Trwały zacięte walki kutrów o punkt określany na mapach jako D i szala zmieniała się raz w jedną, raz w drugą stronę...
A na pełnym morzu do boju ruszyły obie floty. Niebieska i Czerwona. I ta druga miała jeden okręt, który został zapamiętany...
Idącą na czele Pr. 35, która nie zamierzała zostawić skałek kutrom...
W tym samym czasie dwie nieświadome Fairmilki zajmowały pozycje do zajęcia punktu B. Qbik zaczaił się na podejściu, a Finek pchał się prosto na punkt.
I początkowo taktyka sprawdzała się znakomicie, pomimo okazyjnego ognia od strony pełnego morza.
I wtedy wrogi Pr. 35, odłączywszy się od głównej floty, otworzył ogień do kutrów...
I niestety, Qbika miał widocznego jak na tacy...
To zostawiało Farimilkę Finka samotną... Schowaną przed ogniem floty za skałami, ale walczącą...
Pomimo otoczenia i faktu, że Pr.35 zbliżała się...
Finek starał się walczyć z jednym wrogiem na raz...
... ale wreszcie musiał wyjść na spotkanie ze śmiercionośnym okrętem.
Przeciwko działom 76.2mm przeciwstawiając tylko karabiny maszynowe...
I strzelcy stanęli na wysokości zadania, eliminując najpierw jedną wieżę...
A potem i drugą, pozostawiając okręt bezbronny, wystawiony do nas burtą, w odległości poniżej 500 metrów...
I karabinami ściągając Pr.35 ze 100 do 0%....
Ale "nec Hercules contra plures", kolejny atak nastąpił z drugiej strony i był to połączony atak morsko-powietrzny... O ile na wodzie wygraliśmy, to z powietrza wróg pozamiatał nas...
I nastało długie zawieszenie walk o punkt B, aż wreszcie niebieska flota, pokonawszy czerwoną na morzu, ruszyła między skałki, kończąc bitwę...
Ale pamięć o tym, jak dwie Fairmilki broniły punktu B, topiąc 10 wrogich okrętów (w tym jedną fregatę) pozostała i dowództwo oceniło ich działania na (łącznie ) 2400 gwiazdek... A to nie był koniec wojny i Fairmilki D na pewno powrócą!
( = Qbik po bitwie...)