R3 - ppor. Ludwik Gwarczyński - Pod Lublinem

[LudwikG]

Zamierzałem już odpuścić gdy nagle przypomniałem sobie słowa "Kocura". " Zawsze goniliśmy ich do końca "
Rozejrzałem się ponownie, nie potrzebowałem mapy by się odnaleźć, a co najważniejsze w którym kierunku zmierzamy. Kierowaliśmy się na Iłże. Jeśli nie dojdę do niego na tym odcinku wtedy odpuszczę, gdzieś jeszcze były myśliwce...

[PL_CMDR Blue R]

Bombowce niknęły w oddali, gdy dolatywali do Iłży. Ludwik czuł wściekłość. Tyle wysiłku na marne. Przeciwnik po prostu odleciał. Zanim zdążył coś nadać, w radio odezwał się kapitan Wiórkiewicz, meldujący do Podlodowa:
-Bombowce uciekły, utracono kontakt. Ostatni kierunek lotu, południowy-zachód. Wracamy nad Irenę. Pod Zwoleniem zaobserwowano zestrzeloną maszynę.
Ludwik obejrzał się. Za sobą widział tylko jedną maszynę, którą zapewne był ścigający go jego skrzydłowy, Marian...

[LudwikG]

Wziołem głęboki wdech i zwolniłem swoją prędkość do 250 km/h. Wykonałem głęboki zakręt w lewo i rozpocząłem wznoszenie do 1500 metrów. W międzyczasie nadałem komunikat o swojej pozycji i podałem czas dotarcia do punktu zbiórki, który wynosił niecałe 15 minut przy tej prędkości.
Z Marianem wymieniliśmy się gestami kciuk do góry oznaczał , że obaj jesteśmy cali...

[PL_CMDR Blue R]

Gdy zbliżali się do Wisły w radio Ludwika wywołał kapitan Jasionowski i rozkazał:
-Poruczniku. Chorąży wrócił z uszkodzonym samolotem. Przejmijcie patrol między mostami.
Ludwik spojrzał na wskaźnik paliwa. Wystarczało go na półtorej godziny lotu z ekonomiczną prędkością.

[LudwikG]

- Przyjąłem, paliwa mamy na ponad godzinę.Bez odbioru !

Pokazałem szer. Futro , że zostajemy i kontynuowaliśmy patrol. Wznosiliśmy się do 2000 metrów w pobliżu Dęblina wykonując jednocześnie kręgi. Po osiągnięciu wysokości odlecieliśmy w kierunku Puław. Pogoda ułatwiała nam obserwację, niebo było prawie bezchmurne.
Patrzyłem na Wisłę tak jakbym miał już jej nigdy nie zobaczyć...

[PL_CMDR Blue R]

Lot był nużący. Jedynie pilnowanie, aby nie zbliżać się za bardzo do Dęblina i Puław było jedynym odstępstwem od rutyny. Cały dywizjon wrócił na lotnisko i wyglądało na to, że tylko oni pozostali w powietrzu. Minęła chyba z godzina. Ludwik spojrzał na zegar. Była dopiero 6:17, co też zgadzało się ze zużyciem paliwa. Mógł latać do około 7:00, ale zapowiadało się, że to będą długie i nudne minuty...

[LudwikG]

Kontynuowałem patrol zgodnie z planem...

[PL_CMDR Blue R]

6:31, 6:43... minuty leciały powoli, a niebo było dalej puste. Zostało 15 minut patrolu i paliwa na około 25 minut... Ludwik zastanowił się, czy dalszy patrol miał sens. Nawet jakby teraz wykrył jakiś samolot, to musiałby wracać, gdyż miał paliwa na góra kilka minut pościgu...

[LudwikG]

Nadaję do Podlodowa
- Niebo puste bez intruzów zostało nam 25 minut
. Odbiór !

[PL_CMDR Blue R]

W radio odezwał się głos, którego Ludwik nie rozpoznał:
-Przyjąłem. Niebo puste. 25 minut. Zmiana już się szykuje.

[LudwikG]

I kolejny raz przed mną Dęblin pochyliłem jedenastkę delikatnie w lewo wykonując subtelny skręt. Wisłę mieliśmy teraz nieco po lewej stronie. Nasza obrona przeciwlotnicza już nas chyba rozponawała przynajmiej obecnie...
Daleko na południu dało się zauważyć chmury , a dokładnie cumulusy ich podstawa wydawała się być na naszym poziomie lotu. Nad nami wysoko unosiło się kilka cirrostratusów. Prawa strona czysta żadnego ruchu na niebie i na ziemi zdaję się, że pusto...

[PL_CMDR Blue R]

Gdy Ludwik wylądował, dostrzegł zmiany na Podlodowie. Cztery maszyny stały już przy lądowisku, a przy nich czekali piloci. Były to dwie maszyny ze 122 eskadry oraz para z Ułęża. Najwyraźniej ktoś zauważył również, że korek jaki zrobili podczas poderwania o poranku nie był najlepszym rozwiązaniem. Ludwik jednak nie tutaj miał się zatrzymać i potoczył maszynę w kierunku lasu, gdzie mechanicy pomogli mu ustawić maszynę i wysiąść z kabiny. Wychodząc Ludwik dostrzegł Tomasza Kazańskiego, który chyba na niego oczekiwał.
Przyjemną niespodzianką była znajoma twarz mechanika, który pomagał mu wysiąść. Kapral Władysław Chrzanowski był w końcu mechanikiem z ICH eskadry, a nie jak do tej pory "pożyczonym z Ułęża".
-Panie poruczniku, jakieś sukcesy? - zapytał kapral z uśmiechem, jak zwykle zagadując pilota po lądowaniu, jak to miał w zwyczaju.

[LudwikG]

- Narszecie jesteście...
Jeden na ziemi wrak nadal się pali, reszta niestety uciekła... No co u was ? Jak droga ?

[PL_CMDR Blue R]

-Tragedia - powiedział mechanik - Troje rannych od nalotów, na szczęście lekko. Kojarzycie kapitana Kułakowskiego? Tego co przed wojną aeroklub w Bielsku prowadził? Spotkaliśmy go podczas drogi.. znaczy Niemcy go spotkali i zestrzelili obok nas na naszej RWD-ce, tej co w Aleksandrowicach została. Wyciągnęliśmy go ciężko rannego z wraku...

[LudwikG]

- Całe szczęście z chłopakami, a kapitan przeżył ?