R3 - ppor. Ludwik Gwarczyński - Pod Lublinem

[PL_CMDR Blue R]

-Jutro rano lecicie, prawda? Wiec nie będzie czasu. - powiedział kapitan - Dziś brałem Porucznika Skarbka ze skrzydłowym do swojej eskadry. Nie chciałbym, aby czuł się wyrzucony od was... Jutro wziąłbym porucznika Barana ze skrzydłowym może, co wy na to?

[LudwikG]

- Jestem za tym, myślę że rotowanie pilotów między eskadrami przyniesie same korzyści. Tym sposobem każdy będzie latać.
Musimy tylko odpowiednio wcześniej to planować.

[PL_CMDR Blue R]

Kapitan spojrzał na zachodzące słońca i powiedział:
-Skoro jutro lecisz o świcie, to teraz jest ostatnia możliwość.. Wiadomo, że was z eskadry nie wezmę, to porucznika Skarbka bym znów pojutrze wziął. Ale to jutro ustalimy, jak będzie wiadomo ile mamy maszyn i pilotów. To, przekażę kapitanowi, że jutro biorą od was porucznika Barana.

[LudwikG]

- No dobrze. Za chwilę przekażę to moim chłopakom . I możemy działać.

[PL_CMDR Blue R]

[Jak Andrev będzie miał pytania, to u niego je zrobimy]


Robiło się powoli coraz ciemniej. Ludwik wyciągnął zegarek i dostrzegł, że jego dyżur kończyć się miał za 15 minut. W zasadzie był to już koniec. Teraz nawet jakby chcieli startować, to zanim wrócą, musieliby lądować w ciemności rozświetlanej latarniami. Potem miał zebrać eskadrę na apel... I tu pojawiały się problemy. Dopiero przed chwilą mieli apel z dowódcą dywizjonu. Cóż więc nowego mógł im przekazać, poza podsumowaniem dnia? Czy coś wydarzyło się od rana? Ah, tak. Rano Andrzej Baran wykrył kolumnę wroga i w ataku na nią utracili Piotra... Potem 122-ga eskadra goniła za wyprawą bombową nad Lublin i tam podporucznik Skabek uszkodził jednego Me110, a kapralowi Arabskiemu uciekł drugi... No i potem on przegonił znad Sandomierza samolot zwiadowczy... Dość mało osiągnięć na cały dzień wojny...

[LudwikG]

Postanowiłem zebrać chłopaków i przekazać im ponownie obecny stan eskadry oraz dywizjonu, ale nieco luźniej i mniej oficjalnie. Chciałem z nimi też po prostu porozmawiać i dowiedzieć się co oni o tym wszystkim myślą... może mają jakieś pomysły jak usprawnić nasze poczynania. Należało im także uświadomić, że muszą być w ciągłej gotowości i dlatego są rotowani pomiędzy eskadrami.

[PL_CMDR Blue R]

[chcesz to opisać? Tzn. opisać ci zebranie i piszesz, czy tylko fabularnie robimy?]

[LudwikG]

[Myślę, że tylko fabularnie]

[PL_CMDR Blue R]

Było już ciemno, gdy Ludwik wrócił do kwatery. Przy świetle świecy dotarł do swojego miejsca i potem dziękował, że złapał drzemkę popołudniu. Sen nie chciał przyjść. W głowie kłębiły się myśli... Tyle osób zginęło, a ilu jeszcze zginie? Rodzinom poległych trzeba będzie napisać listy kondolencyjne... Ale kto będzie je pisał, jak wkrótce może braknąć tych, którzy z nimi walczyli? Eskadra Janusza Meissnera zaczynała się chyba od oficera takiego jak on... Poprzez śmierć dowódców został tymczasowym dowódcą eskadry i po poprzednikach odziedziczył konieczność napisania listów... A może kapitan Sędzielowski napisał takie listy? Może w jego walizce są i czekają na wysłanie? A co jak jutro nie wróci? Czy nagle wszystko nie spadnie na podporucznika Barana?... Był jeszcze podporucznik Żwirko. Ale kto wiedział, gdzie on jest... A Piłsudski? Czy przeżył? Czy został złapany? Tyle pytań i zero odpowiedzi... Ale te pytania wydawały się tak odległe... A co z paliwem? Kapitan wspominał, że "nas wspomogą"... Wspomogą? Trzeba będzie zapytać, co to znaczy... Nie powiedział w końcu, że problem jest rozwiązany... Może się podzielą... Ale czy oni nie mają podobnych problemów?

[LudwikG]

Sen nie przychodził łatwo, a myśli dalej się kłębiły w mojej głowie...
Chciałem coś przeczytać, ale gdy tylko otworzyłem książkę nie byłem w stanie się skupić...
Wyszedłem się przewietrzyć może to pomoże.

[PL_CMDR Blue R]

Wreszcie, po długiej walce, organizm uznał, że odpuści i Ludwik zapadł snem.

9 września 1939, brzask
Gdyby nie drzemka popołudniu, o brzasku byłby zapewne chodzącym trupem, gdy stanął pod maszynami wraz z plutonowym Kremskim. Podporucznik Pilch podszedł do nich i zapytał:
-Gotowi na patrol? Pamiętacie sygnał wywoławczy?

[LudwikG]

- Oczywiście, że tak...
Ludwik sięgnął ręką do kieszeni i wyjął kartke z szyframi do korespondencji spojrzał na chwilę i rzekł.
- Tak pamiętamy !
Jego ręka znowu powędrowała do kieszeni i znalazła tam zapalniczkę, po chwili po kartce pozostał tylko popiół.

[PL_CMDR Blue R]

-Powodzenia. Będę słuchać was w radio - powiedział Edward i ruszył w kierunku namiotów, gdzie zaczęli gromadzić się pozostali piloci.

Wystartowali z ciemnej ziemi ku jaśniejszemu niebu i skierowali się ku Kazimierzowi. Doleciawszy nad Wisłę, skręcili na południe i ledwo zdążyli dolecieć w pobliże Solca, gdy Janek lecący za Ludwikiem zaczął pochylać maszynę na prawo i lewo. Ludwik obejrzał się za siebie i dostrzegł, że Janek wskazuje coś przed nimi. Szkolenie opłacało się i byli w stanie w tej sposób przekazać wiadomości wystarczająco szybko. Ludwik spojrzał we wskazanym kierunku i dostrzegł na tle nieba jakiś obiekt... Samolot... albo dwa... Kierowały się od zachodu na wschód, co świadczyło, że raczej nie są to polskie maszyny...

[LudwikG]

Zameldowałem szybko o wykrytym kontakcie
- Widoczni intruzi, brak identyfikacji, kierują się na wschód, na nasze..... yy "ucho".

Wydawało się, że zaraz powinni przelecieć nad naszą stacją dozorowania. Liczyłem, że szybko w radiu usłyszę potwierdzenie celów oraz na rozkaz zaatakowania wrogich samolotów.

[PL_CMDR Blue R]

-Ucho do Konika - odpowiedziano - Na razie nie widać intruza.
Za to "intruz" chyba kogoś zauważył, gdyż Ludwik dostrzegł, jak zmieniał kurs w ich stronę... Ludwik nie miał całkowitej pewności, ale chyba były to dwa jednosilnikowe samoloty...