R3 - ppor. Ludwik Gwarczyński - Pod Lublinem

[PL_CMDR Blue R]

-Tak panie poruczniku. Może pan wejść. Wezwać sierżanta? - powiedział oddając dokumenty

[LudwikG]

- Nie ma takiej potrzeby, śpieszę się. Natomiast proszę go pozdrowić...

[PL_CMDR Blue R]

-Przekażę. - po czym wskazał na dalszą halę - Samoloty są tam, panie poruczniku.

I kierunek był prawidłowy. Gdy podszedł pod halę, zauważył, że przy otwartych wrotach stoi już jego Grot, którego pilnował nie kto inny, jak szeregowy Kotek, a przy maszynie kręcił się sierżant Balczewski, sprawdzając coś przy karabinach. Wyglądało na to, że są tu sami znajomi... Ale coś Ludwikowi nie podobało się. Sami znajomi... A przecież był w zakładach Lubelskiej Wytwórni Samolotów, gdzie mieszkańcy okolic produkowali dla nich samoloty... Tymczasem wszyscy, których widział pochodzili z Krakowa, a okolica nie wyglądała na zbyt produktywną... Raczej wyglądało, jakby to były puste hale..

[LudwikG]

- Czy tu cały Kraków przenieśli ? Gdzie lokalni żołnierze i pracownicy ?
O szergowy Kotek.....bardzo dobra robota dziękuję, czy gdzieś tu znajdę twojego bezpośrednio przełożonego ?

[PL_CMDR Blue R]

-Panie poruczniku, sierżant Kamiński dowodzi wartą. Powinien być gdzieś w okolicy, ale chyba robi obchód - powiedział szeregowy, podczas gdy sierżant wycierając ręce w szmatę powiedział:
-Proszę proszę. Podporucznik. - niewojskowo użył pełnego stopnia - Myślałem, że już pana się nie doczekamy. Od rana wyglądamy, kiedy pan przybędzie po tą maszynę...Tęskniła już za panem... -powiedział i wskazał na znajdujące się w głębi maszyny. Stał tam jeden Karaś i samolot "Kocura" - Przekażcie proszę waszemu "Kotkowi", aby jutro był tutaj najlepiej z rana. Jeszcze dziś powinniśmy skończyć naprawy, może w nocy... Ale o świcie można ją zabierać. Właśnie, Kotek. - powiedział do szeregowego - Uczcie się, a może potem będzie z was taki "Kocur". Zastępca dowódcy i jeden z czołowych asów polskiego nieba, nieprawda? - ostatnie słowa skierował do Ludwika

[LudwikG]

- No niestety, ale informację do nas docierają z opóźnieniem najwidoczniej...ahh tak Kotek. Powinien dostać pochwałę i to oficjalną w rozkazie. Pomógł całemu dywizjonowi i zorganizował niemal sam kwatery dla nas. Więc idzie w dobrym kierunku.
Co do porucznika Kazańskiego to fakt... wyśmienity pilot i dowódca , ale na ocenę czy as naszego lotnictwa to za wcześnie.
Informacje przekaże, a z moim wszystko gra ? Bo odrazu z marszu wchodzi w patrol więc wszystko musi być tiptop...
Hale wyglądają na opuszczone i tylko widzę znajomę twarze, gdzie się podziali "lokalsi" ?

[PL_CMDR Blue R]

Sierżant spojrzał na szeregowego, czy ich nie słyszy i dodał ciszej:
-Wrabiamy Kotka, że POD, czy STARSZY to kluczowe słowa w stopniach, poruczniku, więc jakby przy nim mógł pan wie.. podporucznikować... - po czym odezwał się głośniej - Zakłady na początku tygodnia zaczęto przenosić za Lwów. W sobotę rano Niemcy zrzucili bomby - wskazał na przeciwną stronę, niż przyszedł Ludwik - Tam, jedna hala jest zawalona. Wielu rannych i zabitych. I po tym zdecydowano, że zakłady wyjeżdżają, a to, czego wywieźć nie mogą... suwnice na przykład - wskazał tą na hali - możemy używać my. No i używamy. Wasza ptaszyna jest gotowa do lotu. - wskazał przed hangar - Pas startowy jest oczyszczony, leje zasypane. Do najrówniejszych nie należy, ale da radę. Zresztą na polach z równością jest chyba gorzej, prawda, poruczniku?

[LudwikG]

- No tak wszyscy i wszystko na Lwów...panownie na mnie już pora niestety takie rozkazy bym jak najszybciej wracał. Wracając do waszego pytania sierżancie to są lądowiska przypominające orne pole, ale i takie które mają powierzchnię przypomnijace lustro. Nie ma reguły.
No cóż miło się gaworzy ale ojczyzna wzywa...
Bądźcie zdrowi i do zobaczenia !

[PL_CMDR Blue R]

Minęła 15:00, gdy Ludwik zostawiając za sobą Lublin wzniósł się w górę. Może i trzeba latać różnymi maszynami, ale to była ta maszyna. Każde drganie, każdy warkot był taki... swojski. Nawet ta rysa na wysokościomierzu, gdzie ktoś kiedyś naciął swój rekord wysokości sprawiała, że można się było poczuć jak w domu.
I wówczas w radio usłyszał głos Skarbka:
-Ziemia, tu Grot 6. Potwierdzam, trójka. Oddalają się wzdłuż Wisły!
W odpowiedzi usłyszał odpowiedź z Kraczewic:
-Grot 6. Możecie atakować.
Eskadra już walczyła...

[LudwikG]

- Ziemia tu Grot 3 aktualnie nad miejscowością Motycza.
Wysokość 800 , proszę o dalsze instrukcje. Odbiór!

[PL_CMDR Blue R]

-Chwila, Grot 3... - nastąpiła chwila ciszy po której odpowiedziano - Grot 3. Kontynuujcie lot.

[LudwikG]

- Kontynuujemy lot zgodnie z planem, Grot 3 bez odbioru !

[PL_CMDR Blue R]

Gdy dolatywał nad lotnisko, usłyszał w radio głos "Świętego". Rozkazywał skrzydłowemu, aby "Brali tego z lewej". Najwyraźniej "Święty" walczył.

[LudwikG]

- Ziemia tu Grot 3. Proszę o pozwolenia na lądowanie, aktualnie 3km od was na wschód. Odbiór

[PL_CMDR Blue R]

Choć Ludwik wolałby usłyszeć "przerwać lądowanie, skierować się ku wrogowi", niestety uzyskał pozwolenie na lądowanie. W odróżnieniu od lasku pod Podlodowem, tutaj po lądowaniu nie musiał jechać żadną dróżką, a został naprowadzony prosto pod czekających mechaników. Kapitan Sędzielowski też oczekiwał na Ludwika.