Starcie zostało zaplanowane przez Niemców jako operacja ofensywno-obronna przeciwko pozycjom amerykańskim w zachodniej Tunezji. 10 Dywizja Pancerna i 21 Dywizja Pancerna 5 Armii Pancernej miały wymiatać wojska aliantów na północ i zachód w kierunku przełęczy Kasserine, podczas gdy inna grupa bojowa miała zaatakować Sidi Bou Zid z południa. Alianci nie zdawali sobie sprawy z zagrożenia...
Bitwa
Siły niemieckie runęły na przełęcz Faid bronione przez doborowe oddziały Wolnych Francuzów. Natychmiast zorganizowane wsparcie i za wyjątkiem korpusu specjalnego wysłano na pomoc. Niestety zanim siły aliantów dotarły do celu, siły Wolnej Francji nie były w stanie sprostać zmasowanego nacisku Afrika Korps. Zostaje wydany rozkaz odwrotu na linię oaz Sidi-Bou-Zid oraz Poste de Lessouda. Niemcy błyskawicznym manewrem przy pomocy sił pancernych zajmują Sidi Bou Zid, lecz siły rozpoznawcza US Army zdołały zająć Poste de Lessouda. Pojawiają się Stukasy siejące zamęt wśród uciekających Francuzów...
Tymczasem korpus pomocniczy wspierany przez dywizje nowoczesnych czołgów M4A3 przedziera się na pustynię aby zabezpieczyć lotnisko amerykańskie przed włoskim atakiem.
Trwają walki o Sidi-Bou-Zid. Siły niemieckie, wspierane przez dywizje pancerne czołgów Pz.III.G nie pozwalają na odepchnięcie wroga, dopiero ich otoczenie, a następnie ataki piechoty wyposażonej w broń przeciwpancerną umożliwiają przechylenie zwycięstwa na szalę Aliantów.
Przewaga powietrzna jest kluczem do zwycięstwa: ataki myśliwców USAAF kruszą opór wroga ściągając z nieba ostatnie Sztukasy i nękając oddziały piechoty zmotoryzowanej, bombowce B-25 Mitchell niszczą punktowo siły pancerne Afrika Korps. Po stronie wroga pojawiają się niesławne szczekaczki: działa "acht-acht", które robią sporo zamieszania ostrzeliwujące broniących się aliantów w oazie z pobliskich wzgórz. Szczęśliwie jednostki piechoty przeciwpancerna decydują się opuścić oazę i w brawurowym ataku niszczą większość sił wroga.
Kropkę na "i" stawiają wyśmiewane czołgi "Grant" potwierdzając wartość bojową armat 75mm.
Obron stacji kolejowej Sened okazuje się nadspodziewane silna. Włoski korpus specjalny, wspierany przez liczne ostrzały artylerii z pobliskich wzgórz roznosi w puch prawie cały batalion amerykańskiej piechoty, która natychmiast zostaje wycofana z walki. Wsparcie pancerne utknęło wśród wzgórz z powodu braku paliwa. Sytuacja jest wyjątkowo nieciekawa.
Szczęśliwie jednostki piechoty unieszkodliwiają bezpośrednią obronę stacji: włoskie działa 105/28 - skuteczne choć pamietające jeszcze czasy poprzedniej wojny. Podciągnięta artyleria M2A1 kalibru 105mm kładzie ogień na obrońców, a siły pancerne dokonują szturmu na wioskę.
Obrona włoska pęka - amerykańskie czołgi wjeżdżają do wioski, mimo zaciekłego ognia artyleryjskiego z lokalnych wzgórz.
Nacisk nieprzyjaciela słabnie. Ataki zmotoryzowanej piechoty i grenadierów nie stanowią już większego zagrożenia. Siły Wolnych Francuzów dokonują brawurowego ataku i zajmują oazę u ujścia przełęczy. Mimo że w ostatnim akcie siły wroga zwracają się ku nim, to korpus piechoty utrzymuje pozycję do nadejścia wsparcia czołgów Stuart.
Bitwa jest wygrana.
Epilog
Odepchnięcie sił niemiecko-włoskich od Sidi-Bou-Zid i wzmocnienie obrony na przełęczy Faid zadecydowało o dalszym kierunku uderzenia aliantów na przełęcz Fondouk i próbę odcięcie sił Rommla od linii zaopatrzeniowych Afrika Korps.
