R1 - ppor. Tomasz "Kocur" Kazański - ostatnie dni pokoju

[PL_Cmd_Jacek]

Dobrze przekażcie chorążemu Baranowi by podążył w stronę zgłoszonej "Sowy" Niech spróbuje ją zajść od strony granicy (K2). Szeregowy Krieger i ja jako Klucz nr 1 polecimy prosto na cel. Spróbujemy wziąć wroga w kleszcze. Będziemy się komunikować przez radio.



Poruczniku Skibiniewski, proszę przejąć obowiązki na ziemi i informować mnie na bieżąco,

Do samolotów.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy Tomasz uruchamiał silnik do samolotu podbiegł łącznik i przekrzykując silnik zameldował:
-Kręci się nad bunkrami przy Boguminie! Wysokość 6000 metrów!

[PL_Cmd_Jacek]

Dzięki. Oby chorąży Baran go dorwał. Startujemy i lecimy zgodnie z planem.

[PL_CMDR Blue R]

Samoloty wystartowały z Aleksandrowic i wznosiły się ku intruzowi. Przez pierwsze kilka minut lotu wspinanie było spokojne, nie licząc coraz zimniejszego powietrza, które wdzierało się do otwartej kabiny, jednak gdy przekroczyli 5km, zaczęły się schody. Tomasz nałożył maskę tlenową i odkręcił butlę, przygotowując się na stęchły strumień powietrza, który zawsze jako pierwszy wydostawał się z maski. Już po kilku wdechach woń ustąpiła. Silnik "jedenastki" pracował na pełnych obrotach, choć dało się odczuć, że brakuje mu powietrza, aby móc wyciągnąć maksimum swojej mocy.
Około 10 minut od startu samolot Tomasza wspiął się na 6km, akurat gdy docierali do Bogumina. Tomasz dostrzegł nieprzyjacielską maszynę przed nimi...Srebrzysty Dornier Do17. Wroga maszyna była wyżej, niż oni, jakieś 200-300 metrów i kierowała się w ich stronę. Aby wznieść się na jej wysokość, Tomasz potrzebowałby jeszcze 2 minut wznoszenia.

[PL_Cmd_Jacek]

Nadaję radiem na ogólnym kanale (taki który powinien być odebrany przez Niemca) "Unbekanntes Flugzeug folgt mir". W tym czasie nabieram prędkości w locie poziomym by zrobić pętle zanim minę się z Dornierem i wystrzelić przed jego dziób i wywołuję chorążego Barana.

Klucz 2. Zablokujcie Niemcowi drogę do granicy.

[PL_CMDR Blue R]

Tomasz wykrzyknął niemieckie słowa przez radio i położył samolot w lot poziomy, aby nabrać szybkości. Momentalnie silniki dorniera zadymiły nagle, a maszyna wykonała zwrot w kierunku niemieckiej granicy. Tomasz chwycił za radio, aby złapać podchorążego Barana, ale nie zdążył nic powiedzieć, gdy usłyszał jego głos:
-Skrzydłowy, jak strzeli do mnie, wal w skrzydło!
I wtedy dostrzegł, jak naprzeciw Dorniera od strony niemieckiej granicy wznosiły się dwa punkty, przecinając Niemcowi trasę.
-Tak jest! - usłyszał głos kaprala.

[PL_Cmd_Jacek]

Do chorążego: "pilnujcie by nie doszli do granicy, strzelajcie przed dziób, ścigamy gada !!!!"

Ruszam w pościg za Dornierem.

[PL_CMDR Blue R]

Tomasz dostrzegł jak Dornier wpadł pomiędzy polskie myśliwce i dostrzegł smugi dwóch albo nawet trzech serii... Widział, jak maszyny minęły się, a samoloty drugiego klucza zawracały za pędzącym w stronę niemieckiej granicy samolotem.

[PL_Cmd_Jacek]

Przyspieszam maksymalnie by dołączyć do pościgu. W radio do Klucza 2 nadaję: ścigajcie go ale, nie przekraczać granicy

[PL_CMDR Blue R]

Tomasz widział, jak dwa samoloty ruszyły w pogoń za niemieckim samolotem. Odra była jednak odległa zaledwie o minutę-dwie lotu i po chwili Tomasz zauważył, że samolot niemiecki prawdopodobnie przekroczył granicę... a jak tego nie zrobił, to miał to robić w granicach następnych sekund, a ścigające go samoloty dalej były za nim...

[PL_Cmd_Jacek]

"Klucz 2 - dobra robota, przegoniliście Niemca, wracajcie na lotnisko. My pozostaniemy na patrolu do zakończenia interwału"

[PL_CMDR Blue R]

- Zrozumiałem, wracam do lotnisko - potwierdził rozkaz podchorąży i chwilę potem dwie maszyny obniżyły lot i odleciały w stronę Bielska. Tomasz również po chwili obniżył lot, aby silnik mógł pracować równo, bez zadyszki.

15 minut później, o 11:20 zbliżał się do fortów w Węgierskiej Górce, gdy w radio wywołał go podporucznik Skibiński:
-Klucz 1. Kolejny klucz będzie mógł was zmienić o 12:20.

[PL_Cmd_Jacek]

Przyjąłem. Kontynuujemy patrol zgodnie z planem.

[PL_CMDR Blue R]

Patrol (odnotowany w dzienniku Zasadzki jako Lot numer 10/08/39) przebiegał bez problemów. Pod Boguminiem chwilę Tomasz znów zakręcił, gdyż w oddali pojawiła się jakaś maszyna po niemieckiej stronie, jednak odleciała, nie naruszając granicy.
O 12:23 Tomasz zatrzymał maszynę przy warsztacie i gdy tylko opuścił maszynę, podszedł do niego podporucznik Skibiński:
-Moje gratulacje. Akcja jakiej życzy sobie sztab. Będą zachwyceni, że wreszcie nam się udało.

[PL_Cmd_Jacek]

A jednak czuję niedosyt. Brakło mi paru minut, a może udałoby się w 4 samoloty okrążyć i zmusić do lądowania ptaszka. No nic może następny razem.

Otrzepując kurz z munduru:

No to teraz zobaczymy, czy chorąży Skarbek będzie równie szczęśliwy jak Baran.