R1 - ppor. Ludwik Gwarczyński - Ostatnie dni pokoju

[PL_CMDR Blue R]

[a nie do tych zakładów o których mówił "nalewacz kawy"? bo myślałem, że po to tu jechałeś]

[LudwikG]

[Kraków, przepraszam za zamieszanie]

[PL_CMDR Blue R]

(jakiś przystanek po drodze, czy do Krakowa bezpośrednio?)

[LudwikG]

[ Zróbmy przystanek w '' Kozach'' okolice kamieniołomu]

[PL_CMDR Blue R]

Gdy mijali Kozy, Ludwik polecił skręcić w kierunku Kamieniołomu. Nie musieli jechać daleko, aby ukazała się dobra wymówka do zmiany kierunku jazdy. W połowie drogi do kamieniołomu stała karczma i wyglądało na to, że spod niej będzie idealny widok na okolice.
-Tutaj, panie poruczniku? - zapytał szeregowy Arabski.
Do tej pory linia telefoniczna nigdzie nie odchodziła na bok do żadnej z chat, najwyraźniej idąc dalej ku kamieniołowi. Jedynym problemem był fakt, że szła środkiem wioski.

[LudwikG]

- Jedzcie dalej tą drogą do kaminiołomu szeregowi tylko nie za szybko.

[PL_CMDR Blue R]

Jechali dalej drogą, zbliżając się pod bramę kamieniołomu. Nie było tu żadnej stróżówki, a siatka. I przewody po prostu nagle skręcały wraz z drogą, pnąc się na wzniesienie... Sądząc po pustce zaraz za wzniesieniem, budynki kamieniołomu były zaraz za nim. Niemniej, aby tam się dostać, musieli już wejść na teren kamieniołomu.

[LudwikG]

- No i świetnie , a teraz wracajcie już do Krakowa.
Tadeuszu jeśli sprawy nie wyjdą po naszej myśli będziemy musieli tu wrócić. Zapamiętajcie szczegóły tego miejsca ,punkty charakterystyczne oraz niebezpieczne, tak jakbyście mieli założyć tu ukryty posterunek obserwacyjny.
- Panowie szeregowi ! Was też się to tyczy.

[PL_CMDR Blue R]

Do Krakowa wrócili bez problemów. Zdali dokumenty (na szczęście nikt nie robił o nie problemów), pojazd i wyglądało na to, że do rana Ludwik ma spokój. Rano tylko należało dowiedzieć się, czy lotnisko jest gotowe i udać się o telefon. Wtedy też Ludwik wpadł na kapitana Medweckiego, który powiedział:
-Ah, poruczniku, już wróciliście? Jak wyglądają sprawy?
Aż cisnęło się na usta "panie kapitanie, właśnie miałem do pana iść".

[LudwikG]

Ludwik przyjął postawę zasadniczą i zasalutował :
- Panie kapitanie melduje , że zgodnie z planem. Dostarczyłem rozkazy , broń oraz pieniądze bez problemu. Przywiozłem też dokumenty zwrotne z zasadzki. Udało mi się również rozpoznać miejsca do mojego zadania oraz wytypować najlepsze.
Wieczorem wybieram się do Balic następnie gdy tylko zaświta złoże panu raport odnośnie przygotowania lądowiska. W godzinach porannych odwiedzę porucznika w związku z telefonem .Jeśli spotkanie przyniesie nie korzystne dla nas rezultaty będę kontynuował batalię w postaci konfiskaty mienia cywilnego.

[PL_CMDR Blue R]

Kapitan kiwnął głową, powiedział:
-Dobra robota.
I odszedł, pozwalając Ludwikowi na udanie się do stołówki na kolację, po której jeszcze musiał tylko dostać się do Balic i ten ciężki dzień mógł wreszcie się skończyć.

Gdy Ludwik znalazł się w Balicach, z zadowoleniem odebrał raporty. W zasadzie, poza telefonem, już wszystko było gotowe. O't trwały jeszcze ostatnie prace przy składzie paliwa, jednak nie powodowały one zakłócenia gotowości lotniska i w zasadzie nawet teraz mogliby już z niego korzystać.
-Jak pan widzi, wszystko jest już na miejscu. Nawet telefon już umiejscowiony, tylko podpiąć nas muszą, panie poruczniku.

[LudwikG]

- Dobra robota ! Z miejscowymi bez problemu ? Nie ma ciekawskich ?

[PL_CMDR Blue R]

-Nie więcej, niż oczekiwane, poruczniku - powiedział dowódca straży - Niemniej nikt się nie podkrada. Raczej z daleka spojrzą, co tu się dzieje w drodze na pole, czy gdzie tam chodzą. - wskazał na dwór - Od drugiej strony, żadnego zainteresowania. Tylko miejscowi chyba wiedzą, że tu jesteśmy.

[LudwikG]

- To dobrze i oby tak zostało. Na mnie już pora. Rano złoże raport dowództwu, że wszystko jest w jak najlepszym porządku. Być może jutra uda się również podłączyć ten aparat telefoniczny.

[PL_CMDR Blue R]

Środa, 30 sierpnia 1939
Godzina 5:00
Rakowice

Ludwik ziewnął przeciągnąwszy się i spojrzał na zegar. Była 5:00. Choć podporucznik Stanisław Chałupa ze 123 eskadry starał się szykować jak najciszej, to jednak jego ruchy obudziły Ludwika z płytkiego snu. Niedługo wcześniej Król i Żwirko zrobili to samo, starając się cicho opuścić ich koszary. Ludwik wiedział, że teraz zaczną wstawać kolejni, więc nie było sensu znów się układać do snu. Trzeba było cicho wstać...
Drzwi otworzyły się z gwałtownie, a przez nie wpadł kapitan Walerian Jasionowski oficer operacyjno-taktyczny. Zatrzymał się równie gwałtownie, szybko przebiegł wzrokiem po stojących i pustych łóżkach i odezwał się podniesionym głosem:
-Gdzie jest Król?!
Podporucznik Stanisław Chałupa stojący najbliżej drzwi odpowiedział ciszej, wskazując palcem przed budynek:
-Ze Żwirkiem gimnastykują się przed....
Nie skończył zdania, gdy kapitan wypadł jak z procy. Obok Ludwika Feliks Piłsudski podniósł się, podobnie jak większość podporuczników, którzy jeszcze spali.
-Co się stało? - zapytał zaspany Feliks, przecierając oczy