne. Huk silników stawał się coraz potężniejszy, gdy nagle około kilku kilometrów od lotniska, cała wyprawa zmieniła nieznacznie kierunek lotu w prawo, najwyraźniej omijając Aleksandrowice.

Tomasz wstał z rowu jako pierwszy i głośno powiedział:
-Uff tym razem nam się upiekło. - po czym zaczął wychodzić z rowu, coś mówiąc do dyżurnego. Wtedy Krieger krzyknął. wskazując na znajdujące się około 4 kilometry na zachód od Bielska bombowce:
-Zrzucili bomby!
Od ciemnych kadłubów odrywały się bomby, ledwie widoczne z tej odległości.