R2 - ppor. Ludwik Gwarczyński - Z armią "Kraków"

[PL_CMDR Blue R]

-Jak nie jest na naradzie, to będzie u siebie zapewne. - powiedział sierżant - Nie widziałem go, aby wychodził. A co do Warszawy, to przyszły rozkazy ze sztabu. Zabierają nas Armii Kraków.
Florian odezwał się:
-Jak to zabierają Armii Kraków? To pod kogo idziemy?
Sierżant odpowiedział:
-Nie wiem, może bezpośrednio pod Warszawę? Bombowce zabrano przecież do Brygady, może myśliwce też?

[LudwikG]

- To ciekawe , dziękujemy sierżancie . Bądźcie zdrowi !
Gwarczyński zwrócił się do Floriana
- To się już czegoś dowiedzieliśmy co ?
Warszawa dobre sobie...czekaj , a co jeśli obrywają i reorganizują wszystkich do obrony Warszawy ? Chociaż chyba to nie możliwe bo bronimy się jak należy...zresztą niech to diabli.
Później będziemy nad tym rozmyślać...to co teraz ?
Uderzamy do pułkownika po rozkazy.

[PL_CMDR Blue R]

Po wejściu do budynku Florian powiedział:
-Spotkamy się przy samochodzie. Ja muszę udać się do zaopatrzenia.

Gdy Ludwik dotarł do biura pułkownika, chorąży Walery Dąbrowski, "sekretarka" pułkownika powiedział:
-Poruczniku, pułkownik jest na naradzie, będziecie musieli poczekać.

[LudwikG]

- Czy major Pawluć oraz pan generał też jest na naradzie ?
Panie chorąży jeszcze jedno możecie mi jeszcze powiedzieć za co odpowiedzialny jest major Popiel i czy jest on u siebie, czy także jest na naradzie ?
Bo jeśli są wszyscy na owej naradzie , to proszę zaawizować mój przyjazd i powiedzieć, że mam raport dotyczący działania dywizjonu oraz brakiem rozkazów, paliwa i nie do końca biernego przyglądania się temu co robią Niemcy na naszym niebie.

[PL_CMDR Blue R]

[Major Popiel odpowiada za bazę lotniczą numer 2, czyli za sprzęt i jego naprawy. Warsztaty bazy lotniczej numer 2 wczoraj wycofano z Rakowic]

-O generale nie wiem - powiedział chorąży - Ale obaj majorowie powinni być też na spotkaniu. Ale jeżeli idzie o raport możecie go zostawić i poczekać. Zapewne po naradzie będą chcieli z wami porozmawiać.

[LudwikG]

- Aresztujecie mnie jak wejdę na spotkanie ?
Nasza sprawa nie może czekać panie chorąży.
Jeśli wróg będzie nadal wykonywał operację lotnicze w rejonie naszej odpowiedzialności i na myśli mam tu w ciągu najbliższych kilku godzin.... my..... nic nie zrobimy... Z braku paliwa i z braku sprawnych maszyn oraz braku rozkazów.
Więc zrobimy coś by bronić naszych granic czy poczekamy popijać kawkę?

[PL_CMDR Blue R]

-Ja was nie powstrzymam, panie poruczniku - powiedział chorąży - Ale co zrobi pułkownik to nie wiem. A nowe rozkazy wprowadziły sporo zamieszania i niewiele brakło, aby oficerowie ciągnęli zapałki, więc nie wiem, czy to dobry pomysł im teraz przeszkadzać, panie poruczniku.

[LudwikG]

- Więc czekamy popijać kawkę.

[PL_CMDR Blue R]

Ludwik siadł i czekał. Nikt tego nie lubił, a zwłaszcza teraz. Miał być jak wściekły bulterier, a był na razie spokojnym labradorem. Gdy tak siedział, dostrzegł, że chorąży wrócił do swoich obowiązków... a tym było pakowanie dokumentów do pudeł... W ogóle wyglądało tu, jakby oficerowie wyprowadzali się...

[LudwikG]

Ludwik wstał zrobił kilka kroków w zasadzie zatoczył kółko..
- Wie pan co panie chorąży. Olać to !
I Ludwik ruszył w stronę drzwi gdzie odbywało się spotkanie.

[PL_CMDR Blue R]

Podporucznik odprowadził go wzrokiem, jakby patrzył na jakieś samobójcze kommando. Ludwik przemierzył korytarz do pomieszczenia narad, gdzie musiało odbywać się spotkanie. Stanął przed drzwiami... i przed oczami zauważył siebie, otwierającego mocnym szarpnięciem drzwi i straszącego nikomu nie winną sprzątaczkę... Czy spotkanie odbywało się tu? Tak.. słyszał zza grubych, dębowych drzwi przytłumione głosy. To było tam...

[LudwikG]

Stanął przed drzwiami i chwycił za klamkę , na chwilę zamarł. Wzioł głęboki wdech , a w myślach układał słowa by wystrzelić tak sprawnie jak seria z karabinu maszynowego.
Jednak jedna myśl przeważała nad układanymi słowami " masz być ostry".

[PL_CMDR Blue R]

Impet z jakim Ludwik otworzył drzwi zaskoczył chyba wszystkich zebranych. Pułkownik Stefan Sznuk, major Stanisław Pawluć, major Władysław Popiel, a także trzech oficerów sztabowych, którzy w cieple tyłu frontu przerzucają papiery dla wysokich szych. Wszyscy zastygli, spoglądając na Ludwika. Nagłe uderzenie drzwi o stojący obok stołek wytrąciło na moment ze zdecydowania Ludwika.. Odgłos upadającego krzesła przyciągnął wszystkich i nagle nastała cisza. Oficerowie wydali się zszokowani, jakby nie spodziewali się tu absolutnie nikogo. I Major Pawluć jako pierwszy wyrwał się z osłupienia, mówiąc:
-Coś się stało, poruczniku?
Spokój jego głosu tylko podbudowywał w Ludwiku determinację...

[LudwikG]

Ludwik zrobił kilka kroków przyjął postawę zasadniczą i zasulotowal poprzez skinięcie głowy
- Panowie oficerowie !
Podporucznik Gwarczyński 121 Eskadra, Dywizjonu
Myśliwskiego , melduję się z raportem sytuacyjnym i obecnym stanem faktycznym dywizjonu.

[PL_CMDR Blue R]

Oficerowie spojrzeli na siebie, jakby każdy szukał w innym osoby odpowiedzialnej za zaproszenie. Tylko major nie stracił spokoju i gestem zapraszającym do stołu powiedział:
-Proszę, poruczniku. Jak wygląda stan naszego dywizjonu myśliwskiego?