Forum Klanowe POLISHSEAMEN

Rozdział II: Z armią "Kraków"

1 września 1939, lądowisko w Balicach
Słońce wyjrzało właśnie spoza pagórków z nieba, z którego wiatr przeginał na zachód ciężkie chmury. Dyżurujący piloci właśnie zbijali pierwszą ławkę, a Ludwik ciął drzewo na kolejne nogi dla drugiej ławy, gdy dostrzegł, że Tadeusz Arabski coś wskazuje w niebo Feliksowi i Janowi. Przerwał pracę i usłyszał nowy w tej okolicy dźwięk. Narastający, metaliczny huk silników lotniczych. Podążył za palcami Tadeusza i dostrzegł na błękitnym niebie dwie grupy po około 10 dwusilnikowych maszyn, lecące jedna za drugą w wyrównanym szyku. Grube skrzydła, dwa silniki i ogony były jedynym, co można było z nich wyróżnić. Wykreślało to zwiadowcze Dorniery z listy potencjalnych maszyn. Podszedł do pozostałych, aby lepiej słyszeć o czym mówią piloci, przyglądając się formacji.
Jan coś powiedział niezrozumiane na co Tadeusz odpowiedział:
-Chyba Łosie jakieś ćwiczenia przeprowadzają. Fajno lecą, prawie skrzydło w skrzydło, zupełnie jak na defiladzie.

- Ludwik spoglądając w niebo stara się odnaleźć na niebie samoloty. - Jakie Łosie ?

- To nie Łosie.......jest to nie możliwe wszyscy są w gotowości.....Cholera !
Albo są to sojusznicy ,albo....to, to Niemcy !
Szybko niech jeden pobiegnie do dowódcy zameldować, !

Feliks popędził w stronę budynku dowódcy krzycząc - Janek budź chłopaków zbiórka za 5 minut! - Tadek, niech mechanicy szykują maszyny! - i pędził ma złamanie karku do dworku.

Gdy piloci eskadry zebrali się, a mechanicy grzali silniki, wrócił Feliks. Wacław Król zapytał:
-Feliks, co kazał kapitan?
- Ruszamy za nimi! Śpieszymy się! - wykrzyknął Feliks - Pamiętać o rozkazach nie wlatywania na teren obrony plot!
Ludwik pamiętał o tym rozkazie. Gdy zacznie się wojna, działa przeciwlotnicze Krakowa mają strzelać we wszystkie cele (poza podejściem do lotnisk), a myśliwce mają czekać na zewnątrz strefy, aby móc atakować rozproszone bombowce, nie narażając się na wpadnięcie na obronę przeciwlotniczą.

W pośpiechu wsiadam do maszyny dając rozkaz Tadeuszowi by robił to samo i zapuszczam silnik

- To się zaczęło.... spokój i opanowanie - powtarzał Ludwik na głos do siebie , a jego słowa tłumił już skutecznie silnik. Wykrzyczał jeszcze do Wacława
- Oby łączność nam nie nawaliła !

Skoro o łączności mowa - przeszło przez myśl Ludwika, gdy spoglądał na maszynę swojego skrzydłowego. Marian właśnie wsiadał do Grota 9, jedynej maszyny w eskadrze bez radia. Pewne było, że muszą trzymać się blisko. Oby tylko Marian pamiętał o sygnałach, które mogli dawać.

Grot 3 nie dał rady wystartować od razu z rozbiegu. Ze startami było ogólnie sporo bałaganu, głównie przez fakt, że samoloty były zaparkowane w kształt litery L, a i punkt startów nie był oznaczony literą T. Samolot jego skrzydłowego wyjechał przed nim i Ludwik zamiast startować, musiał go omijać... A najwyraźniej Marian, patrząc po jego zatrzymaniu, uważał, że dopiero ustawia się na polu startu. Spoglądając w lusterko Ludwik widział dokładnie ten sam problem. Każdy uważał, że pole startów zaczyna się w innym miejscu. Niemniej Ludwik wystartował zaraz jako pierwszy, a zaraz za nim jego skrzydłowy i para Feliksa. Pozostałe maszyny również zabierały się za start. Startowali całą eskadrą, a to właśnie on był prowadzącym...


I tu pojawił się problem... Gdzie poleciał przeciwnik? W tym tempie mogli być już za Krakowem. Wysokość również nie była znana, choć można było ją szacować jako 3-4 kilometry...

(Proszę o wyznaczenie kursu i wysokości. Także, czy czekasz na uformowanie szyku od startujących)
(do tej pory przeciwnik mógł pokonać 6-10 pól)

Wznosimy początkowo do 2500 metrów. Kierunek NE 70° na Prądnik tak by się znaleźć na N od Krakowa. Lecimy kluczem.
- Kraków, Kraków! Tu Grot 3 ! Jak mnie słyszysz !?

- Grot 5 trzymamy ciasny klucz wznosimy do 2500. Nawiązać łączność z resztą eskadry!

- Kraków, Kraków! Tu Grot 3! Odbiór !

Kraków jednak milczał. Za to Feliks nie milczał:
- Proponuję eskadrę rozdzielić na dwie grupy jedna na południe druga na północ, zapewne zaraz dostaniemy rozkazy pełne. Lepiej nie wlatywać do Krakowa nie wiadomo czy plot się odezwie!
Tymczasem Grot 3 wspiął się już na 1000 metrów.

- Grot 5 trzymamy formację dopóki nie otrzymany rozkazów !
Kraków! Tu Grot 3 ! Odbiór!

- Przyjąłem.

- Halo Grot 3! Halo Grot 3! Dowódco! Meldują się Grot 4 i grot 7! Po starcie! Potwierdzam rozkaz - trzymamy formację do otrzymania rozkazów! Kierujemy się za wami! Bez odbioru!

A Kraków cały czas milczał....

- Udajemy się na północ od Krakowa wysokość 2500m. Do wszystkich , trzymać ciasny szyk powtarzam trzymać ciasny szyk ! Będziemy na granicy pracy naszej obrony przeciwlotniczej. Rozglądać się za wrogimi samolotami!

Kraków, Kraków, Kraków tu Grot 3 tu Grot 3 odbiór!

Czyżby w Krakowie zepsuła się radiostacja? To nie było tak nietypowe, ale aby wszystkie na raz? To już było mało prawdopodobne. Na dodatek pomimo wysiłków Ludwika, nie był w stanie nic zobaczyć. Nikt inny też nie meldował żadnych obiektów w powietrzu.


Wtedy w radio odezwał się wreszcie głos. Nie były to jednak Rakowice, a Walerian z Balic:
-121-sza. Macie kontakt z intruzami z Krakowem?

Wykonujemy lewę kręgi w aktualnej pozycji z nabraniem wysokości do 3000 metrów.


- Tu Grot 3 obecnie na czele 121 o sile dwóch kluczy na północ od Krakowa oczekujemy na dalsze rozkazy. Brak kontaktu wzrokowego z wrogiem !

-121 - odezwał się Walerian - Intruzi kierowali się nad Kraków. Podzielcie klucze. Klucz 1 leci nad Kraków, sprawdźcie, czy intruzi nie kręcą się nad miastem. Klucz 2, patrol okolic Chrzanowa i Trzebini do Wisły. 122 będzie patrolować na południe od Wisły do Wadowic. Duża liczba wrogich samolotów naruszyła przestrzeń powietrzną na całej granicy. Macie ich rozpoznać i zmusić do lądowania lub przepędzić. W razie ataku postępować zgodnie z rozkazami!