R2 - pchor. Andrzej Baran - Z armią "Kraków"

[PL_Andrev]

- To co, jedziemy po to paliwo?
Aż mnie ręce świerzbią.

[PL_CMDR Blue R]

[Andrew. Wyobraź sobie siebie stojącego tak przed ludźmi, podpartego pod boki.... a w tle...]


Od zachodu błysnęło, a zaraz potem ziemia zadrżała, a powietrzem targnął potężny huk.


[Andrzej Baran. Real Badass]


Bronek wyszedł z rowu i powiedział:
-Tak, jeźdźcie. - i spoglądając na zachód powiedział - Na co oni zrzucili bomby? Co tam jest na zachodzie? Pusty poligon...
Leon wskazał na drzewka, które sadzili:
-Może uznali, że tam jest nasze lotnisko, bo tu rośnie las. Bo raczej na tą stację w Jasienicy bomb nie zrzucali. Tam przecież nic nie stoi...
Gdy to mówił oczy Bronka robiły się coraz większe. Wskazał na dym na zachodzie i rozkazał Andrzejowi:
-Jeźdźcie do Jasienicy! Jak stacja jest zbombardowana, a cysterna stoi zabierzcie z niej ile się da paliwa. Ale bez nadmiernego ryzyka. Mamy paliwo. Wolę stracić cysternę, niż was. Ruszajcie! Weźcie Mercedesa na zwiad!
I sam ruszył w stronę Tomasza, który wracał do centrum dowodzenia.

[PL_Andrev]

- Jadziemy panowie, jedziemy.
Szkoda czasu, trzeba szkopom złoić skórę.

[PL_CMDR Blue R]

Pozostali wrócili do załadunku pustych beczek na ciężarówki, a Andrzej jako pierwszy ruszył w kierunku Jasienicy. Mieli szczęście, w połowie drogi Andrzej minął po lewej stronie poligon wojskowy z którego unosił się dym. To nie stacja była celem ataku.

Wkrótce za zakrętem oczom Andrzeja ukazał się widok stacji. W czasie wakacji pewnie bywała tłoczna ze względu na ruch pasażerów udających się w góry, teraz stała pustawa... I tylko samotna cysterna stała na ślepym torze, a obok niej kręcił się jakiś żołnierz przyglądając się jej zaciekawiony. Odwrócił głowę, gdy spostrzegł podjeżdżający pod stację samochód Andrzeja, bardziej zaciekawiony, niż zainteresowany. Jedno było pewne. Ich cysterna była cała.

[PL_Andrev]

Kapralu - rzucił przez zęby Andrzej - broń w pogotowiu, nie lubię niespodzianek.
- Jak wysiądę z auta, dwóch za mną.
Wysiadając z auta przy cestrenie, uśmiechnął się radośnie i pomachał przyjacielsko, podchodząc do żołnierza.
- Skąd jesteście żołnierzu? Gdzie wasza jednostka?
- Jesteście tu sami? Macie jakieś dokumenty?

[PL_CMDR Blue R]

Żołnierz spojrzał na mundur Andrzeja i zdejmując karabin z ramienia powiedział:
-Pełnię tu wartę. A wy tu po co? Do cysterny?

[PL_Andrev]

- Po paliwo kochasiu. Nasze paliwo. A potrzebne by prać Niemców.
- Kto Ci kazał pilnować tej cysterny? Kto jest twoim dowódcą?
Jednocześnie chłopaki otaczali samotnego wartownika.

[PL_CMDR Blue R]

-Sierżant Małachowski - powiedział żołnierz, spoglądając na pozostałych pilotów, po czym skinął na Mercedesa - Tym chcecie zabrać paliwo?

[PL_Andrev]

- Mamy kilka beczek do napełnienia.
- Słuchajcie żołnierzu. Musimy pobrać paliwo.
Macie jakieś rozkazy? Pilnować za wszelką cenę, chronić przed sabotażem?
W ogóle czyja jest ta cysterna skoro jej pilnujecie?
Kiedy macie zmianę warty? Jak skontaktować się z waszym przełożonym?

[PL_CMDR Blue R]

- Mamy kilka beczek do napełnienia.

Które dopiero chłopaki ładują na ciężarówki w Rakowicach. Przypominam, że jedziesz przodem na zwiad, bo obawiano się, że to tu spadły bomby.

=================================================

Żołnierz spoglądał na Andrzeja z miną, jakby nie słowa, a strzały z karabinu maszynowego leciały w jego stronę:
-Panie chorąży. Może po pytaniu na raz. - przerwał - Pilnuję stacji, nie cysterny, więc jak jest wasza to możecie brać. Przy okazji wreszcie wiemy po co ona tu stoi. A jak pan bardzo chce skontaktować się z sierżantem - skinął na stację - na stacji jest telefon. A zawiadowca i tak chyba musi wydać zgodę na rozładunek, więc zapraszam.

[PL_Andrev]

- Dziękuję żołnierzu, idziemy pogadać z zawiadowcą odnośnie rozładunku.

[PL_CMDR Blue R]

Okazało się, że sytuacja wyglądała groźniej, niż była naprawdę. Zawiadowca dostał wszystko w porządku, było podane, że paliwo jest dla nich, cysterna na bocznicy, będzie opróżniana tutaj... Akurat przyjechał Bronek i pozostali chłopacy z beczkami, gdy zawiadowca podpisał zgodę na rozładunek. Andrzej rozejrzał się dookoła. Postarzały zawiadowca i jeden żołnierz. To była cała obrona tego miejsca. Dodatkowo, gdyby byli dywersantami, byli w stanie go obezwładnić... Choć, co należy podkreślić, gdy zbliżyli się, żołnierz zdjął broń z ramienia, a wiec w razie agresji, mógłby się bronić.

Bronek podszedł do Andrzeja i powiedział:
-Skończyło się na strachu, jak widać. Bomby poszły w pole... Chyba tam ostatnio drzewa ścinaliśmy... Zgłosiliście spuszczanie paliwa? - powiedział wskazując ręką na stację

[PL_Andrev]

Mam zgodę na rozładunek, to chyba to samo? - zmarszczył brwi Andrzej.

[PL_CMDR Blue R]

-Chyba - powiedział Bronek - Nigdy nie pracowałem na PKP.

I wtedy zaczęło się kombinowanie. Beczka stojąca na rampie była zbyt wysoko, aby spuścić z niej paliwo, a stawiając ją po drugiej stronie, beczka chciała spaść ze żwirowiska. Nie mówiąc już o tym, że gdyby po torze obok jechał jakiś pociąg, to musieliby przerwać akcję. Ale, że pomysłowość ludzka nie zna granic, wkrótce pierwsza z 25 beczek była pełna. I wtedy dopiero zaczęły się schody. Ciężarówka stała na rampie, sama jej paka była wysoko, a beczka pełna paliwa była wyraźnie cięższa od pustej, a trzeba było ją podnieść na rampę i potem na samochód.

Przy drugiej beczce, wszyscy przeklinali w duchu, przy czwartej mieli już tego dość, a przy piątej spoglądali na pozostałe 20, gorąco żałując za wszystkie swoje i nie swoje grzechy, aby tylko ta pokuta się skończyła. Zaczęły się nawet pojawiać pierwsze pomysły usprawnienia. Pierwszym pomysłem było spuszczanie paliwa gumowym wężem... Ale pomysł upadł, bo nie mieli 2 lat, na opróżnianie cysterny. Drugi pomysł wydał się lepszy. W Aleksandrowicach była pompa, którą uzupełniano paliwo w samolotach, którą dało się opróżnić beczkę w kwadrans... To podpinając odwrotnie węże, można było je napełniać... i to na samochodzie.

Bronek powiedział do Andrzeja:
-Podajcie klucze od Mercedesa. Spróbuję zorganizować pompę, gdy tylko rozładujemy pierwszy samochód.

[PL_Andrev]

Jasne. Będziemy czekać na tę pompę z utęsknieniem.